Pedro Castillo Teronesawiejska i chłopska nauczycielka, która wbrew wszelkim przeciwnościom w kraju tak odrębnym jak Peru zostaje wybrana na prezydenta w 2021 roku, w dwusetną rocznicę odzyskania niepodległości. Ta część Peruwiańczyków, która uważała go za swojego króla, ich prawowitego przedstawiciela, postrzegała jego przejęcie władzy jako historyczne żądanie i powód do nadziei. Powiedzieli, że zajęło nam dwa stulecia, zanim prawdziwy syn „szlachty”, spośród tych, którzy byli uciskani i marginalizowani przez wieki, doszedł do władzy, aby dla nich pracować.
Do Pedro Castillo Teronesa Zaprzepaszczenie tych nadziei zajęło mu zaledwie 16 miesięcy. Przejdzie do historii kraju jako jeden z najmniej przygotowanych, najskuteczniejszych prezydentów na to stanowisko, z krótką kadencją naznaczoną obfitymi i poważnymi zarzutami korupcyjnymi.
Jest także prezydentem łamie porządek konstytucyjny Najbardziej ulotny w republikańskiej historii Peru, obfitujący w dyktatorów, spiskowców puczu i satrapów. Zakwestionowany dochodzeniami podatkowymi w sprawie korupcji i blaknącymi zeznaniami jego najbliższych byłych współpracowników, którzy wskazywali na niego jako na przywódcę organizacji przestępczej, sfabrykował Zamach stanu który trwał ledwie 88 minut.
Wybory epidemiologiczne
Wybór Pedro Castillo był najbardziej wyrazistym produktem głębokiego kryzysu politycznego i partyzanckiego w Peru. Chociaż nie był to pierwszy raz, kiedy ubiegał się o urząd wybierany w powszechnych wyborach – był kandydatem na burmistrza swojego rodzinnego miasta z centroprawicowej partii byłego prezydenta Alejandro Toledo – wiejski profesor wyszedł z anonimowości w 2017 roku dzięki swojemu przywództwu. Przedłużający się strajk nauczycieli szkół publicznych.
To rząd międzynarodowego bankiera Pedra Pabla Kuczyńskiego (PPK) musiał negocjować z nieugiętym Castillo, który stał się przywódcą strajku, wypierając tradycyjny związek nauczycieli jako widocznego szefa bardziej radykalnej frakcji związkowej, która była na niejeden raz kręgi związane z Mossadeq., ruchem związanym z Sandro Luminoso, który walczył o uwolnienie Abimaela Guzmána i całego kierownictwa terrorystów w ramach porozumienia pokojowego i ogólnej amnestii po 12 latach terroru pod koniec wojny . Dwudziesty wiek. Po zakończeniu strajku Castillo wrócił do rodzinnej Cajamarca, regionu bogatego w surowce górnicze, ale jednego z najbiedniejszych w kraju.
Castillo pojawił się ponownie w 2021 roku jako kandydat na prezydenta Perú Libre, skrajnie lewicowej partii założonej przez Vladimira Cerrone, radykalnego kubańskiego lekarza, któremu dwukrotnie udało się zostać wybranym na gubernatora Junín, ważnego regionu w środkowej części wyżyn. Cerone nie mógł biec tak, jak chciał, ponieważ miał wyrok skazujący za korupcję, który uniemożliwił mu start. Castillo, który był gościem tego przyjęcia, chciał kandydować do Kongresu, ale Cerone przekonał go do poprowadzenia kampanii prezydenckiej. Pero Libre nawet nie planował awansu do drugiej tury w rozdrobnionych wyborach prezydenckich z 18 kandydatami na prezydenta. Niewątpliwy znak kryzysu reprezentacji politycznej w Peru w ostatnich latach.
W kraju wyniszczonym pandemią — Peru miało najgorsze zarządzanie COVID-19 z największą liczbą zgonów na mieszkańca na świecie, nie było w stanie zapewnić pacjentom tlenu medycznego ani łóżek intensywnej terapii, aby ich uratować — Pedro Castillo miał na myśli przede wszystkim nadzieję wyborcom w głębi kraju. Wygrał pierwszą turę z mniej niż 19 procentami ważnych głosów.
Wszedł do drugiej tury z Keiko Fujimori, kandydatem najbardziej krytykowanym za reprezentowanie spuścizny ojca i powodowanie niestabilności politycznej od 2016 roku, po przegranej w wyborach z PKK. Prezydenturę zdobył bardzo niewielką przewagą (40 tys. głosów na 25 mln głosujących). Zaczął swój rząd w warunkach wielkiej polaryzacji w kraju, a opozycyjna Partia Kongresowa została wybrana większością głosów w pierwszej turze. Najbardziej buntownicza frakcja prawicowej opozycji chciała go usunąć od samego początku, powołując się na jego niezdolność do przejęcia władzy w kraju przez pięć lat. Nie udało mi się dwa razy.
rząd prof
Pedro Castillo zaczął trwonić fortunę wyborczą, która doprowadziła go do zostania prezydentem jeszcze zanim nosił opaskę prezydencką. W drugiej turze zorganizował grupę krewnych i obywateli, aby zebrać fundusze, które pomogłyby mu opłacić kampanię. otrzymane wpłaty od przedsiębiorców komercyjnych, gospodarki marginalne Z prawa, takiego jak nielegalne wydobycie, handel drewnem, a nawet handel narkotykami, w kraju, który jest drugim co do wielkości producentem kokainy na świecie. Dowiedzieliśmy się później. Część tych pieniędzy wydał na kampanię, a drugą zatrzymał. ale przyjął zobowiązania, które już w rządzie były początkiem jego upadku.
W krótkim czasie zrujnował aparat społeczny, wprowadzając na miejsce zwolenników narzuconych przez właściciela partii Pero-Liber, którzy po prostu nie byli gotowi do realizacji zadań przeznaczonych dla specjalistów. Od sekretarzy stanu po urzędników wyższego szczebla, w tym ich doradców. W ciągu 497 dni swojej kadencji mianował 81 ministrów. pośrodku, Co sześć dni zmieniał się ministerkażdy mniej przygotowany niż poprzedni.
Z nielicznymi wyjątkami, Większość z nich nie miała odwołania Ale książeczka. Niekompetencja jego rządu pobiła wiele rekordów w kraju z kilkoma wyspami doskonałego sektora publicznego. Na przykład nie udało ci się kupić nawozów chemicznych, których nie produkuje się w kraju, aby zaopatrzyć najuboższych rolników, w maksymalnie czterech próbach.
Brak doświadczenia i korupcja doprowadziły rolników średnio do uprawy, 30 procent mniej niż przed rokiemco zagraża bezpieczeństwu żywności.
Był jedynym prezydentem, który nigdy nie zorganizował konferencji prasowej, a wizyty służbowe udawał z policyjnym kordonem uniemożliwiającym zbliżenie się do niego dziennikarzom. Lista jego błędów w wypowiedziach czy interwencjach w kraju i za granicą jest długa. Biuro Prokuratora Generalnego prowadzi dochodzenie w sprawie siedmiu rażących przypadków korupcji w jego rządzie, które wkrótce zostają odkryte przez dziennikarstwo śledcze. Co dziwne, Peruwiańczycy mówią, że Castillo nie był nawet gotowy do kradzieży.
Kluczowymi informatorami jest co najmniej 13 jego wspólników, objętych obowiązującą ustawą o sygnalistach. Należą do nich między innymi jego osobisty sekretarz Bruno Pacheco, szef jego wywiadu Jose Fernandez i Carlem Lopez, lobbystka bizneswoman, która zorganizowała między innymi jego pierwsze urodziny w Pałacu Rządowym. Jego były minister Juan Silva i jego siostrzeniec Fray Vazquez Castillo są ważnymi elementami domniemanej organizacji przestępczej, która według tezy prokuratora, na czele której stoi Castillo, ucieka przed wymiarem sprawiedliwości. Pierwszy uchodźca w Wenezueli.
Po tym, jak zdemaskowano go jako prezydenta, który zdradził najbiedniejszych w Peru, Pedro Castillo zaryzykował zamach stanu 7 grudnia, na kilka godzin przed tym, jak Kongres przegłosował trzecią próbę oskarżenia go o „Impotencja moralna stała reguła. Samozamach był u szczytu jego rządu: prymitywny i nieprzygotowany. Tak źle, że kiedy zobaczył, że to się nie udaje i postanowił uciec do ambasady meksykańskiej w celu uzyskania azylu, po drodze zatrzymał go policyjny ochroniarz. W swoim krótkim rządzie Castillo to pokazał Nie był ani komunistą, ani kapitalistą, tylko skorumpowanym kupcem.
J
„Miłośnik kawy. Rozrabiaka. Nieuleczalny introwertyk. Subtelnie czarujący badacz twitterów. Wielokrotnie nagradzany mediaholik społecznościowy. Miłośnik internetu”.
More Stories
Organizacja Narodów Zjednoczonych ostrzega, że w ogarniętym wojną Sudanie ludzie jedzą trawę
Co oznacza liczba +66 w WhatsApp?
Oto rośliny, które warto mieć w domu, aby odstraszyć karaluchy