Naukowcy odkryli tajemniczy i masywny obiekt po „ciemnej stronie” Księżyca – Enséñame de Ciencia

Nasz naturalny satelita w dalszym ciągu zaskakuje nas nowymi odkryciami dotyczącymi tajemnic, które skrywa, tym razem pod swoją największą dziurą. Niedawne badania wykazały, że gigantyczna bryła metalicznego materiału na Księżycu jest zakopana w Aitken, największym basenie na Księżycu.

W swoim ogromnym istnieniu przestrzeń kosmiczna kryje dla nas miliony tajemnic, które ludzie chętnie rozwiązują, aby lepiej zrozumieć naturę wszechświata, w którym żyjemy. Aby podjąć właściwe kroki w tym kierunku, najpierw zaczęliśmy badać naszych najbliższych kosmicznych sąsiadów, w tym Księżyc.

Księżyc to jedyny satelita Ziemi, który powstał w sposób naturalny, gdyż ma średnicę ponad 3000 km i znajduje się w odległości ponad 300 000 km od naszej planety.Księżyc był przedmiotem wielu badań, dlatego pojawił się Hiszpańskie Towarzystwo Astronomiczne.

Niedawno został wdrożony w Uniwersytet Baylora Badanie Księżyca przyniosło zdumiewające wyniki, ponieważ pod jednym z najsłynniejszych kraterów na tym Księżycu odkryto ogromny obiekt.

Prowadzony przez dr Petera B. Jamesa z geofizyki na Uniwersytecie Baylor i wspomagany przez misję kosmiczną Laboratorium odzyskiwania grawitacyjnego i laboratorium wewnętrznelub filiżanka Narodowe Centrum Administracji Aeronautyki i Przestrzeni KosmicznejW ramach tych badań odkryto metalowy blok o średnicy kilku kilometrów po niewidocznej stronie Księżyca.

Opublikowano pod tytułem „Głęboka struktura księżycowego bieguna południowego i basenu Aitken” w języku hiszpańskim w czasopiśmie naukowym Geophysical Research Letters of the Platform Postęp nauk o Ziemi i kosmosie.

Basen Aitken położony na południowym biegunie Księżyca ma średnicę około 2500 km i głębokość 12 km. Eksperci uważają go za największy krater w Układzie Słonecznym, który prawdopodobnie powstał w wyniku działania asteroidy sprzed milionów lat.

Aitken było obszarem, w którym ostatnie badania wykazały masywny metalowy obiekt o masie około 2 x 1018 km i znajdujący się na głębokości 300 km pod powierzchnią. Wydaje się, że jest wykonany z materiałów takich jak nikiel i żelazo i znajduje się pomiędzy górnym płaszczem Księżyca a jego rdzeniem ze względu na rozciąganie się tej masy, która nie pozwala na dalsze opadanie.

Uważa się, że to metalowe ciało przybyło na Księżyc w postaci asteroidy, która zderzyła się z nim miliony lat temu, a jego pozostałości pozostały na Księżycu i są odpowiedzialne za powstanie Basenu Aitken.

Jednak po dokładnych badaniach eksperci wysunęli dwie hipotezy dotyczące powstawania tej masywnej masy mineralnej o szerokości 2000 kilometrów w kraterze Aitken na Księżycu.

Pierwsza to ta, o której wspomniano wcześniej, a masa ta wraz z materiałami dotarła do Księżyca miliony lat temu, kiedy asteroida zderzyła się z jego powierzchnią, co z kolei utworzyło największy krater w Układzie Słonecznym.

Druga postulowana hipoteza głosi, że to stężenie materiału metalicznego jest w rzeczywistości pozostałością, wysokim stężeniem schłodzonych, gęstych tlenków, powstałych w fazie księżycowej, kiedy była to jeszcze kula księżycowej magmy.

Patrząc na liczący 4 miliardy lat basen Aitken, Peter B. James opisał ten region Księżyca jako „jedno z najlepszych naturalnych laboratoriów do badania katastrofalnych uderzeń – starożytnego procesu, w wyniku którego uformowały się wszystkie skaliste planety i księżyce, które widzimy dzisiaj”.