Rzadkie wydarzenie na Księżycu może ujawnić związek Stonehenge z Księżycem

(CNN) — Dla tych, którzy przez wieki gromadzili się w Stonehenge – majestatycznym prehistorycznym pomniku, który przez około 4500 lat dominował nad równiną Salisbury w południowo-zachodniej Anglii – być może jest jasne, jak słońce wpłynęło na jego projekt.

Centralna oś kamiennego kręgu była i nadal jest zgodna ze wschodem słońca w środku lata i zachodem słońca w środku zimy, a kamienie spektakularnie otaczają wschody i zachody słońca, gdy dni są najdłuższe i najkrótsze.

Ale czy Stonehenge i inne potencjalne megalityczne zabytki świata również odpowiadają Księżycowi?

Pomysł, że Stonehenge jest w jakiś sposób połączony z Księżycem, zyskał popularność W 1960 roku. Jednak koncepcja ta nie była systematycznie badana, mówi Clive Ruggles, emerytowany profesor archeoastronomii w Szkole Archeologii i Historii Starożytnej Uniwersytetu w Leicester.

Tego lata archeolodzy wykorzystują mało znane zjawisko księżycowe, które pojawia się co 18,6 roku, do zbadania tego w ramach swoich prac i zrozumienia, dlaczego zbudowano Stonehenge.

Księżyc zatrzymał się

Podobnie jak słońce, księżyc wschodzi na wschodzie i zachodzi na zachodzie. Jednak wschody i zachody księżyca przesuwają się z północy na południe i odwrotnie w ciągu miesiąca. Północny i południowy kraniec również zmieniają się w ciągu około 18 i pół roku. Zastój Księżyca ma miejsce, gdy wschody i zachody najbardziej wysuniętych na północ i południe księżyców są daleko od siebie.

„Wschód księżyca zmienia się każdego dnia, a jeśli będziesz go śledzić przez miesiąc, zobaczysz, że istnieje północna i południowa granica, poza którymi Księżyc nigdy nie wschodzi (ani nie zachodzi)” – wyjaśnia Fabio Silva, starszy wykładowca modelowania archeologicznego na Uniwersytecie Uniwersytet. Uniwersytetu w Bournemouth za pośrednictwem poczty elektronicznej.

„Jeśli będziemy obserwować te granice w ciągu 19 lat, zauważymy, że zmieniają się one jak akordeon: rozszerzają się do maksimum (główny zastój Księżyca), a następnie zaczynają się kurczyć do minimum (mniejszy zastój Księżyca).”

To główne przerwanie Księżyca zaplanowano na styczeń 2025 r., ale od chwili obecnej do połowy 2025 r. dla przypadkowego obserwatora Księżyc może wydawać się niezwykle nisko i wysoko na nocnym niebie w miesiącu księżycowym.

Niektórzy uważają, że kamienie Stonehenge pokrywają się ze stacją księżycową. (Źródło: English Heritage)

„Jeśli żyjesz w jednym z tych 19 lat, od czasu do czasu zobaczysz wschody i zachody księżyca znacznie dalej na północ lub południe niż przez większość czasu. A przez te 19 lat nigdy nie zobaczysz tam” – wyjaśnia Ruggles.

Pomimo nazwy zjawiska, Księżyc w tym okresie tak naprawdę nie jest nieruchomy.

„To, co się zatrzymuje, to te limity, a dzieje się to w styczniu przyszłego roku” – dodał Ruggles. „Ale przez około rok, jeśli widziałeś księżyc wschodzący we właściwym czasie, widziałbyś go wyjątkowo nisko (na niebie)”.

Stonehenge składa się z dwóch rodzajów kamienia: większych kamieni sarsenowych i mniejszych błękitnych kamieni, które tworzą dwa koncentryczne okręgi. Według Rugglesa kamienie stacji Stonehenge, które tworzą prostokąt wokół koła, są z grubsza wyrównane z pozycjami skrajnych Księżyców podczas jego ustania.

Sposób, w jaki osiągnięto to ustawienie Księżyca, czy to zgodnie z projektem, czy jego możliwym celem, jest tematem dyskusji, który zespół chce zbadać.

Stonehenge zostało zbudowane około 4500 lat temu (Zdjęcie: Andre Pattenden/English Heritage)

Odkryj niebiańskie połączenia w Stonehenge

Chociaż nie ma żadnych dokumentów pisanych, które rzucałyby światło na znaczenie i znaczenie Stonehenge, archeolodzy od dawna uważają, że ułożenie gwiazd było zamierzone. Takie wyrównania zidentyfikowano w wielu miejscach na świecie i starożytni budowniczowie mogli je stosunkowo łatwo określić, ponieważ wiedza o rocznym cyklu słońca i jego powiązaniu z porami roku była niezbędna do przetrwania.

Jednak bardzo trudno jest ustalić, czy Stonehenge rzeczywiście miało związek z przystankiem księżycowym.

„Nie sądzę, że możemy to stwierdzić z całą pewnością, ale istnieją pewne dowody, które pozwalają mi sądzić, że było to zamierzone” – mówi Ruggles.

Jedną z wskazówek był fakt, że archeolodzy odkryli skremowane szczątki ludzkie skupione na południowym wschodzie, w pobliżu najbardziej wysuniętego na południe wschodu księżyca.

„Myślę, że istnieje możliwość, że znali ten kierunek Księżyca i stał się on jakimś świętym kierunkiem” – mówi Ruggles.

Od kwietnia Ruggles i Silva wraz ze współpracownikami z Bournemouth University, Oxford University i English Heritage, organizacji zarządzającej tym miejscem, dokumentują wschody i zachody Księżyca w kluczowych momentach, gdy Księżyc znajduje się w jednej linii z kamieniami stacji. . Według Silvy księżyc ma zrównać się z kamiennym prostokątem stacji dwa razy w miesiącu od lutego 2024 r. do listopada 2025 r.

„Będzie to miało miejsce o różnych porach dnia i nocy w ciągu roku, a Księżyc będzie w każdym miesiącu we właściwym miejscu w różnych fazach” – wyjaśnił Silva. Oświadczenie w kwietniu.

Zespół chce zrozumieć wzory światła i cienia, które księżyc tworzy w Stonehenge i czy mogły one mieć jakiekolwiek znaczenie dla ludzi, którzy zbudowali pomnik i z niego korzystali.

Naukowcy badają położenie Księżyca w Chimney Rock w Kolorado, gdzie księżyc w pełni pojawi się 26 grudnia 2023 r. (Zdjęcie: Amanda Bosh/Stephen Levine)

Inne skutki możliwego znaczenia księżycowego

Stonehenge nie jest jedynym megalitycznym pomnikiem potencjalnie powiązanym z pauzą księżycową.

W Stanach Zjednoczonych Erica Ellingson, emerytowany profesor astrofizyki na Uniwersytecie Kolorado w Boulder, bada położenie Księżyca w Chimney Rock, skalistym grzbiecie położonym około 300 metrów nad dnem doliny w Kolorado. Punktem orientacyjnym są dwa duże głazy w kształcie słupów otaczające panoramę miasta.

Ellington powiedział, że między 900 a 1150 rokiem przodkowie ludu zbudowali wielopiętrowe budynki i przestrzenie rytualne na tym wysokim, niedostępnym, malowniczym miejscu i pozostaje ono ważnym miejscem dla 26 grup rdzennych Amerykanów, które mają swoje własne tradycje. Albo powiązania kulturalne z regionem.

„Niezwykły widok nieba pomiędzy bliźniaczymi szczytami sugeruje astronomiczne powiązanie, ale przerwa jest trochę za daleko na północ, aby słońce mogło przez nią przeświecać. Jednakże można zobaczyć wschodzący przez nią księżyc, gdy jest blisko swojego księżyca .” Najbardziej na północ wysunięte miejsce, podczas głównego sezonu fiksacji Księżyca” – wyjaśnia w e-mailu.

Dodał, że inne dowody obserwacji Księżyca pochodzą z słojów drzew datowanych na drewniane belki w starożytnych budynkach w pobliżu, co sugeruje, że ich konstrukcja koreluje z datą przerwy księżycowej sprzed prawie 1000 lat.

Według Rugglesa kamienie Callane, znajdujące się na wyspie Lewis (Szkocja) i zbudowane przed Stonehenge, również można powiązać z przerwą księżycową.

Bradley Schaefer, emerytowany profesor Wydziału Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Stanowego w Luizjanie, był bardzo sceptyczny co do możliwości, że starożytni wiedzieli o ustaniu Księżyca i budowali zgodne z tym pomniki. Podkreślił, że najprawdopodobniej był to przypadek.

„Każde starożytne miejsce ma dziesiątki lub setki możliwych linii wzroku, a jedna lub więcej zawsze wskazuje gdzieś w pobliżu jednego z ośmiu martwych kierunków” – powiedział w e-mailu.

Dodał, że stagnacja Księżyca jest trudna do rozpoznania dla przypadkowego obserwatora Księżyca i jest widoczna jedynie w szczegółowych danych z obserwacji wschodów i zachodów Księżyca.

Chociaż zmiana położenia Księżyca jest subtelna, a zapisy historyczne dokumentujące zastój Księżyca są nieliczne i trudne do interpretacji, Ellington stwierdził, że wierzy, że powiązanie jest prawdopodobne, ponieważ wielu starożytnych ludzi uważnie obserwowało niebo.

Wyjaśnił: „Obserwator Księżyca widziałby, jak Księżyc zaczyna wschodzić lub zachodzić poza tymi granicami, a następnie przesuwa się coraz dalej w miarę zbliżania się wielkiej stacji księżycowej”.