Katyń, Polska; ¿: sowieckie zabójstwa nazistów z powodzeniem obwiniane przez 50 lat | Wojna Rosja – Ukraina | ்சா | Opis | Historie WE | Świat

Do miasta wkraczają wojska ukraińskie ்சாDowody na makabryczne zbrodnie wojenne popełnione przez wojska rosyjskie zostały znalezione podczas miesięcznej okupacji, 25 km na północny zachód od stolicy, Q.

Radość, jaką odczuwali po wypędzeniu wojsk rosyjskich z okolicy, została przerwana przez masowe groby, zbudowane za ich plecami ciała cywilów oraz dowody gwałtów i morderstw na kobietach.

Widzieć: „Bez worków na zwłoki”: operacja terrorystyczna mająca na celu ujawnienie terroru w Puczy przez rosyjską inwazję

„Świat obserwuje teraz, co rosyjskie wojsko zrobiło w Puczy”. Powiedział Prezydent Organizacji Narodów Zjednoczonych UkrainaWołodymyr Żeleński.

Ale ambasador Rosja W ONZ Wasilij Nepensia odrzucił te twierdzenia jako „inscenizowaną prowokację”.

Widzieć: „Widziałem, jak rosyjski żołnierz zabił mojego ojca”: Wstrząsające zeznania ocalałych z masakry w Puczy

Okrucieństwa wojny nie są oczywiście niczym nowym, ale rosyjskie zaprzeczenie szczególnie przypomina jedno wydarzenie: Masakra w lesie KatinNa wschodzie PolskaPodczas II wojny światowej Związek Radziecki (ZSRR) z powodzeniem dokonał pół wieku zbrodni nazistowskich.

Wiosną 1940 roku Zginęło ponad 4000 polskich oficerów W lesie niedaleko sowieckiego miasta Smoleńsk.

Miało to miejsce niedługo po zajęciu wschodniej Polski i przeciągnięciu do jej obozów koncentracyjnych różnych więźniów, zwłaszcza żołnierzy, na mocy tajnego traktatu z Niemcami (tzw. Układ Ribbentrop-Mołotow).

Po zerwaniu przez Hitlera traktatu ze Stalinem w czerwcu 1941 r., po zajęciu przez wojska niemieckie terytorium sowieckiego w ramach operacji Barbarossa, w pobliżu rosyjskich wsi Kosi Gori i Kate znaleziono masowe groby polskich ofiar.

Maszyna propagandowa Josepha Goebbelsa nic nie powiedziała, dopóki naziści nie zatuszowali podobnych okrucieństw na ziemi sowieckiej wiosną 1943 roku.

W kwietniu 1943 r. Niemcy wysłali do Katynia zespół międzynarodowych ekspertów (oczywiście ich ekspertów), gdzie potwierdzili masową egzekucję wojsk rosyjskich.

Ale później w tym samym roku Związek Radziecki odbił ten obszar i natychmiast wysłał na miejsce własną komisję.

W styczniu 1944 r. sowiecka Komisja ogłosiła swoje ustalenia, ale zamach nie miał miejsca w 1940 r., jak wcześniej sądzono, ale Pod koniec 1941 r., po rozpoczęciu okupacji przez Niemcy Ze Smoleńska.

Sowiecki koniec był jasny: winowajcy Nie były to siły Stalina, ale siły Hitlera.

Widzieć: Zatonięcie Moskwy było poważnym ciosem dla rosyjskiego morale i jej siły morskiej

Testy norymberskie

Przed procesami w Norymberdze o zbrodnie wojenne Związek Radziecki starał się dodać do listy aktów oskarżenia przeciwko nazistowskim przywódcom niemieckim i uczynił jego wydanie oficjalną historią aliantów.

Ale dokumenty nazistowskie i odpowiednie dowody nie poparły sowieckiego sprawozdania i ogłoszono, że śledztwo norymberskie nie zbada tego, co się stało. Catin.

Jednakże, Większość dowodów znajdowała się w rękach sowieckich. Ponieważ Polska była częścią sowieckiego obozu, to samo stało się z dostępem do miejsca zbrodni.

W rezultacie sowiecka wersja masakry została zakwestionowana jedynie w kręgach polonijnych na zachodzie.

Jedno z pierwszych badań opublikowano w Londynie w 1948 roku. „Zbrodnia kota w świetle dokumentów” pod redakcją Josepha McKevicha i wydana w języku polskim. Została później opublikowana w języku angielskim w 1965 roku.

Tymczasem w 1949 r. powołano amerykańską komisję do zbadania sprawy zabójstwa Kate, a dwa lata później Kongres USA powołał specjalną komisję do zbadania sprawy.

„Problem dżungli” stał się argumentem z czasów zimnej wojny, który pozwolił sowieckim przywódcom odrzucić go jako „zachodnią propagandę”.

Po Stalinie

Nie zmieniła tego stopniowa liberalizacja pod rządami następcy Stalina, Nikity Chruszczowa.

„Destalinizacja” Chruszczowa tylko częściowo wpłynęła na sowiecką politykę wobec jej satelitów.

Zamiast przyznać się do winy Sowietów za pucz, Kreml zagroził najazdem na Polskę (podobnie jak na Węgrzech) W tym samym roku), jeśli próbował złamać sowieckie rządy.

W 1959 r. ówczesny przywódca KGB Aleksander Shelpin wysłał tajny list do Chruszczowa. Sowiecka wina za Katin została bezsprzecznie potwierdzona.

Zaznaczył, że w archiwach KGB znajduje się więcej dokumentów dokumentujących rzeź 21 857 polskich cywilów schwytanych od 1940 r. niż w 1941 r., co oznacza datę rzezi sowieckiej.

Zalecił zniszczenie wszystkich tych dokumentów.

Zachodnie naciski na Związek Radziecki nadal wyjaśniały, co wydarzyło się w Katynie podczas prezydentury zarówno Chruszczowa, jak i jego następcy Leonida Breżniewa.

Pomniki zostały wzniesione w Sztokholmie w 1975 roku iw Londynie w 1976 roku dla ofiar sowieckiej zbrodni.

Termin „Katyń” stopniowo rozszerzał się o zbrodnie popełnione pod dowództwem Stalina na władzach polskich nie tylko w Smoleńsku, ale w różnych częściach Związku Radzieckiego: Rosji, Białorusi i Ukrainie.

Ale sowieccy urzędnicy powtarzali kłamstwo, że masakra była zbrodnią niemiecką. Jeśli chodzi o Moskwę, ci, którzy słuchali prawdy, byli propagandystami, takimi jak Goebbels.

Głasnost dla Katynia

Podczas decydującej zmiany nastąpiła zmiana Michał Gorbaczow. W 1987 roku Związek Radziecki i Polska zgodziły się na wspólną ocenę materiału dowodowego i zakwestionowanie wersji opracowanych w czasie wojny i po jej zakończeniu przez rosyjskie agencje wywiadowcze.

Widzieć: Rosja po raz pierwszy pokazuje „ocalałych” z rozbitego głównego statku Moskwa.

Ostateczne przyznanie się do winy było częścią procesu, za pomocą którego ludzie starali się zrozumieć mroczną przeszłość stalinizmu, pod naciskiem spoza Związku Radzieckiego, głównie z Polski, oraz ze społeczeństwa sowieckiego.

Zaistniała również potrzeba autorefleksji, aby wzmocnić legitymizację rodzącej się demokracji w Związku Radzieckim.

Wreszcie Związek Radziecki Oficjalnie przyznał się do morderstwa W kwietniu 1990 roku, kiedy polscy więźniowie Gorbaczow przekazał szereg dokumentów polskiemu przywódcy Vojcic Zaruzelsky w Moskwie. Oznaczało to koniec półwiecza sowieckich kłamstw.

Świat musi uwierzyć, że Pucha nie reprezentuje nowej ery ukrywania brutalności.

* Thomas Snicken jest profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Studiów Europejskich na Uniwersytecie w Lund

* Ta notatka została opublikowana w The Conversation i jest reprodukowana tutaj na licencji Creative Commons. Kliknij tutaj, aby przeczytać oryginalną wersję w języku angielskim.