Kontrowersyjna sprawa Melissy Lucio, pierwszej Latynoski, która została stracona w Teksasie za śmierć swojej dwuletniej córki.

Aby wstrzymać egzekucję lub przynajmniej pozostać na dodatkowe 120 dni, obrona Melissy złożyła wniosek o ułaskawienie w Texas Board of Pardons and Bail.

Wniosek, który ma poparcie ponad 80 stanowych demokratycznych i republikańskich prawodawców oraz czterech przysięgłych, którzy w tamtym czasie skazali kobietę, musi zostać zatwierdzony przez komisję ułaskawienia i gubernatora Grega Abbotta.

Sędziowie, którzy podpisali petycję o ułaskawienie, powiedzieli, że mają „poważne obawy”, że informacje zostały im zatajone podczas wstępnego procesu, i powiedzieli, że popierają obniżenie zarzutów.

„Byliśmy dużą rodziną i byliśmy bardzo blisko” – powiedział BBC Mundo John Lucio, najstarszy syn Melissy.

„Odkąd ten incydent się wydarzył, między nami wszystkimi istnieje ogromny rozłam. Nie było tak samo przez ostatnie piętnaście lat”.

W 2007 roku Melissa przeżyła trudne życie w hrabstwie Cameron w Teksasie ze swoim ówczesnym mężem Robertem Antonio Alvarezem i dwunastoma dziećmi.

W rozmowie z BBC Mundo Sandra Babcock, jedna z obrońców Melissy, określiła sytuację rodziny jako „absolutną biedę”.

„Mieli odcięci elektryczność i poruszali się 26 razy w ciągu 5 lat. Nawet przez jakiś czas ich jedyny dostęp do wody był przez wąż od sąsiadów lub z kościoła” – mówi Babcock.

Żyli w ubóstwie, które zwykle nie jest kojarzone z ludźmi mieszkającymi w Stanach Zjednoczonych.

Według zeznań Melissy dla policji, podczas jednego z takich posunięć, 15 lutego 2007 roku, mała Maria została pozostawiona bez nadzoru dorosłych, podczas gdy jej rodzice byli zajęci.

W tym czasie rodzina mieszkała w małym dwupokojowym mieszkaniu na drugim piętrze budynku znajdującego się w Harlingen.

Melissa wyjaśniła podczas przesłuchania, że ​​kiedy zorientowała się, że Marii nie ma w mieszkaniu, poszła jej szukać i znalazła ją płaczącą na dole schodów, z krwią na dolnych zębach.

Jednak Melissa nie znalazła dalszych obrażeń i kontynuowała dzisiejsze misje.

Dwa dni później, 17 lutego, około godziny 19:00, ojciec dziewczynki zadzwonił pod numer 911, ponieważ Maria nie oddychała.

Dwulatka zasnęła w łóżku rodziców i już nigdy się nie obudzi.

Profesor Babcock wyjaśniła: „W czasie jej procesu widzieliśmy, że istnieje tęsknota za osądem. Prokuratorzy i policja przyjęli winę Melissy na podstawie ich przypuszczeń, jak wygląda rozpaczająca matka”.

„Nie zauważono, że Melissa miała objawy swojego traumatycznego zaburzenia z powodu jej wieloletniego doświadczenia wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie i przemocy ze strony partnera”.

Chwilę po tym, jak dowiedzieli się o śmierci jej córki, pięciu policjantów przesłuchiwało Melissę Lucio przez ponad pięć godzin, nie pozwalając jej jeść, pić ani spać: „Nękali, łajali i krzyczeli na nią, aż w końcu zgodziła się na ich żądania i jego naleganie, aby był winny skrzywdzenia swojej córki”.

„Powinno być bezpłatne i dokładne śledztwo, a tak się nie stało” – powiedział prawnik.

Pomimo nacisków ze strony klientów, podczas przesłuchania Melissa przy ponad 80 różnych okazjach zaprzeczyła, że ​​zabiła swoją córkę. Sprawa prokuratury opierała się na przyznaniu się kobiety do winy po ostrym przesłuchaniu, na zeznaniach funkcjonariusza, który powiedział, że jest „pewny” jej winy oraz na obrażeniach ciała Marii w chwili jego śmierci.

To, co dzisiaj różni się od obrońcy, to fakt, że po raz pierwszy od czasu wyroku Melissy dokonano naukowego przeglądu dowodów: „Odkryliśmy, że nie ma naukowych podstaw do jej skazania”.

To, co obrona Melissy zrobiła podczas procesu apelacyjnego, polegało na poddaniu materiału dowodowego w sprawie, który, jak twierdzi Babcock, nie został wzięty pod uwagę podczas wstępnego procesu, do ponownego rozpatrzenia przez multidyscyplinarną grupę uznanych ekspertów.

Podczas tej analizy eksperci doszli do wniosków, które dają nowe odczytanie faktów.

Na przykład dla słynnego patologa sądowego Thomasa Younga obrażenia na ciele Marii odpowiadały upadkom takim jak upadek, który Melissa opisywała ówczesnym funkcjonariuszom policji, ponieważ dziewczyna cierpiała na rzadkie zaburzenie krzepnięcia.

W petycji o ułaskawienie obrona Melissy ostro skrytykowała metodologię stosowaną przez patologa sądowego Normę Jean Farley, która podczas procesu zeznała, że ​​jedyną możliwą przyczyną śmierci Marii było nadużycie.

Farley nie uwzględniła wcześniejszej historii medycznej Marii, która obejmowała trudności w chodzeniu i udokumentowane upadki (spowodowane zaburzeniem), a także wcześniejsze uszkodzenie mózgu; informacje o zachowaniu Marii na kilka dni przed jej śmiercią, w tym nadmierną senność i utratę apetytu, które był zgodny z urazem głowy po przypadkowym upadku” – stwierdził obrona we wniosku.

Zgodnie z dokumentem, dr Farley również nie wziął pod uwagę zaburzeń krwotocznych Marii podczas jej zeznań.

BBC Mundo bezskutecznie próbowało skontaktować się z biurem dr Farley.

Według obrony Melissy, psycholog kliniczny John Pinkerman również nie został wezwany do składania zeznań podczas procesu, który przejrzał filmy z ponad 5 godzinnego przesłuchiwania kobiety i doszedł do wniosku, że psychologiczne cechy Melissy skłaniają ją do zaakceptowania winy z powodu stresu. sytuacji.

A dla Pinkermana, kiedy Melissa przyznała się śledczym do swojej „odpowiedzialności” w ciągu kilku godzin od śmierci córki, wydawała się odpowiedzialna za „całkowity rodzinny wzorzec nadużyć i zaniedbań medycznych”, a nie pobicie córki na śmierć.

Babcock powiedział BBC Mundo, że proces Melissy zawierał mnóstwo błędów, których można było uniknąć.

„Melissa miała prawnika wyznaczonego przez sąd, ponieważ nie było jej stać na obronę, a jej prawnik nie był przygotowany” – powiedział prawnik.

„Sędziowie przysięgli nigdy nie widzieli dowodów niewinności, po części dlatego, że adwokat nie przeprowadził dokładnego zbadania sprawy prokuratury, a także dlatego, że sami powodowie są leniwi i skorumpowani”.

Adwokat argumentował, że oskarżenie o korupcję odnosiło się do faktu, że prokurator generalny odpowiedzialny za śledztwo został skazany na 13 lat więzienia za odpowiedzialność za system przekupstwa w systemie sprawiedliwości Teksasu. Jednak to przekonanie nie miało związku ze sprawą Melissy.

„Myślę, że jednym z powodów, dla których obrażasz wielu ludzi, jest to, że zaczynasz zdejmować warstwy i zdajesz sobie sprawę, że to kwestia niekompetencji w obronie, to kwestia skorumpowanych prokuratorów, to kwestia niesprawiedliwości” – zapewnia Babcock.

W chwili aresztowania matki John miał 17 lat.

„Kiedy to wszystko się wydarzyło, nasza rodzina się rozpadła. Kuzyn mojej mamy przejął opiekę nad moim młodszym rodzeństwem, co było dobre, ponieważ po ukończeniu szkoły średniej dobrze sobie radzili w San Antonio w Teksasie” – mówi John.

„Zgubili się dorośli, zbliżający się do dorosłości. Bardzo trudno było być najstarszym synem, nie tylko ze względu na odpowiedzialność, ale także dlatego, że chciałem znów zobaczyć naszą rodzinę razem”.

32-letni John mówi, że wyszedł z więzienia nieco ponad rok temu i przez jakiś czas próbował uporządkować swoje życie: wrócił do szkoły, zaczął biegać maratony i triathlony.

„Ale kiedy otrzymałem datę egzekucji mojej matki, 16 stycznia, wszystko zaczęło iść dobrze. Wszystko stało się:„ Co mogę zrobić dla mojej matki?” ”

„To było naprawdę trudne. Nie mogłem się skupić. Nie biegałem, nie trenowałem, nie osiągnąłem żadnego z celów, które miałem na ten rok. Wrócę do szkoły, zobaczę, jak to będzie idzie „z mamą”.

John zorganizował kilka okupacji, aby uwolnić matkę i mówi, że będzie walczył do ostatniej chwili.

„Nie jestem tutaj, aby krzyczeć. Jestem tu tylko po to, aby zrobić, co mogę dla mojej matki. Nie chcę stawić czoła tej sprawie, ale to wpłynęło nie tylko na mnie, ale także na moich braci”.

Możesz teraz otrzymywać powiadomienia push z BBC News World. Pobierz i aktywuj nową wersję naszej aplikacji, aby nie przegapić naszych najlepszych treści.