Kontrowersyjne badanie ujawnia, że ​​Ziemia istnieje wewnątrz dużej kosmicznej bańki. Naucz mnie o nauce

Jeśli jest coś, co definiuje rasę ludzką, to jest to jej głód wiedzy, niekończące się pytania o wszystko i determinacja, aby zawsze znaleźć sposób, aby dowiedzieć się więcej, zrozumieć każdą rzecz lub sytuację na tak głębokich poziomach, że znaleźliśmy sposób to obserwować. Światy mikroskopijne i światy poza naszą planetą.

Odkąd ludzie odkryli, jak obserwować i badać otaczający nas rozległy wszechświat, udoskonalono techniki i instrumenty używane do badania gwiazd, planet, galaktyk oraz innych obiektów i zdarzeń astronomicznych.

A co byś pomyślał, gdybyś odkrył, że żyjemy w kosmicznej bańce? Cóż, jest to bardziej skomplikowane niż się wydaje, ale tutaj Ci o tym opowiemy.

Naukowcy badający wszechświat wiedzą od jakiegoś czasu, że nasz Układ Słoneczny leży wewnątrz lokalnego bąbla plazmy o niskiej gęstości i wysokiej temperaturze, pokrytego kosmicznym pyłem i gazem. Jednak ze względu na wąskie horyzonty naukowe i pozycję, w jakiej się w tym wszystkim znajdujemy, nie było możliwe poznanie rozmiaru tej bańki ani tego, co ją stworzyło. Ale niedawno zespół naukowców opublikował artykuł w czasopiśmie naukowym Natura Artykuł zawierający nowe dane przestrzenne sugeruje, że ta bańka ma 1000 lat świetlnych pustej przestrzeni i jest wynikiem eksplozji kilkunastu supernowych, a także bada możliwość powstania gwiazd w jej wyniku.

Tak się nie stało, ale astrofizycy z Centrum Astrofizyki (CfA) we współpracy z Uniwersytetem Harvarda i Smithsonian oraz we współpracy z Space Telescope Science Institute (STScI), którzy odtworzyli ewolucję Wszechświata w promieniu 200 % słońca. W programie trójwymiarowych ruchów, który podąża za ewolucyjnym tempem gęstego gazu i materii wyrzucanej przez supernowe.

Możesz zobaczyć tę trójwymiarową reprezentację czasoprzestrzeni, klikając Tutaj Najnowsze dane sugerują, że gwiazdy rodzą się 500 lat świetlnych od Ziemi, na granicy lokalnego bąbla.

Eksperci twierdzą, że około 14 milionów lat temu miało miejsce to wydarzenie o kosmicznych proporcjach, narodziny i śmierć masywnych gwiazd, pozostawiając po sobie serię eksplozji supernowych, które stały się wydarzeniem, które trwa do dziś.

Naukowcy odpowiedzialni za te badania obliczyli w sumie 15 supernowych, które eksplodowały w ciągu milionów lat, wypychając całą otaczającą materię na zewnątrz w barierę pyłu i zimnego, neutralnego gazu, pozostawiając po sobie pustą przestrzeń o średnicy milionów lat świetlnych i o średnicy podobnej do kosmicznej bańki. Niesamowitą rzeczą w odkryciu tych nowych danych jest to, że pokazują one, że na granicach tej lokalnej kosmicznej bańki formują się młode gwiazdy.

Eksplozje supernowych zwykle pozostawiają ślad materii, takiej jak gazowy wodór, który jest niezbędny do powstawania gwiazd. Materiał potrzebny do powstawania gwiazd to właśnie ten, który znajduje się we fragmentarycznych obłokach cząstek otaczających lokalny bąbel, co potwierdza teorię, że z tego gruzu powstają gwiazdy.

W rzeczywistości odkryto, że prawie wszystkie gromady gwiazd w naszym sąsiedztwie Słońca leżą na granicach lokalnego bąbla i rozszerzają się od niego na zewnątrz, prostopadle do powierzchni bąbla.

Informacje o kosmicznych bąbelkach są rzeczywistością w społeczności astronomicznej od dziesięcioleci, a ich badania umieściły je w wielu miejscach Drogi Mlecznej, ale żadnego z nich nie udało się obliczyć nigdzie w pobliżu naszego, przynajmniej tak zostało obliczone. Szokująco, prawda jest taka, że ​​nie tylko niedaleko nas odkryto kosmiczną bańkę, ale tak naprawdę jesteśmy prawie w jej środku. To właśnie ta sama pozycja, w której się znajdujemy, stawia nas w niekorzystnej sytuacji, gdy chcemy zmierzyć wymiary pustki, ponieważ w tej pustce jesteśmy otoczeni gwiazdami i gazami kosmicznymi.

Wszystkie te ważne odkrycia są ważne dla znalezienia wyjaśnienia pochodzenia pobliskich gwiazd.