Astronomiczne odkrycie, które wprawiło w zakłopotanie całe środowisko naukowe – Enseñame de Ciencia

Prawie 13 lat po ich odkryciu pochodzenie tych dwóch masywnych obiektów pozostawało niepewne i nie było logicznego sposobu wyjaśnienia ich pochodzenia i roli, jaką odegrały w naszej galaktyce. Gdy zostały odkryte przez potężny Kosmiczny Teleskop Fermiego w promieniach gamma, otrzymały nazwę „Bańki Fermiego”, którą bardzo szanują, ponieważ wydaje się, że nasza galaktyka bawiła się materiałem gwiezdnym (kosmicznym gazem i pyłem) i strzelała do tych gromad jako dwie gigantyczne bańki.

Bąbelki Fermiego

Schematyczne przedstawienie bąbelków Fermiego. Kredyty obrazkowe: NASA Goddard

Te gigantyczne globule znajdują się w centrum naszej galaktyki (pokazane na powyższym obrazku) i można je zobaczyć rozciągające się nad i pod płaszczyzną naszej galaktyki, rozciągając się na długość ponad 25 000 lat świetlnych. Choć nadal nie do końca wiadomo, skąd się wziął, wiadomo na pewno, że emituje promieniowanie o najwyższej energii, czyli promieniowanie gamma.

Zgodnie z niedawnym oświadczeniem IceCube Neutrino Observatory, detektora supermasywnych cząstek znajdującego się na Antarktydzie, wykryto 10 ultra-wysokoenergetycznych neutrin pochodzących z gigantycznych bąbelków Fermiego, co czyni te obiekty jeszcze bardziej tajemniczym obiektem.

Kiedy wysokoenergetyczne cząstki zawierające promienie kosmiczne oddziałują z gazem i pyłem, wytwarzają promienie gamma, które jasno świecą w naszej galaktyce. Bańki Fermiego emitują promienie gamma o wyższej energii niż reszta ciała galaktycznego.

Pochodzenie gigantycznych baniek

Uważa się, że Bańki Fermiego są blisko związane z masowym uwalnianiem energii przez supermasywną czarną dziurę (zwaną Sagittarius A) w centrum naszej galaktyki. Otóż ​​wiadomo, że w innych galaktykach czarne dziury, które zasysają ogromne ilości materii, wyrzucają strumienie o wysokiej energii.

Hipotezę tę potwierdza orientacja przestrzenna bąbelków Fermiego, które idealnie rozciągają się powyżej i poniżej płaszczyzny w centrum galaktyki.

Oprócz tej wstępnej hipotezy proponuje się dwa możliwe źródła energii, z których powstają te bąbelki:

Jest prawdopodobne, że kilka milionów lat temu Strzelec A pochłonął ogromną ilość materii, która się nagrzała i dzięki oddziaływaniu dużych sił fizycznych (elektrycznych i magnetycznych) część tej materii zdołała uciec z horyzontu zdarzeń w postać cząstki. Od wysokiej energii rozproszyły się i zmiękły, ale zachowały swój aktywny stan do chwili obecnej.

Druga hipoteza sugeruje, że możliwe jest również, że gigantyczna gwiazda bardzo blisko Strzelca A zapadła się gwałtownie, emitując w jednym akcie wysokoenergetyczne cząstki grawitacyjne, co doprowadziło do powstania tych bąbelków.

Oto kilka możliwych wyjaśnień tego niesamowitego zjawiska.