Pole manewru Chin i Bidena

The

Napięcia między krajami Stany Zjednoczone i Chiny ponownie rosną. Wczoraj prezydenci Joe Biden i Xi Jinping odbyli dwugodzinną rozmowę telefoniczną, w której lider Komunistycznej Partii Demokratycznej ostrzegł, że Waszyngton nie powinien tego robić. Igrać z ogniem na Tajwanie przed możliwą wizytą na tej wyspie przewodniczącej Izby Reprezentantów Nancy Pelosi. We wtorek, być może jako preludium do telekonferencji, zastępca asystenta sekretarza stanu ds. Azji Wschodniej Jong-bak oskarżył Pekin o prowokacje Wobec konkurentów na Morzu Południowochińskim posunęli się tak daleko, że tak powiedzieli, biorąc pod uwagę to Agresywne i nieodpowiedzialne zachowanieTo kwestia czasu, zanim dojdzie do poważnego wypadku lub incydentu wśród patrolujących teren sił zbrojnych.

Spory o Tajwan i Morze Południowochińskie są inne, ale silnie ze sobą powiązane. Z jednej strony tryb wyspowy jest niezależny de facto Od 1949 roku, który Pekin uważa za integralną część swojego terytorium, jest jedną z najbardziej drażliwych kwestii na agendzie globalnej: chociaż Stany Zjednoczone i ich sojusznicy (a także zdecydowana większość społeczności międzynarodowej) nie uznają statusu Niezależne państwo, Zachód bardziej niż przyjazny dla Tajpej, zapewnia stałą pomoc wojskową, aby zniechęcić Pekin do przymusowego odbicia prowincji na wyspie, która została odcięta pod koniec chińskiej wojny domowej, i ogólnie używa jej do nękania azjatyckiego giganta, kraj, na który rządy patrzą z podejrzliwością i wrogością, ale od którego w dużej mierze zależą jego gospodarki. Z drugiej strony, region morski Azji Południowo-Wschodniej ma duże znaczenie strategiczne, ponieważ jest obszarem tranzytowym dla 30 proc. światowych towarów i jest przedmiotem roszczeń państw okupujących jego wybrzeża. Choć prawdą jest, że Pekin prowadzi ekspansywną politykę na tym obszarze 3 milionów kilometrów kwadratowych, trudno przeoczyć imperialistyczną arbitralność stojącą za krnąbrnymi siłami patrolującymi wojskowe okręty i samoloty na obszarze położonym tysiące czy dziesiątki tysięcy kilometrów od jego ziemie. plaże.

W tym, podobnie jak w wielu wyzwaniach stojących przed jego administracją, prezydent USA ma mniejsze pole manewru, niż przyznaje publicznie. Od zeszłego miesiąca ogłoszono, że Biden rozważa pomysł podniesienia niektórych ceł na chińskie produkty, które zostały wprowadzone w erze Trumpa, aby zmniejszyć dotychczas niepowstrzymaną inflację, która powoduje ogromny dyskomfort wśród konsumentów w jego kraju i która jest już postrzegany jako główny czynnik przegranej w wyborach. Jego partia spodziewana jest w listopadzie. Ale ulga cenowa może przynieść mu oskarżenia o uleganie swemu geopolitycznemu rywalowi i dawanie opozycji swobody zawinięcia się w sztandar patriotyzmu i obrony. Ameryka. Nie jest też jasne, jak daleko zajdzie jego skuteczne wsparcie dla Tajpej, podczas gdy Waszyngton i Bruksela wyślą do Kijowa ogromne dostawy pieniędzy i broni, aby powstrzymać rosyjską inwazję, ani jak daleko zajdzie obietnica militarnej obrony wyspy. Przez lokatora Białego Domu dwa miesiące temu.

Biorąc pod uwagę liczbę i skalę problemów wewnętrznych, z którymi boryka się już amerykański prezydent, dziś bardziej niż kiedykolwiek musi on przestrzegać zasady nieingerencji, zaakceptować, że jego kraj nie jest policjantem świata, niech Pekin i Tajpej rozstrzygną te sprawy że są właściwie Chińczykami i że kraje Azji Południowo-Wschodniej rozwiązują swoje roszczenia graniczne bez ingerencji obcych mocarstw. To, co wydarzyło się na Ukrainie, powinno być ostrzeżeniem, że im większa presja na Pekin, by przestrzegał zachodnich dyrektyw, tym większy potencjał eskalacji wojny i umiędzynarodowienia konfliktu. Najwłaściwszą rzeczą jest zatem zachęcanie do negocjacji i relaksu.