Ukraina, wojna, która nie potoczyła się tak, jak oczekiwał Władimir Putin

Bruksela. Pierwsza zakrojona na szeroką skalę operacja wojskowa przeprowadzona przez prezydenta Rosji Władimira Putina była sprzeczna z wszelkimi oczekiwaniami zrodzonymi na froncie inwazji na Irak. Ukraina.

Czytaj także: „Patriarchat zabił wiele kobiet”

W przypadku pierwszej corocznej obniżki gotówki fakty są niezbite: rosyjskie buty wojskowe nie postawiły jeszcze stopy w Kijowie, reżim prezydenta Wołodymyra Zełenskiego nadal stoi w Pałacu Maryjskim, a armia ukraińska nie tylko się nie poddała, ale jest lepiej uzbrojona i wyszkolona niż kiedykolwiek.

Co gorsza dla Kremla: ofensywa na pełną skalę uruchomiła to, czego Putin chciał uniknąć okupując sąsiedni kraj, oraz większe zbliżenie Ukrainy z Unią Europejską i NATO (NATO).

Doprowadziło to również do większej jedności wewnątrz bloku wspólnotowego, reaktywacji Sojuszu Atlantyckiego oraz wzmocnienia politycznej i wojskowej obecności Stanów Zjednoczonych po wschodniej stronie starego kontynentu.

Pentagon ma około 100 000 ludzi rozmieszczonych w Europie., o 20 tys. więcej niż przed rosyjską prowokacją wojskową. Niespodziewane pojawienie się prezydenta USA Joe Bidena w Kijowie w poniedziałek, cztery dni przed pierwszą rocznicą inwazji, jest największym przykładem nieoczekiwanego wpływu politycznego Moskwy. George W. Bush był ostatnim prezydentem USA, który odwiedził stolicę Ukrainy w 2008 roku. Wcześniej prezydent William Clinton odbywał tę podróż tylko przy tej okazji ze względu na swoją politykę rozbrojenia nuklearnego.

Wojskowa operacja specjalna, jak nazywa się ją w Rosji, zakończyła się niepowodzeniem. „Od lata 2022 r. siły ukraińskie odzyskały większość utraconego terytorium” – mówi w wywiadzie Andreas Umland, analityk Sztokholmskiego Centrum Studiów Europy Wschodniej.

„Doszliśmy do chwilowego impasu, z którego nie wiemy, czy szybko wyjdziemy, czy nie” – dodał.

Marina Worotynyuk, Badacz z Royal United Services Institute for Defence and Security Studies (RUSI) z siedzibą w Londynie potwierdza, że ​​konflikt Putina doprowadził do wojny na wyniszczenie i bez z góry określonego wyniku.

Rosja nie może pokonać Ukrainy swoją przestarzałą machiną wojskową, a Siłom Zbrojnym Ukrainy brakuje zdolności wyzwalania okupowanych terytoriów. Aby przechylić szalę na swoją korzyść, Ukraina nie tylko musi stawić opór, jak ma to miejsce obecnie, ale także potrzebuje zdolności do osłabienia i pokonania rosyjskiej infrastruktury.

Analitycy, z którymi konsultował się EL UNIVERSAL, podkreślają, że z pierwszego roku wojny można wyciągnąć wiele wniosków.
Ohmland twierdzi, że możliwości konkurenta zostały źle obliczone. Rosyjski prezydent mylił się, sądząc, że Ukraina nie będzie militarnym konkurentem. Podczas gdy Zachód przecenił siłę i potęgę militarną Rosji. Rosyjskie Siły Zbrojne nie były w stanie prowadzić wspólnych operacji przy użyciu samolotów, śmigłowców, artylerii i sił lądowych.

Na początku działań nie mogli nawet przełamać obronnych szeregów armii, która rozpoczęła konflikt, wyposażonej w stary arsenał odziedziczony po czasach sowieckich.

Zgodnie z danymi Ministerstwa Obrony Ukrainy plan Moskwy spowodował śmierć około 200 000 żołnierzy w jej szeregach. Podczas gdy Międzynarodowy Instytut Studiów Strategicznych szacuje, że około 1100 czołgów zostało unieruchomionych, połowa najnowszej wersji w rosyjskim arsenale.

Oczekuje się, że druga rosyjska ofensywa rozpoczęła się na pewną skalę. Z dostępnych danych wynika, że ​​atak odbył się w „falach czołowych” z artylerią i dużą liczbą żołnierzy. Brytyjskie Ministerstwo Obrony poinformowało 12 lutego, że rosyjskie ofiary osiągnęły bezprecedensowy poziom, 824 dziennie w ubiegłym tygodniu, ponad czterokrotnie więcej niż odnotowano między czerwcem a lipcem.

„Rosyjski przywódca myślał, że będzie to krótka operacja wojskowa, ale się mylił” – mówi Ohmland.

Putin też to bagatelizował Sojusz Atlantycki, który przed lutym prezentował stronnicze stanowisko. Odkąd pierwszy rosyjski pocisk trafił w Kijów, nie tylko zwarł szeregi w militarnej pomocy Ukrainie, ale blok dodał do koalicji więcej sojuszników, w tym Australię i Japonię. W sumie około 50 krajów wnosi wkład w zdolności obronne Ukrainy.

Tim Swegg, dyrektor badań w Haskim Centrum Studiów Strategicznych (HCSS), zwraca uwagę, że Putin nie docenił swoich rywali, nie myśląc, że będą dzielić się z Ukrainą logistyką, wiedzą taktyczną i technologią wojskową.

Kontynuuje jednak, że europejskie rządy myliły się myśląc, że Moskwa nie odważy się wskrzesić wojennych bębnów w Europie, mimo że Waszyngton bije na alarm. NATO i UE nie powiedziały Putinowi, że jeśli przekroczy czerwoną linię, zrobią wszystko, co w ich mocy, aby pokrzyżować jego plany.

Twierdzi, że siła odstraszania polega na przeniesieniu determinacji do działania na drugiego; W tym sensie NATO Klęska Unii Europejskiej.

Rok po rozpoczęciu działań wojennych możemy mówić o zwycięzcach i przegranych. Andreas Umland przekonuje, że największym przegranym geopolitycznie jest Rosja, ale praktycznie Ukraina, z powodu nagromadzonych cierpień.

Przeczytaj także: Autokraci wykorzystują swoją moc naftową

„Ale paradoks polega na tym, że Ukraina jest także zwycięzcą, ponieważ zasadniczo weszła do sojuszu z Zachodem, przynajmniej nieoficjalnie; związki z Zachodem i jego organizacjami są tak bliskie, że jest to bardzo podobne do bycia członkiem Unii Europejskiej i NATO, jeśli chodzi o wsparcie, jakie otrzymuje” .

Twierdzi, że konflikt sprawił, że akcelerator zaangażował się w stosunki z Zachodem do tego stopnia, że ​​otrzymał oficjalny tytuł kandydata do UE, nominację, której inaczej mógłby nie mieć przez lata lub dziesięciolecia. To była ofensywa wojskowa. Ukraina uzyskała status kandydata federacji w czerwcu ubiegłego roku.

„Chociaż sytuacja na polu bitwy nie jest z góry przesądzona i daleka od zdeterminowanej, generalnie Rosja jest po stronie przegranych” – mówi Marina Worotynyuk.

Dodał: „Jego sytuacja gospodarcza jest w rozsypce w wyniku sankcji, a jego reputacja jako potęgi wojskowej została poważnie zakwestionowana ze względu na słabe wyniki wojskowe na Ukrainie i odważny opór Ukrainy”.

Zauważając jednocześnie, że pomimo wszystkich strat gospodarczych i ludzkich, Ukraina wzmocniła swoją pozycję militarną, wyłaniając się jako państwo umocnione i jako główny punkt zainteresowania euroatlantyckich interesów bezpieczeństwa w Europie Wschodniej.

Zapisz się tutaj Aby otrzymywać nasze biuletyny z codziennymi wiadomościami, opiniami i wieloma innymi opcjami bezpośrednio na swój adres e-mail.