Odkrycie rezerwy wody o wielkości 250 tys. ton w najmniej oczekiwanym miejscu – Enséñame de Ciencia

Księżyc, naturalny satelita naszej planety Ziemia, który inspirował poetów i malarzy w ich twórczości artystycznej oraz budził ogromne zainteresowanie i ciekawość wśród naukowców swoimi wspaniałymi badaniami i odkryciami.

Uważa się, że Księżyc powstał w wyniku uderzenia ciała kosmicznego wielkości Marsa, które zderzyło się z Ziemią ponad 4,5 miliarda lat temu i że w wyniku zderzenia został wyrzucony w przestrzeń kosmiczną wraz z dużą ilością materiałów, które przybyły z czasem . Razem utworzymy naszego księżycowego satelitę.

Nie ma wątpliwości, że przybycie Neila Armstronga na pokład statku kosmicznego Apollo 11, pierwszego człowieka, który w 1969 roku stanął na powierzchni Księżyca, było wielkim krokiem dla nauki, gdyż po jego przybyciu duże grupy badaczy nie przestały badać i rozwiązując problem wielkiej niewiadomej z naszego satelity.

Chociaż Ziemię od Księżyca dzieli ponad 384 tysiące kilometrów, nie stanowi to przeszkody w badaniach i generowaniu nowej wiedzy, ponieważ przy każdym nowym odkryciu stale badane są najlepsze strategie jej badania i tego, jak się jej spodziewać nie przestaje nas zaskakiwać.

Jednym z najczęściej badanych tematów jest powstawanie księżyca i obecność w jego wnętrzu wody.

Niedawno grupa badaczy z Instytutu Geologii i Geofizyki Chińskiej Akademii Nauk opublikowała artykuł stan W magazynie Przyrodnicze nauki o ZiemiPoinformowali, że znaleźli ponad 250 000 ton wody.

Nie jest to pierwszy przypadek doniesienia o odkryciu wody lub lodu na powierzchni Księżyca, jednak uderzająca jest zgłoszona duża ilość wody, choć wskazuje to, że największy skład Księżyca to wody, jest wciąż znacznie mniejsza niż jest na ziemi.

Obecnie wiadomo, że woda na powierzchni Księżyca ma cykle dobowe i jest tracona w przestrzeń kosmiczną, co nasuwa hipotezę, że w głębi księżycowej gleby znajdują się większe rezerwy wody, umożliwiające zatrzymanie, uwolnienie i uzupełnienie wody na powierzchni Księżyca. powierzchnia.

Wcześniejsze badania wykazały, gdzie zaczęły się wątpliwości co do istnienia ukrytych złóż wody, ponieważ wodę znaleziono w drobnych ziarnach minerałów powstałych w wyniku zderzeń, skałach wulkanicznych i ogniotrwałych kulkach szklanych.

Chińska grupa badawcza, kierowana przez profesora Sen Hu, odkryła, że ​​szklane paciorki uderzające w księżycową glebę zawierają pewną ilość wody.

Zaproponował to doktorant Huikun He, który argumentował, że szklane koraliki są amorficznym, uniwersalnym składnikiem księżycowej gleby i są idealnym kandydatem do badania nieznanej księżycowej warstwy lub zbiornika wodnego.

Student podjął się zadania określenia właściwości szklanych paciorków odzyskanych przez misję Chang'e5 (CE5). Na tych szklanych paciorkach systematycznie badał skały, skład głównych pierwiastków, obfitość wody i skład izotopów wodoru. Ma to na celu śledzenie i scharakteryzowanie złóż wody, których nie odkryto jeszcze na powierzchni Księżyca.

Wykazano, że te szklane koraliki działają jak gąbka i zawierają niewielkie ilości wody. Na podstawie tych badań zespół ekspertów doszedł do wniosku, że ilość wody dostarczonej w wyniku zderzenia szklanych koralików z glebą księżycową waha się od 300 000 do 270 000 ton wody na Księżycu w postaci lodu.

„Wyniki te wskazują, że kryształy na powierzchni Księżyca i pozbawione powietrza ciała w Układzie Słonecznym są w stanie magazynować wodę pochodzącą z wiatru słonecznego i uwalniać ją w przestrzeń kosmiczną” – stwierdził profesor Sen Hu.

Ten Odkrycie Jest to taki obiekt, że wodę z powierzchni Księżyca można wykorzystać do przyszłych misji.