To nie jedzenie, to astronauci

Nawet tym, którzy zawsze marzyli o zostaniu astronautami, jest coś, czemu bardzo trudno zaprzeczyć: kiedy widzimy, co je się na statkach, nie zaostrzamy apetytu. Mówimy jednak tylko o tym, jak wygląda, o jego wyglądzie zewnętrznym. Mistrzowie, którzy nawołują do zmiany diety, przekazali informacje, skąd tak naprawdę wiedzą. Zasadniczo jedzenie nie smakowało zbyt dobrze i rozpocząłem badanie, aby dowiedzieć się, co się dzieje.

badanie. On Opublikowana praca W rolach głównych naukowiec zajmujący się żywnością Grace Locke z Uniwersytetu RMIT w Australii i jej współpracownicy. Podstawa: próba ustalenia, dlaczego astronauci opisują jedzenie pochodzące z lotów kosmicznych jako „bez smaku” i nieatrakcyjne. Konkluzja: Próba ulepszenia diety oszczędzającej przestrzeń.

Zespół skupił się na tym, jak środowisko i stan psychiczny człowieka wpływają na postrzeganie zapachów, co ma istotny wpływ na postrzeganą atrakcyjność żywności. Wyniki? Tak naprawdę problemem nie jest samo jedzenie, ale prawdziwym problemem są astronauci i ich środowisko.

Poprzednie prace. W swoich badaniach mówią, że zaczynali od dobrze znanych pomysłów. To znaczy: Poprzednie badania sugerowały, że problem może wynikać z Zmiany płynneWpływ nieważkości na drogę Płyny wewnętrzne są rozprowadzane w organizmiePowoduje to obrzęk twarzy, który ustępuje w miarę dostosowywania się organizmu do nowego środowiska.

Okazuje się, że niektórzy astronauci zgłaszali, że ich problemy z jedzeniem utrzymywały się nawet po ustąpieniu skutków zmian płynów. Dlatego zmienili perspektywę pracy, skupiając ją na środowisku i sytuacji osobistej astronautów: Czy postrzeganie smaku przez daną osobę zmienia się pod wpływem środowiska, w którym się znajduje?

Mniam, mniam

Odtworzenie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Jak wyjaśnia sama Locke, istnieje wiele czynników środowiskowych, które mogą mieć wpływ na to, jak postrzegamy smak, od wielkości obszaru po kolor i intensywność oświetlenia, głośność i rodzaj występujących dźwięków, zapach otoczenia, „nawet rozmiar i kształt naszych sztućców”. Wiele innych badań. Każdy z tych czynników jest uwzględniony w ten czy inny sposób.” Zaznacza w oświadczeniu.

Dlatego badania rozpoczęły się od próby poznania tajemnicy niesmacznej żywności w kosmosie. Odtworzenie środowiska Międzynarodowej Stacji Kosmicznej W wirtualnej rzeczywistości. „Niektóre środowiska, takie jak Międzynarodowa Stacja Kosmiczna, są trudne do odtworzenia, co skłoniło nas do poszukiwania rozwiązań cyfrowych, które pozwoliłyby odtworzyć ich wygląd”. [vivir y trabajar] w tych obszarach” – powiedziała Julia Luekspert technologii żywności i żywienia na Uniwersytecie RMIT oraz współautor.

Testy smaku. W przypadku tej wirtualnej wersji Międzynarodowej Stacji Kosmicznej zespół 54 uczestników wąchał smaki wanilii, migdałów i cytryny i oceniał intensywność każdego zapachu w skali od 1 do 5. Pierwszą rundę testów przeprowadzono w zwykłym pomieszczeniu. Drugi dotyczy okularów rzeczywistości wirtualnej, które obsługują symulowane środowisko Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, wraz ze „sterylnymi, nieregularnymi przestrzeniami, dźwiękami znalezionymi w prawdziwej Międzynarodowej Stacji Kosmicznej i obiektami unoszącymi się w mikrograwitacji”.

wyniki. Wolontariusze powiedzieli, że smak cytryny wydawał się taki sam w obu rundach. Zamiast tego migdały i wanilia wydawały się bardziej intensywne, gdy uczestnicy znajdowali się w środowisku rzeczywistości wirtualnej. Jest to przeciwieństwo tego, czego można by się spodziewać po nawykach żywieniowych astronautów.

„Konkluzja jest taka, że ​​w środowisku przypominającym przestrzeń możemy wyczuwać zapachy inaczej, ale jest to selektywne pod względem rodzaju zapachów. „Nie jesteśmy do końca pewni, dlaczego tak się dzieje, ale świadomość istnienia różnicy jest pierwszym krokiem do dowiedzenia się więcej .” Locke potwierdza.

Przestudiuj komponenty. Następnym krokiem było wzięcie spektrometru mas i przyjrzenie się bliżej kombinacji smaków, której użyli w testach. W ten sposób doszli do wniosku, że aromat cytrynowy to olejek eteryczny cytrynowy nałożony na wacik, który następnie umieszczono w szczelnym pojemniku i pozostawiono zamkniętym do czasu podania uczestnikom.

Opary wydobywające się ze zbiornika zawierają wiele lotnych substancji chemicznych, takich jak limonen, kamfen, 3-karen i alkohole monoterpenowe, takie jak linalool, karweol i inne. Aromaty migdałowe zawierały podobne substancje chemiczne, ale była jedna zauważalna różnica: ich smak i aromat waniliowy zawierały benzaldehyd, podczas gdy cytrynowy nie.

Zdaniem Locke’a„Benzaldehyd naturalnie wydziela słodki zapach, natomiast cytryna, która go nie posiada, ma bardziej owocowy, cytrusowy profil zapachowy. Uważamy, że to słodkie właściwości zapachów mogą prowadzić do intensywniejszego postrzegania przestrzeni”. [simulado]„W rzeczywistości dzieje się tak również na przykład z zapachem książek.

Najważniejsze pytanie. Dlaczego więc jedzenie smakuje tak dobrze w kosmosie? Naukowcy podkreślają, że ich badania potwierdzają hipotezę, że Percepcja zapachu jest kontekstowa. Wskazano także możliwe sposoby złagodzenia problemu. Jak piszą: „Niektóre lotne związki o wspólnym profilu zapachowym (np. słodki) mogą być bardziej podatne na kontekst niż inne związki”.

Jeśli tak, twierdzą, identyfikacja związków, które zachowują swoją atrakcyjność w środowiskach takich jak Międzynarodowa Stacja Kosmiczna, a nawet stają się bardziej atrakcyjne, może pomóc w projektowaniu diety astronautów.

wniosek. Z badania wynika, że ​​wyjaśnienia nie kryje się w jedzeniu, ale… O astronautach i ich pozycji, odizolowanej i niewygodnejZamiast być na orbicie. Dlatego percepcja zapachu i otoczenia odgrywa ważną rolę.

Co więcej, doszli do wniosku, że prace mogą mieć wpływ na Ziemię, na przykład na stacje polarne i tym podobne. „Ta praca może pomóc w dostosowaniu diety osób żyjących w sytuacjach izolacji społecznej, w tym w domach opieki, i poprawić ich spożycie” – powiedział Lu.

Obraz | NASA Johnsona, Maksym Kozłenko

W Chatace | Dlaczego podróżowanie z prędkością światła jest teoretycznie niemożliwe?

W Chatace | Kosmicznym marzeniem było wydanie miliardów euro na Marsa i zjedzenie karaluchów