Siedzący tryb życia w czasie ciąży wpływa nie tylko na zdrowie matki, ale także na zdrowie płodu Eksperci | Mamy i tatusiowie

Kobieta w ciąży spaceruje po parku El Retiro w Madrycie ze słuchawkami, sportowym ubraniem i wdzięcznymi krokami. Pod koszulą widać jego brzuch. To scena z każdej niedzieli. Ćwiczenia w czasie ciąży są bardzo korzystne dla kobiety, nie tylko dla jej zdrowia, ale także dla zdrowia płodu. Mając to na uwadze, w 2020 roku Światowa Organizacja Zdrowia po raz pierwszy umieściła w raporcie sekcję poświęconą dobrostanowi kobiet w ciąży. Wytyczne dotyczące aktywności fizycznej i siedzącego trybu życia. Dokument Światowej Organizacji Zdrowia zaleca aktywność fizyczną w czasie ciąży i w okresie poporodowym, aby uniknąć ryzyka wystąpienia u kobiety w ciąży stanu przedrzucawkowego, przybrania na wadze w czasie ciąży, powikłań podczas porodu i depresji poporodowej. Podobnie dowody sugerują, że utrzymywanie aktywności poprzez codzienne ćwiczenia zmniejsza również ryzyko powikłań u noworodków, pozwalając między innymi uniknąć niekorzystnego wpływu na masę urodzeniową dziecka lub ryzyko urodzenia martwego dziecka.

Aby głębiej zbadać wpływ siedzącego trybu życia w czasie ciąży i jego konsekwencje na zdrowie kobiety w ciąży i dziecka, zespół z Uniwersytetu w Walencji, Konsorcjum Badań Biomedycznych w Epidemiologii i Sieć Zdrowia Publicznego (Cyber ​​SP), z Marią M. Morales Suarez-Varela jako główny badacz przeprowadził A Przekrojowe badanie obserwacyjne W dwóch etapach, na uniwersytecie i w szpitalu politechnicznym w Lave, w badaniach wzięło udział 228 kobiet w ciąży w ramach projektu EVISAREN, który koncentruje się na badaniu stylu życia i zdrowia podczas ciąży oraz jego wpływu na noworodki. Analiza wykazała, że ​​siedzący tryb życia występuje u 31,1%, a 71 kobiet w ciąży nie spełnia kryteriów aktywności fizycznej. Spośród pozostałych 157 kobiet 119 (52,2%) spełniało kryteria lekkiej aktywności fizycznej, 23 (10,1%) podejmowało aktywność fizyczną umiarkowaną, a tylko 15 kobiet (6,6%) podejmowało aktywność fizyczną intensywną.

Morales wyjaśnia, że ​​brak aktywności fizycznej w czasie ciąży wiąże się ze zwiększonym ryzykiem cukrzycy ciążowej, wysokiego ciśnienia krwi, cukrzycy typu 2, bólu dolnej części pleców i miednicy, dłuższego czasu porodu oraz większego prawdopodobieństwa cięcia cesarskiego i innych chorób sercowo-naczyniowych. Podobnie brak ruchu „spowalnia powrót do zdrowia kobiet w okresie poporodowym i utrudnia powrót do poprzedniej wagi, zwiększając jednocześnie ryzyko nadwagi i otyłości” – dodaje Cristina Franco-Antonio, położna i sekretarz stowarzyszenia. Położne w Hiszpanii. (Sława).

Aby uniknąć tych niepożądanych skutków, eksperci zalecają pozostanie aktywni nie tylko w czasie ciąży, ale także przed ciążą. W przypadku kobiet, które przed ciążą nie podejmowały żadnej aktywności fizycznej, należy uwzględnić ją przez całe dziewięć miesięcy „utrzymując umiarkowaną aktywność fizyczną przez 150 minut tygodniowo, rozłożoną na co najmniej trzy dni w tygodniu” – mówi pani A. Ponadto ciekawie będzie pozostać aktywnym każdego dnia, nawet po urodzeniu dziecka. Kontynuuje: „Pierwsze tygodnie będą krótsze aż do powrotu do zdrowia po porodzie, ale stopniowo kobieta musi ponownie odzyskać ten poziom aktywności”.

Według Moralesa, jeśli chodzi o płód, fakt, że matka ćwiczy w czasie ciąży, wspiera rozwój neurologiczny i zmniejsza ryzyko otyłości po urodzeniu i w dzieciństwie. Czasami, w zależności od stanu kobiety ciężarnej i płodu, należy zmodyfikować rodzaj ćwiczeń. „Należy to zawsze robić po przeprowadzeniu właściwej oceny i po zasięgnięciu porady wyspecjalizowanego personelu” – mówi lek. med. Tatiana Figueras Falcon, specjalistka położnictwa i ginekologii oraz członkini zarządu Oddziału Perinatologii Hiszpańskiego Towarzystwa Położnictwa i Ginekologii. (Sejo).

Regularne umiarkowane ćwiczenia zapewniają wiele korzyści. „Ogólnie rzecz biorąc, poprawia pojemność minutową serca, siłę mięśni, elastyczność, pomaga zapobiegać nadmiernemu przyrostowi masy ciała itp.” – mówi Figueras. Ma również szczególne korzyści dla kobiet w ciąży: „Zapobiega problemom układu mięśniowo-szkieletowego, takim jak ból dolnej części pleców, może krótkoterminowo zmniejszyć nietrzymanie moczu i zmniejsza prawdopodobieństwo urodzenia dużych płodów”. [un recién nacido que es mucho más grande que el promedio]Dodaje: „Przyspiesza częstość porodu drogą pochwową i zmniejsza ryzyko powikłań, takich jak przedwczesne pęknięcie błon płodowych, duże pęknięcia w kanale rodnym i inne”.

Twój lekarz, pielęgniarka i położna podstawowej opieki zdrowotnej odgrywają zasadniczą rolę w osiągnięciu zdrowego stylu życia. W przypadku specjalistów podstawowej opieki zdrowotnej Morales stwierdza, że ​​mogą oni udzielać porad dotyczących rutynowej opieki klinicznej: „Na przykład przekazywanie pacjentom podczas wizyt informacji na temat zdrowego stylu życia; Współpraca z innymi pracownikami służby zdrowia w celu zapewnienia kompleksowej opieki nad pacjentem; oraz wykorzystywanie technologii, takich jak telemedycyna i mobilne aplikacje zdrowotne, do zapewniania pacjentom interwencji. W przypadku kobiet w ciąży należy szczególnie promować umiarkowaną i regularną aktywność fizyczną, zawsze po indywidualnej ocenie stanu matki i płodu. „Właściwa kontrola stanu zdrowia przed ciążą i w czasie ciąży przyczynia się do opracowania różnych planów działania, które skupiają się na zdrowym odżywianiu, kontroli wagi i regularnej aktywności fizycznej, jaką powinna podejmować przyszła mama; „Nie tylko na poziomie indywidualnym, ale także na poziomie jednostek rodzinnych i społeczeństwa w ogóle” – dodaje Morales.

Jeśli chodzi o wagę, jaką kobieta w ciąży może przybrać w czasie ciąży, zależy to od wskaźnika masy ciała przed ciążą, czyli od tego, od czego zaczyna się na początku. Dlatego tak ważne jest, aby podczas pierwszej wizyty zważyć i zmierzyć ciężarną. „Jeśli Twój wskaźnik masy ciała jest w normie, czyli między 20 a 24,9, zaleca się przybranie na wadze od 9 do 14 kilogramów. Jeśli Twoje BMI wskazuje na nadwagę, wynoszącą od 25 do 29,9, zaleca się przyrost od sześciu do ośmiu kilogramów. „Jeśli jesteś otyłą pacjentką, której wskaźnik masy ciała przekracza 30, na początku ciąży Twoja waga nie powinna przekraczać sześciu kilogramów” – wyjaśnia Maria de la Calle, ordynator oddziału położniczego szpitala. Szpital Uniwersytecki w La Paz, w Madrycie. Rodzaj ćwiczeń i aktywność fizyczna będzie dostosowana do sytuacji kobiety w ciąży oraz jej stanu fizycznego w początkowej fazie ciąży lub przed ciążą, zaleca się, aby monitorowanie i szkolenie prowadzili wyspecjalizowani specjaliści. „W każdym przypadku intensywność i częstotliwość będą stopniowo wzrastać, w celu poprawy zarówno na poziomie krążeniowo-oddechowym, jak i na poziomie siły mięśni, poprzez ćwiczenia aerobowe i oporowe” – kontynuuje Morales.

Zaleca się, aby ćwiczenia można było łatwo dostosować do codziennych zajęć kobiety w ciąży, takich jak spacery, pływanie, jazda na rowerze lub joga, która jest odpowiednia dla kobiety w ciąży. Według Figueras wskazane są także ćwiczenia zwiększające elastyczność i siłę mięśni, a unikać należy ćwiczeń zwiększających ryzyko upadków czy urazów brzucha lub takich, które mogą być przeciwwskazane indywidualnie w zależności od stanu matki i/lub płodu.

Możesz śledzić Mamas & Papas dalej Facebook, Świergot Lub zarejestruj się tutaj, aby otrzymać Nasz dwutygodnik.