Jak i kiedy zobaczyć kometę 2022 E3 (ZTF)

the Kometa C / 2022 E3 (ZTF) zbliżając się do ziemi Po raz pierwszy od 50 000 lat I będzie widoczny z Ziemi. Oczywiście, jeśli chcesz oglądać w całej okazałości, będziesz potrzebować lornetki.

Gdzie można zobaczyć kometę? C/2022 E3 (ZTF)

Ci, którzy są na półkuli północnej, będą mieli większe szanse na zobaczenie go. Będziesz musiał jedynie patrzeć na północny zachód, szczególnie przed świtem. Ci, którzy decydują się patrzeć w niebo bez lornetki czy lunety Docenią tylko skrawek zieleni na niebie, Które raczej nie docenią jego charakterystycznego zielonego ogona. W każdym razie domyślny projekt teleskopu (projekt wirtualnego teleskopu) Będzie oferować bezpłatną transmisję na żywo komety od 23:00 EST (05:00 czasu półwyspu, w Strona internetowa i jego strona na YouTubie). Astronomowie amatorzy będą mogli znaleźć dokładną pozycję w Ta astronomiczna mapa.

Jak długo możesz widzieć

Kometa ma długą orbitę wokół siebie Od granic Układu Słonecznego do Słońca, A to jest zakończone w ciągu tysięcy lat. W takim przypadku dotrzesz Najbliżej Słońca znajduje się 12 stycznia 2023 roku, a następnie będzie kontynuował swoją drogę poza Ziemię. Dziś 1 lutego osiągnie największe zbliżenie do Ziemi, w odległości około 42 milionów km. Będzie to widoczne gołym okiem w tygodniach zbliżonych do tego maksymalnego podejścia, chociaż zalecane jest użycie lornetki.

Zdarza się raz na 50 000 lat

Okres orbitalny wynosi około 50 000 lat, co oznacza, że ​​nie zbliżył się do Ziemi od czasów górnego paleolitu, czyli czasu pierwszego Homo sapiens i neandertalczyków.

Komety i meteoryty

Asteroidy, komety i meteoryty to szczątki międzyplanetarne, Skaliste pozostałości po powstaniu Układu Słonecznego. Zwykle pokonują setki kilometrów i widzimy je, gdy są blisko ziemi. Ciała niebieskie o wielkości od 10 jednostek astronomicznych do 50 metrów nazywane są „meteorytami”, wśród których Meteoryty, gdy pędzą w kierunku Ziemi. Komety, w porównaniu do ogromnych kul śnieżnych, składają się ze skał, lodu, pyłu i dwutlenku węgla₂ i inne gazy. Zwykle pochodzą z Pasa Kuipera w zewnętrznym Układzie Słonecznym, a gdy podróżują w kierunku Słońca, zaczynają się rozpadać. Kiedy słońce odparowuje lód, pozostawia wokół jądra otoczkę pyłu i gazu zwaną śpiączką, która podczas ruchu tworzy ogon, który może mieć miliony kilometrów długości.

Szokujące zdjęcie zrobione przez sondę kosmiczną Rosetta