Organizacja Narodów Zjednoczonych uważa exodus Ormian za „niepokojący” z Górnego Karabachu – DW – 27.09.2023

W 1918 roku Azerbejdżan i Armenia ogłosiły niepodległość od Imperium Rosyjskiego. W podziale terytorialnym istniały już sprzeczności dotyczące regionu zwanego Górskim Karabachem, co doprowadziło do krótkiej wojny. Wszystko skończyło się, gdy Związek Radziecki przejął kontrolę nad regionem, w tym Armenią i Azerbejdżanem. Tam założył Kaukaz Radziecka Socjalistyczna Republika Federalna.

Region położony jest na terytorium Azerbejdżanu, ale zamieszkiwany jest głównie przez Ormian. Napięcia wzrosły pod koniec lat 80. Doszło do sporadycznych starć, które doprowadziły do ​​interwencji armii radzieckiej. W miarę wycofywania się Związku Radzieckiego i jego sił, bojówki ormiańskie i azerbejdżańskie zaczęły ścierać się z coraz większą siłą.

Otwarty konflikt rozwijał się głównie w latach 1992–1994. Siły wspierane przez Ormian odniosły liczne zwycięstwa militarne przeciwko armii azerbejdżańskiej, która wydawała się coraz bardziej rozproszona. Postęp regionalny przypadł także stronie ormiańskiej, która ostatecznie wygrała konflikt. W 1994 r. podpisano zawieszenie działań wojennych. W wyniku wojny zginęło ponad 30 tys.

Republika Artsakh, de facto niezależna, ale nieuznawana przez inne państwa, kontroluje terytorium Górskiego Karabachu. Ściśle powiązana z Armenią, zdołała utrzymać status quo, jakie pozostało po zakończeniu konfliktu. Jednak napięcia nie opadły. Na zdjęciu spotkanie przywódców Armenii i Azerbejdżanu, za pośrednictwem Rosji, w 2014 roku.

W 2008 roku w różnych starciach na obszarze przygranicznym zginęło około dwudziestu żołnierzy. Dzięki gospodarce opartej na ropie Azerbejdżan wzmocnił swoje wojsko w stopniu, którego Armenia nie jest w stanie osiągnąć. Wydaje się, że przechyliło to szalę regionalną na korzyść Baku. W tym samym roku starcia zbrojne przekształciły się ze zwykłego ostrzału w wymianę ognia artyleryjskiego.

Najbardziej napięta sytuacja po 1994 r. miała miejsce między 1 a 5 kwietnia 2016 r., kiedy wybuchła „wojna czterodniowa”, w wyniku której zginęło nieokreślona liczba ofiar. Nie jest też jasne, kto zaatakował pierwszy. Rozmowy pokojowe prowadzone w Moskwie zakończyły się sukcesem. Armie zwróciły ciała kilkudziesięciu martwych wrogów. Azerbejdżan ogłosił się zwycięzcą.

Zdjęcie z lipca 2020 r. przedstawia masowe protesty w Azerbejdżanie, które wzywały do ​​powszechnej mobilizacji w celu odparcia ataków Ormian. Azerbejdżan przekonany o lepszej sytuacji gospodarczej wzmocnił swoje siły zbrojne i jest w stanie rozpocząć długoterminową operację. Cieszy się także nieograniczonym wsparciem Turcji, starego wroga Armenii.

27 września 2020 r. na linii granicznej powróciły starcia na dużą skalę. Obydwa kraje ogłosiły stan wojenny i zmobilizowały całość lub część swoich sił. Twierdzą również, że spowodowali wiele ofiar i znaczne szkody rywalizującym armiom. Organizacja Narodów Zjednoczonych, Unia Europejska, Rosja i Stany Zjednoczone wezwały do ​​natychmiastowego zawieszenia broni. Na zdjęciu płonie azerbejdżański samochód pancerny.

19 września 2023 r. Azerbejdżan rozpoczął poważną operację wojskową mającą na celu odzyskanie Górskiego Karabachu. Ormiańscy separatyści ogłosili następnego dnia złożenie broni po osiągnięciu porozumienia za pośrednictwem sił rosyjskich w regionie i rozpoczęciu rozmów w sprawie „reintegracji” regionu z Azerbejdżanem. Do Armenii przybyło już ponad 13 000 wysiedleńców.