Papież: Duch Święty sprawia, że ​​reagujemy na negatywne emocje

Patricia Winestroza – Watykan

Papież Franciszek w swojej Mszy Zesłania Ducha Świętego przypomniał, że Duch Święty, Pocieszyciel, jest Duchem Uzdrowienia i Zmartwychwstania, i może zmienić rany, które w nas płoną. Uroczystości przewodniczył kard. Giovanni Battista Re, dziekan Kolegium Kardynalskiego.

Ojciec Święty powiedział w swojej homilii, że Duch Święty wzywa nas, abyśmy nigdy nie tracili wiary. Dusza jest namacalna, nie doskonała i chce, abyśmy skupili się na tym, co jest teraz, ponieważ to, gdzie jesteśmy i czas, w którym żyjemy, to miejsca łaski. Zły duch odciąga nas od tu i teraz, zabierając naszą głowę gdzie indziej.

Papież prosi, abyśmy „weszli do szkoły Ducha Świętego, aby wszystkiego nas nauczył. Przyzywajmy Go codziennie, aby przypominał nam, że zawsze musimy zaczynać od spojrzenia Boga na nas, podejmowania decyzji przez słuchanie Jego głosu i chodzenie razem jako Kościół Mu posłuszny i otwarty na świat”.

Duch Święty sprawia, że ​​reagujemy na negatywne emocje

Gorycz, pesymizm i smutne myśli, które w nas budzą, pochodzą od zła – jak podkreślił Papież – nigdy nie pochodzą od Ducha Świętego. Pochodzą ze zła”, który czuje się komfortowo z negatywnością i często stosuje tę strategię: podsyca zniecierpliwienie, bycie ofiarą, sprawia, że ​​czujemy potrzebę użalania się nad sobą i reagowania na problemy poprzez krytykowanie i obwinianie innych. To sprawia, że ​​jesteśmy nerwowi, niewiarygodni i narzekanie.”.

Z drugiej strony Duch Święty sprawia, że ​​reagujemy – jak wskazał Franciszek – zachęcając nas, abyśmy nie tracili wiary i wiary i zawsze zaczynali od nowa. Po każdym upadku wstań! A wzięcie cię za rękę dodaje odwagi. Sprawił, że przejęliśmy inicjatywę, nie czekając, aż zacznie ktoś inny. Potem powiedział, że nie narzekając, przynosi nadzieję i radość tym, których spotykamy; Nie zazdroszczą innym, ale cieszą się z ich sukcesów. Papież powiedział, że zazdrość nigdy się nie porusza, zazdrość jest bramą, przez którą wchodzi zły duch: „Biblia mówi: Przez zawiść szatana zło weszło na świat. Nigdy nie zazdrość, nigdy nie zawiść! Duch Święty przynosi dobro.

Duch Święty skupia nas tu i teraz

Papież podkreślił, że Duch Święty jest namacalny, a nie doskonały, skłania nas do skupienia tu i teraz„Ponieważ miejsce, w którym jesteśmy i czas, w którym żyjemy, są miejscami łaski. Z drugiej strony duch zła chce nas odciągnąć od teraźniejszości i zaprowadzić nas głową w inne miejsce”.

Tam, gdzie duch zła „często zakotwicza nas w przeszłości, w wyrzutach sumienia, w nostalgii i tym, czego nie dało nam życie; w przeciwnym razie kieruje nas ku przyszłości i podsyca lęki, lęki, złudzenia i fałszywe nadzieje. Duch Święty prowadzi nas do miłowania teraźniejszości, nie idealnego świata, ani idealnego kościoła, ale rzeczywistości, w świetle słonecznym, z przejrzystością i prostotą” – zauważył Papież. Dodał: „Co za różnica od złego ducha, który zachęca do rozmów za plecami, plotek i plotek!”

Duch Święty zmienia rany, które mamy w środku

Papież przypomniał nam, że nie wolno nam tracić serca. W obliczu wielu problemów, ran i obaw, które naszym zdaniem nie da się rozwiązać łatwą pociechą, musimy mieć ufność, ponieważ: „Tam Duch prosi, aby móc wejść. Bo On, Pocieszyciel, jest Duch uzdrowienia i zmartwychwstania, i może zmienić rany, które płoną w tobie”.

Papież powiedział, że Duch Święty uczy nas, abyśmy nie tłumili wspomnień o osobach i sytuacjach, które nas skrzywdziły, ale pozwalali im przebywać w ich obecności:

Tak też zrobił z apostołami i ich upadkami. Opuścili Jezusa przed męką, Piotr zaparł się Go, a Paweł prześladował chrześcijan. Ile błędów i ile win! Nie mogli sami znaleźć wyjścia. Nie sami; z dildo tak. Ponieważ dusza leczy wspomnienia. Jak? Nadawanie ważności tego, co ważne, czyli pamięci o Bożej miłości i trosce o nas. W ten sposób organizuje życie. Uczy nas akceptować siebie, przebaczać sobie, przychodzić pogodzić się z przeszłością. Aby zacząć od nowa.”

Zamiast pamiętać, jak złe były dla nas rzeczy, pamiętaj, że jesteśmy ukochanymi dziećmi Boga

Później Ojciec Święty stwierdził, że „zawsze pamiętamy, co jest nie tak, a ten głos często w nas rozbrzmiewa i przypomina nam o niepowodzeniach i niedoskonałościach, co mówi nam:„ Widzisz, kolejny upadek, kolejne rozczarowanie, nigdy nie będziesz, nie będziesz nie.”

Z drugiej strony Franciszek zauważył, że Duch Święty przypomina nam coś przeciwnego: „Jesteś synem, jesteś córką Boga, jesteś stworzeniem wyjątkowym, wybranym, cennym i zawsze kochanym. ty, Bóg ci ufa”.

Ponadto, powiedział Franciszek, Duch „sprawia, że ​​widzimy wszystko w nowy sposób, zgodnie ze spojrzeniem Jezusa”. W wielkiej życiowej podróży uczy nas, od czego zacząć, jakie ścieżki wybrać i jak chodzić”.

O ostatnim zdaniu Biblii powiedział:

„W ostatnim zdaniu Ewangelii, które usłyszeliśmy, Jezus wypowiedział zdanie, które daje nam nadzieję, a jednocześnie prowadzi nas do medytacji. Mówi do uczniów: „Ducha Świętego, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On ich wszystkiego nauczy s Przypomnę ci wszystko co im powiedziałem”(Siema 14.26). Jesteśmy tak zszokowani „wszystkim” i zadajemy sobie pytanie, w jakim sensie dusza daje to nowe i pełne zrozumienie tym, którzy to akceptują? Nie jest to kwestia ilościowa ani naukowa: Bóg nie chce, abyśmy zamienili nas w encyklopedie czy uczonych. Nie, to kwestia jakości i perspektywy tatuażu”.

gdzie zaczynam

Franciszek wyjaśnił nam, że Duch Święty odnosi się do punktu wyjścia życia duchowego:

„Jezus mówi o tym w pierwszym wersecie dnia, kiedy mówi: 'Jeżeli mnie miłujesz, będziesz zachowywał moje przykazania’ (werset 15). Jeśli mnie kochasz, będziesz zachowywał; to jest logika Ducha Często myślimy inaczej: jeśli spełniamy, kochamy, jesteśmy przyzwyczajeni do myślenia, że ​​miłość pochodzi przede wszystkim z naszego zaspokojenia i talentu i potępia nas.Zamiast tego Duch przypomina nam, że bez miłości w centrum wszystko inne jest daremne, i że ta miłość nie rodzi się z naszych zdolności, ale jest darem od Niego i że to Duch miłości obdarza nas miłością, to On sprawia, że ​​czujemy miłość i uczy nas kochać. On jest „motorem”. ” naszego życia duchowego, a to On porusza w nas wszystko. Ale jeśli nie zaczniemy od Ducha lub od Ducha, lub od Ducha, ścieżka nie może zostać stworzona.

Franciszek stwierdził, że Duch Święty jest pamięcią czynną, pamięcią o Bogu, przypominającą nam wszystkie słowa Jezusa, wspomnieniem, które „rozpala i ożywia miłość Bożą w naszych sercach. Doświadczyliśmy Jego obecności. W odpuszczeniu grzechów, kiedy odczuwamy pokój, wolność i pocieszenie”.

Papież powiedział, że pielęgnowanie tej duchowej pamięci jest niezbędne: „Bóg pamięta o tobie. Utracisz pamięć o Bogu, ale Bóg nie traci jej od ciebie: ciągle ci przypomina”.

Ścieżki do obrania

Papież zwrócił uwagę, że Duch Święty nie tylko przypomina nam, od czego zacząć, ale także uczy nas”. Jakie ścieżki wybrać:

Drugie czytanie mówi nam, gdzie św. Paweł wyjaśnia, że ​​„ci, którzy pozwalają się prowadzić Duchowi Bożemu” (Macedonia 8:14) Chodźcie „według Ducha, a nie według ciała” (w. 4). Innymi słowy, dusza, stojąc na rozdrożu istnienia, sugeruje nam najlepszą drogę. Dlatego ważne jest, aby wiedzieć, jak odróżnić swój głos od głosu złego ducha, który obaj do nas przemawiają: nauczyć się rozróżniać, rozumieć, gdzie jest głos ducha, rozpoznawać go i podążać ścieżką i podążać za tym, co nam mówi”.

I jak rozpoznać, bo Papież robi różnicę, dając jasno do zrozumienia, że ​​Duch Święty nigdy nam nie powie, że wszystko idzie dobrze na naszej drodze. Wręcz przeciwnie, poprawi nas, sprawi, że opłakujemy nasze grzechy i zachęci nas do zmiany, „walcząc z naszymi kłamstwami i hipokryzją, nawet jeśli wymaga to wysiłku, wewnętrznej walki i poświęcenia”.

„Z drugiej strony zły duch zawsze popycha cię do robienia tego, czego chcesz i kochasz; prowadzi cię do przekonania, że ​​masz prawo do korzystania ze swojej wolności tak, jak uważa za stosowne. Ale później, kiedy jesteś pusty w środku, to oskarża i rzuca cię… ziemię… Duch Święty Ten, który cię koryguje po drodze, nie zostawia cię leżącego na ziemi, ale zawsze bierze cię za rękę, pociesza i dodaje otuchy.”

jak chodzenie

Franciszek w końcu wskazał, jak iść razem, czyli jak chce nas Duch Święty, ustanawiając nas Kościołem i dzisiaj:

„Uczniowie ukryli się na strychu, potem duch zstąpił i kazał im wyjść. Bez ducha zamknęli się w duchu, z duchem otworzyli się dla wszystkich”.

Papież w każdej epoce podkreślał, że duch wywraca nasze plany do góry nogami i otwiera nas na ich nowoczesność. „Kościół zawsze uczy o żywotnej potrzebie wyjścia, o stanie fizjologicznym do głoszenia, by nie zamykać się w sobie, nie być trzodą, która wzmacnia płot, ale otwartą łąką, aby wszyscy mogli żywić się pięknem Boże, wygodny dom bez ścian działowych”.

Papież powiedział, że duch świata zmusza nas do skupienia się tylko na naszych problemach i interesach, na potrzebie bycia blisko tematu i niestrudzonej obronie naszej narodowej i zbiorowej przynależności.

„Duch Święty nie. Zachęca nas, byśmy zapomnieli o sobie i otworzyli się na wszystkich. W ten sposób odnawia Kościół. Ale bądźmy ostrożni, to On go odnawia, a nie my. Ponieważ Kościół nie jest zaprogramowany. A projekty odnowy nie wystarczą.Duch wyzwala nas z obsesji naglącej potrzeby i zaprasza nas, aby kroczyć starymi i zawsze nowymi drogami, drogą męczeństwa, ubóstwa i misji, aby uwolnić się od siebie i wysłać się w świat.”