Medycyna celowa i skoncentrowana na pacjencie – sztuka i kultura

Urodzony w połowie drogi między Moskwą a wschodnią granicą Ukrainy w 1828 r. w rodzinie arystokratycznej, Tołstoj natychmiast zyskał sławę dzięki swojej pierwszej książce; Na wpół autobiograficzna relacja z dzieciństwa, pisana po ukończeniu studiów, w której nauczyciele opisali go jako „Niezdolny i nie chcący się uczyć”. Był mistrzem realizmu, a jego niezrównany dar wnikliwej obserwacji uniwersalnych ludzkich doświadczeń pozwolił jego bohaterom wyjść poza historyczne pułapki. Jego wgląd w koniec życia skupia się na sześćdziesięciu stronach książki „Śmierć Iwana Iljicza”To jedna z jego najbardziej znanych historii.

Powieść rozpoczyna się na końcu, kiedy grupa przyjaciół zastanawia się, co mogą zyskać na śmierci głównego bohatera. Pozostała część pierwszej połowy książki opowiada historię stosunkowo niepozornego życia Iwana Iljicza; Historia bogatego sędziego, który w wieku około 40 lat pilnie wspinał się po szczeblach kariery zawodowej, zanim wykoleiła go tajemnicza śmiertelna choroba. Aż do pierwszego bólu brzucha Illich nie przestaje kwestionować zasad obyczajów społecznych, po części dlatego, że zdaje się wygrywać narzuconą przez nie powierzchowną grę.

Tołstoj umiejętnie ukazuje znikomość życia poświęconego małżeństwu, przyjęciom, ważnej pracy i dużemu, dobrze wyposażonemu domowi. „Przez wszystko, co nabywają wszyscy ludzie pewnego rodzaju”.. Jego satyryczne wyzwania Bezmyślny konformizm Dzięki powierzchownym oczekiwaniom społecznym przybrały na wadze dzisiaj w obliczu ciągłej presji udowadniania, że ​​żyjemy wyidealizowanymi wersjami naszego życia „lepsze życie” Na portalach społecznościowych. Między wierszami Tołstoj twierdzi, że życie jest pozbawione: bardzo Głębiej (czytaj: religijnie) jest w zasadzie bez znaczenia.

Historia życia Iljicza skłoniła mnie do zastanowienia się nad tym, jak bardzo jestem zadowolony ze swojego życia.

I szczerze mówiąc, chociaż moja rodzina, przyjaciele, praca, dom i wakacje są źródłem głębokiej radości, często zadaję sobie pytanie, które Tołstoj zadaje tutaj swoim czytelnikom: Czy w życiu jest coś więcej? Przez lata to pytanie skłoniło mnie do zgłębienia wiary i ukształtowania mojej pracy wokół globalnego zdrowia i sprawiedliwości społecznej. Zaskoczyło mnie, że moja walka o cel i spełnienie znalazła odzwierciedlenie we wzajemnej akceptacji Illicha.

Pomimo egzystencjalnych wyzwań, pierwsze dwadzieścia stron jest właściwie dość powolne, jeśli nie liczyć cudownie niezręcznej wizyty u niedawno pogrążonej w żałobie; „[él] Przyszedł, jak zawsze, nie wiedząc, co tu zrobić…” Piękny, bolesny obraz rozpadu małżeństwa; „Były tylko rzadkie okresy dziwnego zauroczenia między małżonkami, ale nie trwały one długo. Były w nich wyspy Zeszli na chwilę, po czym ponownie wyszli w morze ukrytej wrogości, którą wyraził oddalając się.

Powieść zaczyna wracać do zdrowia, gdy pojawiają się pierwsze objawy: „Dziwny smak w ustach i dyskomfort po lewej stronie żołądka”.. Dyskomfort rozwija się „Świadomość stałej wagi” Wreszcie dość bólu i złego nastroju, aby skłonić sceptyczną żonę do umówienia się na poradę. „Wszystko poszło zgodnie z oczekiwaniami, tak było zawsze. Czekanie… podsłuchiwanie, słuchanie, pytania wymagające z góry ustalonych i oczywiście niepotrzebnych odpowiedzi, atmosfera ważności, która sugerowała, że ​​po prostu się nam poddasz, a my zrobimy to to prawda.

Czy to nie przyprawia Cię o dreszcze? A co z tym; „Camino w domu w Siguió repasando, które había przeprowadza ze względów medycznych, tradycyjna praktyka to robić, to naukowe terminy complicados y vagos a un lenguaje sencillo i dochodzą one do miejsca respuesta w pregunta: Malo, ¿es muy malo para mí o aun así good?”. Różni lekarze Illicha odrzucają jego pytania, twierdząc, że… Niewłaściwe i nieistotne, skupiając się zamiast tego na diagnostyce różnicowej, badaniach i złożoności biomedycznej jego rzekomego stanu. Przypomniał mi się D. H. Lawrence, piszący o pragnieniu lekarza w tej sprawie „Opróżnili mnie z tego, co nazywają swoją wiedzą i obniżyli do poziomu rzeczy”..