Od właściciela dwóch klinik do życia z grantu

Na Calle Campomanes w Madrycie znajdują się dwa hotele i księgarnia specjalizująca się w tekstach w różnych językach. Natomiast pod numerem 10 Fausto Bagno przeżył swoje wczesne lata. Urodził się w 1940 roku Emerytowany lekarz i łamiący stereotypy: nie ma dużej emerytury. W rzeczywistości, Nie ma emerytury. Panyu jest jednym ze 150 lekarzy, którym Fundacja Ochrony Socjalnej Zbiorowej Organizacji Lekarskiej pomaga w pokryciu ich wydatków z korzyściami ekonomicznymi. w Twoim przypadku, 1330 € „Nie oferuj zbyt wielu luksusów”.Wyjaśnia, ale na tyle spokojnie, by żyć. Tym bardziej, gdy zabraknie oszczędności kto go opuścił, i że on to liczy Potrwa to „jeszcze dwa, trzy lata”.

Co stało się z lekarzem, który zawsze praktykował w Hiszpanii Nie masz emerytury i mieszkasz z pomocą? Panyu urodził się z opiekuńczym powołaniem: „Gdy przyjaciel upadł, gdy byliśmy dziećmi, zawsze przychodziłem mu pomóc” — wspomina. Nie zrezygnował nawet ze swoich wysiłków Studia medyczne ukończył w 1964 roku. W wieku 24 lat ukończył studia, szukając specjalizacji. Wtedy nie było MIR.To zrozumiałe. „Specjalizowałem się, zapisując się do służby szpitalnej, gdzie byłem pod opieką kierownika tej specjalności, który zachęcał cię w ten sposób po dwóch latach szkolenia”.. Tak więc studiował dwie dyscypliny, pierwszą wstrząsy pod kierunkiem Ángela Grizabala; Po, reumatyzm;. Do tego dodał dodatkowe szkolenie z akupunktury na Uniwersytecie w Granadzie i chiropraktyka w obecnym szpitalu 12 października. „Zawsze starałem się być tak postępowy w leczeniu moich pacjentów” – potwierdza.

Tam rozpoczął swoją karierę jako lekarz, zawsze poza zdrowiem publicznym, Gdzie nie zgadzał się na ułatwienia przyznane przez państwo w celu wykonywania zawodu lekarza. „król Jestem właścicielem dwóch klinik.. pierwszy w Leganes, klinika San Cosmegdzie pracował jako lekarz urazów w wypadkach przy pracy, z dużą aktywnością dzięki „Boom budowlany” w południowym Madrycie na początku lat 70. Drugi, po zamknięciu pierwszego z powodu przestarzałych standardów i braku stabilności ekonomicznej, znajduje się w jednej z najbardziej ekskluzywnych dzielnic Madrytu: Diego de León. Klinika Transvital została otwarta w 1978 roku Skupiał się na reumatologii” ze specjalnymi metodami leczenia, które nie istniały w tamtym czasie, takimi jak Kąpiele galwaniczne lub lasery na dwutlenku węgla” co zdaniem Panio przekształciło jego ośrodek zdrowia „w najlepszą tego typu klinikę w Madrycie i jedną z najważniejszych w Hiszpanii”.

Ta przygoda trwała do 1994 roku – wyjaśnia Kryzys gospodarczy spowodował zawieszenie wielu umów z firmami ubezpieczeniowymico według niego sprawiło, że firma, która była otwarta przez 14 lat i zatrudniała pięciu lekarzy i pielęgniarki, stała się nie do utrzymania…” W tamtym czasie zwolnienie oznaczało pracę za półtora miesiąca pensji rocznie, a prawda jest taka Ta rekompensata zostawiła mnie w kościach”Panyu przyznaje się do jednego ze swoich głównych niepowodzeń gospodarczych. Ma to na celu zajęcie się wyżej wymienionymi przypadkami zwolnienia. Musiał unieważnić własne ubezpieczenie emerytalne.

Jednak ten lekarz-przedsiębiorca (jak sam siebie nazywa) nie poprzestał i wyruszył na nową przygodę w… Lanzarotegdzie przeniósł swoją technologię medyczną, aby rozpocząć nową, działającą przez dwa lata klinikę. „Wróciłem do Madrytu, ponieważ moja mama była już dużo starsza I tam sprzedałem cały sprzęt lekarzowi” – ​​wspomina operację, podczas której cały ten sprzęt „używany” stracił 75% wartości.

Do całej tej ścieżki kariery musimy dodać kluczowy fakt: do 1995 roku, Lekarze nie byli zobowiązani do płacenia składek jako osoby samozatrudnioneJak wyjaśnił tę metodę źródła Hiszpańskiego Syndykatu Medycznego. Wystarczyło się zarejestrować Podatek od działalności gospodarczej (IAE), co oznacza płacenie stawki, i można to już zrobić, ale oczywiście bez wpłacania składek na przyszłą emeryturę powszechną.

Niestabilność pracy jako lekarz

Ale wróćmy do historii, do Madrytu. W 1996 r., po zmianach politycznych w Hiszpanii, José María Aznar przejął stanowisko Felipe Gonzáleza w Moncloa, a Banyo dokonał zmiany (lub powrotu) w życiu. Zacząłem potykać się jako lekarz kontraktowy w różnych ośrodkach stolicyod klinik po domy opieki”, opowiada o tym czasie, kiedy osiągnął pewną stabilizację w ośrodku, aż do przejścia na emeryturę w wieku 74 lat. Członek honorowy Kolegium Lekarzy w Madrycieco potwierdza ta instytucja.

Od tego czasu ww Korzyść ekonomiczna z WTO, te malejące oszczędności i sprzedaż rodzinnego mieszkania w Madrycie Pozwalają mu żyć życiem, które Panyu przyznaje, że jest przeciętne. Fakt, który nie sprawia, że ​​żałuje niczego, co zrobił: „Nie wiem, czy zmieniłbym coś w swoim życiu, bo zawsze kochałem medycynę” – wyjaśnia. Pożegnalna fraza nie pozostawia wątpliwości: „To nie była praca, to była zabawa”.