Papież: Ideologia gender jest największym zagrożeniem naszych czasów

Salvatore Cernozio – Watykan

Wielokrotnie go potępiał, nazywając go „kolonializmem ideologicznym”, „wyrazem frustracji i poddania się” lub „niezwykle niebezpiecznym”, jak to zrobił ostatnim razem w swoim przemówieniu na początku roku do korpusu dyplomatycznego. Dziś papież Franciszek po raz kolejny potępił kwestię płci, ogłaszając, że „zlecił studia nad tą paskudną ideologią naszych czasów”, która „eliminuje różnice i czyni wszystko równym”.

Wymazanie różnicy jest wymazaniem człowieczeństwa

Papież Franciszek przyjął w Watykanie uczestników konferencji Obraz Boga Mężczyzna-Kobieta. „For the Anthropology of Vocations” – wydarzenie organizowane przez Centrum Badań i Antropologii Powołań (CRAV) i moderowane przez kardynała Marca Ouelleta, emerytowanego dziekana Dykasterii Biskupów, które odbędzie się w Watykanie dziś i jutro 1 marca. Po drugie, gromadzi wielu uczonych, filozofów, teologów i nauczycieli, aby myśleć o antropologii chrześcijańskiej, pluralizmie, dialogu międzykulturowym i przyszłości chrześcijaństwa.

Z powodu przeziębienia, które dokuczało mu od wielu dni, podobnie jak podczas środowej audiencji generalnej, Papież poprosił swojego doradcę, prałata Filippo Chiampanelli, o przeczytanie przygotowanego tekstu: „Proszę o przeczytanie, abym nie czuł się zbyt zmęczony; „Dobrze się bawiłem” – wyjaśnia. Ale wcześniej Franciszek chciał powiedzieć obecnym kilka słów, aby podkreślić wagę spotkania mężczyzny i kobiety, „ponieważ najstraszniejsze niebezpieczeństwo dzisiejszego dnia” – mówi – „ jest ideologia płci, która znosi różnice.”

Poprosiłem o studia na temat tej paskudnej ideologii naszych czasów, która zaciera różnice i zrównuje wszystko; Wymazanie różnicy jest wymazaniem człowieczeństwa. Jeśli chodzi o mężczyznę i kobietę, pozostają oni w owocnym „napięciu”.

W czerwcu 2019 r. ówczesna Kongregacja ds. Edukacji Katolickiej opublikowała dokument zatytułowany „Stworzył ich jako mężczyznę i kobietę. Dla sposobu dialogu w kwestii płci w wychowaniu”, będący użytecznym narzędziem podejmowania debaty na temat ludzkiej seksualności. Wyzwania, jakie wynikają z obecnego momentu kryzysu edukacyjnego. Dziś – wyjaśnia Franciszek – refleksja na ten temat jest kontynuowana.

Podobnie jak przy innych okazjach – począwszy od lotu powrotnego z Filipin, kiedy reporterzy w samolocie poprosili go o lepsze wyjaśnienie rodzącej się wówczas koncepcji „ideologicznego kolonializmu”, która została podniesiona podczas spotkań z rodzinami w Manili – zasugerował Jorge Mario Bergoglio czytanie Co następuje: Powieść „Władca świata” napisana przez Roberta Hugh Bensona w 1907 roku w Londynie. Dystopijne dzieło opisujące dryfy wynikające z jednorodności.

Pamiętam, że czytałem powieść z początku XX wieku napisaną przez syna arcybiskupa Canterbury: „Władca świata”. Powieść mówi o przyszłości i jest prorocza, gdyż ukazuje tę tendencję do zacierania wszelkich różnic. Warto to przeczytać, jeśli masz czas, ponieważ dzisiaj pojawiają się takie problemy. Ten człowiek był prorokiem.

W swoim tekście Franciszek skupia się raczej na znaczeniu rozpoczynania już na poziomie akademickim od myślenia o powołaniach w Kościele i społeczeństwie, doceniania ich wymiaru antropologicznego i wyjścia od „pierwotnej i fundamentalnej prawdy”, że „życie ludzkie jest powołaniem”. ”

Każdy z nas, czy to w wielkich wyborach mających wpływ na stan życia, czy w licznych okazjach i sytuacjach, w których się wcielamy i kształtujemy, odkrywa i wyraża siebie jako powołanie, jako powołanie, jako osoba spełniona w słuchaniu i odpowiadając i dzieląc się swoją istotą i darami z innymi dla wspólnego dobra.

Jest to odkrycie, które „wyrywa nas z izolacji samoodnoszącego się do siebie i sprawia, że ​​postrzegamy siebie jako tożsamość w relacji: istnieję i żyję w relacji z Tym, który mnie stworzył, z rzeczywistością, która mnie przekracza, z inni.” I ze światem, który mnie przekracza”. „Otoczenie, które powinienem przyjmować z radością i odpowiedzialnością, jest misją specyficzną i osobistą” – podkreślił Papież.

W obecnym kontekście kulturowym istnieje czasami tendencja do zapominania lub zaciemniania tej rzeczywistości, co grozi ryzykiem zredukowania człowieka do jego potrzeb materialnych lub jedynie podstawowych wymagań, tak jakby był istotą pozbawioną świadomości i woli, po prostu wleczoną przez życie jak kawałek mechanizmu mechanicznego.

Papież zalecał, aby nie tłumić „zdrowego napięcia wewnętrznego”, czyli wezwania „do szczęścia, do pełni życia, do czegoś wielkiego, do czego posłał nas Bóg”.

Życie każdego z nas, nie wykluczając nikogo, nie jest przypadkowym przypadkiem; Nasze istnienie w świecie nie jest jedynie dziełem przypadku, lecz jesteśmy częścią projektu miłości i jesteśmy wezwani do odpuszczenia i urzeczywistnienia siebie, dla siebie i innych.

Dlatego każdy z nas ma misję, która polega na tym, że „jesteśmy powołani, aby wnosić swój wkład w poprawę świata i kształtowanie społeczeństwa”. „Nie jest to zadanie zewnętrzne przypisane naszemu życiu, ale raczej wymiar obejmujący naszą naturę, strukturę bycia mężczyzną i kobietą na obraz i podobieństwo Boże”. Z tego powodu Papież zachęcał do badań, studiów i przestrzeni do dyskusji na temat powołań, różnych sytuacji życiowych i wielości charyzmatów: „Warto także zadać sobie pytanie o wyzwania współczesności, o trwający kryzys antropologiczny i o konieczność umacniania powołań ludzkich i chrześcijańskich” – podkreślił.

Dodał, że ważne jest także „rozwijanie coraz bardziej efektywnego kręgu pomiędzy różnymi powołaniami, tak aby działania, które wypływają ze stanu życia świeckiego, służyły społeczeństwu i Kościołowi, ramię w ramię z charyzmatem posługi kapłańskiej” i Kościół”. Życie konsekrowane może przyczynić się do wzbudzenia nadziei w świecie, w którym czai się ciężkie doświadczenie śmierci.