Teraz naukowcy dokładnie wiedzą dlaczego

Po drugiej stronie Atlantyku, w Europie, nie było dużo lepiej. Ulewne i marznące opady deszczu utrzymywały się, podobnie jak w przypadku Irlandii, aż przez osiem kolejnych tygodni i nie pozwoliły w lipcu i sierpniu na wyjście na spacer ulicami Londynu.

Skutki tego nagłego spadku temperatur rozprzestrzeniły się na Azję, gdzie zwyczajowa pora monsunowa została przerwana, co miało tragiczne konsekwencje dla rolnictwa. Z powodu złej pogody w 1816 roku po obu stronach Atlantyku utracone zostały całe plony. Spowodowało to głód w wielu dotkniętych obszarach półkuli północnej.

Powód leży w Indonezji

Ale co zmieniło rok 1816 w niekończącą się zimę? Źródeł problemu należy szukać rok wcześniej, w 1815 roku, w bardzo odległym miejscu, w Indonezji. W rzeczywistości 10 kwietnia tego roku wulkan Tambora nagle wybuchł, zabijając ponad 115 000 ludzi, wymiotując ponad 100 kilometrów sześciennych magmy i uwalniając do atmosfery ogromne ilości pyłu, popiołu i dwutlenku siarki. Była to zdecydowanie najpotężniejsza erupcja, jaką kiedykolwiek zarejestrowano w historii.

Bezpośredni związek między erupcją Tambory a „Rokiem bez lata”, który nastąpił zaraz po niej, został już dawno ustalony, ale dopiero teraz międzynarodowy zespół badaczy był w stanie poznać szczegóły i wymierne konsekwencje, jakie to wydarzenie miało dla świata . Klimat globalny. Wyniki opublikowano właśnie w „Listy dotyczące badań środowiskowych”.

„Erupcja góry Tambora w kwietniu 1815 roku była jedną z najbardziej wybuchowych erupcji ostatniego tysiąclecia” – mówi Andrew Scheurer z Uniwersytetu w Edynburgu i główny autor badania. Miało to ogromny wpływ na poziom lokalny, niszcząc wyspę Sumbawa. Erupcja wyrzuciła do stratosfery ogromną ilość dwutlenku siarki (SO2), który szybko rozprzestrzenił się po całym świecie, utleniając się i tworząc aerozole siarczanowe. Te aerozole wulkaniczne zmniejszają promieniowanie krótkofalowe, powodując powszechne i długotrwałe chłodzenie powierzchni. „Prowadzą także do zmniejszenia globalnych opadów, zwilżając niektóre suche obszary i powodując dynamiczne zmiany w wielkoskalowej cyrkulacji zarówno oceanu, jak i atmosfery”.

Naukowcy połączyli dostępne dane z nowymi symulacjami klimatycznymi z dwóch różnych modeli, aby ustalić, czy i w jakim stopniu aktywność wulkaniczna w Indonezji wpływa na prawdopodobieństwo wystąpienia zimnych i mokrych warunków w tym „roku bez lata”.

Wyniki pokazują, że bez erupcji Tambory modele mogą wyjaśnić jedynie jedną czwartą nienormalnie zimnych warunków panujących w 1816 r. Innymi słowy, erupcja była bez wątpienia główną przyczyną nagłej zmiany klimatu. Jak to ujął Scheurer: „Włączenie wulkanu do modeli klimatycznych mogłoby wyjaśnić ochłodzenie i szacujemy, że zwiększa to prawdopodobieństwo wystąpienia ekstremalnie niskich temperatur nawet 100-krotnie”. (…) Góra Tambora odegrała dominującą rolę w zaobserwowanych zimnych warunkach i mogła również przyczynić się do powstania nienormalnie mokrych warunków. Bez wpływu wulkanu jest mało prawdopodobne, aby ten rok był tak mokry i bardzo zimny.