Rick Steves: Historyczny, fascynujący Kraków Polski

Skoro z powodu epidemii musimy odłożyć podróże, mam nadzieję, że cotygodniowa dawka podróży marzeń będzie dobrym lekarstwem. Oto przypomnienie radości, jaka czeka nas w Europie po drugiej stronie tego kryzysu.

Moje pierwsze wrażenie na temat Crago jest takie, że myślę, że musiało to być bardzo ważne dawno temu. W rzeczywistości była stolicą Polski od XI do XVI wieku. W obrębie jego średniowiecznych murów wędruję po Starym Mieście, otoczonym głównymi rynkami, otoczonym kawiarniami i piękną architekturą.

Ogólnie rzecz biorąc, plac ma bliskie sąsiedztwo. To tętni od ulicznych muzyków, sprzedawców waty cukrowej i pożądliwej gęsi gołębi. Prywatny koncert daje mi kapela ludowa, ubrana w kolorowe chłopskie stroje. Czując rumieniec – nierzadki przy niskich cenach w Polsce – mam tendencję do ich łapania. Prawdopodobnie zbyt królewski. Ta świetna wskazówka daje mi „baner z gwiazdami”.

W ciągu kilku minut od ruchu zespołu słyszę błędne wezwanie. Kiedy zobaczyłem Bucklera na szczycie wysokiego kościoła Mariackiego, nagle przestaje grać, a tłum poniżej jest godny podziwu. Jego mały godzinny występ ma legendę. Podczas najazdu tatarskiego w 1241 r. strażnik zauważył zbliżającego się wroga i wszczął alarm. Zanim skończył, strzała przeszyła mu gardło – dlatego nawet dzisiaj muzyka urywa się, krwawy akompaniament, kawałek po kawałku.

To barwne nawiązanie do długiej historii Krakowa. Gdy władza miasta słabła, pod koniec XVI wieku stolica przeniosła się do bardziej centralnej Warszawy. W XIX wieku Polska została podzielona przez sąsiednie mocarstwa. Warszawa stała się represyjnym satelitą Petersburga, stolicy cesarskiej Rosji, a Kraków przez pewien czas był włączony do prowincji austriackiej. Stosunkowo liberalny klimat Austrii pomógł Kraków stać się rajem dla intelektualistów i postępowców – w tym młodego rosyjskiego rewolucjonisty Władimira Lenina.

Kraków omal nie uniknął II wojny światowej. Ale kiedy dowództwo przejęli komuniści, byli inteligentni – a więc niezadowoleni – i postanowili wszczepić dobre sowieckie wartości w formę krakowskiego przemysłu ciężkiego. Zbudowali Noah Hooda, dużą hutę stali na obrzeżach miasta, która przez dziesięciolecia była zadymiona.

Jestem wdzięczny, że Kraków jest teraz znacznie czystszy – i bardziej wolny – niż był przed pokoleniem. Ale jestem też wdzięczny, że przetrwała piękna pamiątka z czasów komunizmu: Paul Patti (patrz Melekni). To był mój następny przystanek. Rząd komunistyczny dotował jedzenie w tych restauracjach, aby zapewnić niedrogie jedzenie Polakom z klasy robotniczej. Tradycja ta trwa do dziś, bo kapitalistyczna Polska nadal dotuje jedzenie w barach mlecznych. Idę do lady, pokazuję, czego chcę, i kupuję szybkie, obfite i bardzo tanie jedzenie. Zupa to tylko dolar. Z radością dowiaduję się, że dzisiejsza mleczna żywność – choć wciąż tania – jest bardzo smaczna, mimo twardości i okrucieństwa czasów komunizmu.

Po niezapomnianym obiedzie kontynuuję spacer i kończę na Wzgórzu Wawelskim, które jest uważane za świętą ziemię jako symbol polskiej królewskości i wolności. Wchodzę do Katedry Wawalskiej, lasu zabytków, w którym znajdują się groby największych władców kraju i grobowce postaci historycznych. .

Za Battle Mountain w końcu wędruję do historycznej żydowskiej dzielnicy miasta Casimiers. Kiedyś większość Żydów w Europie mieszkała w Polsce. Kraków był ich zapleczem społecznym i politycznym. Wielkie wydarzenia II wojny światowej przecinają się ze zwykłym, codziennym życiem. Biznesmen Oscar Schindler prowadził tu swoją fabrykę i uratował życie ponad tysiącowi żydowskich robotników. Teraz w jego budynku znajduje się doskonałe muzeum, które opowiada historię listy Schindlera i bolesnej epoki okupacji hitlerowskiej.

Podczas gdy większość podróżników odwiedza historyczne muzea i synagogi Kazimierza w ciągu dnia, ja mam przed sobą długą drogę, aby zobaczyć, jak zmienia się okolica po zachodzie słońca. Liczba młodych klubów oraz ciągle zmieniające się, modne w cyganerii food trucki i restauracje ożywiają ulice po zmroku.

Zastanawiając się nad swoim dniem, myślę o 10 milionach Amerykanów, którzy mają swoje korzenie w Polsce. Ci, którzy przyjeżdżają do ojczyzny swoich przodków, powinni już teraz poczuć się jak w domu. Ale dzisiaj zdałem sobie sprawę, że nie trzeba być Polakiem, żeby zakochać się w Krakowie.

Artykuł Ten artykuł jest adaptacją nowej książki Ricka, For the Love of Europe.

Rick Steves (www.ricksteves.com) Pisze europejskie przewodniki, prowadzi audycje podróżnicze w publicznej telewizji i radiu oraz organizuje wycieczki po Europie. Możesz wysłać e-maila do Ricka na adres [email protected] i śledzić jego bloga na Facebooku.

© Kolonista Times Copyright Copyright