Elastyczne, wielofunkcyjne przestrzenie, w których możesz uczyć w luksusie | Szkoły | Dodatkowe funkcje

Środowisko fizyczne, w którym odbywa się nauczanie i uczenie się, odgrywa rolę wykraczającą poza zapewnienie funkcjonalnych przestrzeni. Czynnikiem wpływającym na rozwój i dobrostan uczniów czy sposób ich interakcji jest także struktura ośrodków edukacyjnych.

Santiago Atreu, dyrektor Wydziału Inżynierii Edukacyjnej na Autonomicznym Uniwersytecie w Madrycie (UAM), uważa, że ​​„szkoła nie jest budynkiem ani pojemnikiem na zajęcia, ale częścią materiału edukacyjnego i jeśli tego chcemy” od po prostu zgodność techniczna, musimy przeanalizować, w jaki sposób z niej korzystamy i jak to się zmienia. Wykorzystanie i postrzeganie przez użytkowników. Coś, co stanowi kierunek badań, który w przeszłości nie był za taki uważany, a który w ostatnim czasie przyciąga wiele grup interdyscyplinarnych.

W tym sensie, choć architektura edukacyjna przeszła na przestrzeni czasu wyraźną ewolucję – koncepcja sięga XVII wieku – najważniejsze zmiany zaszły w ostatnim czasie, na co wpływ miały takie czynniki, jak postęp w metodach nauczania i postęp technologiczny, ale także za sprawą rozwój samego społeczeństwa.

W rzeczywistości, jak wyjaśnia architekt Fermin Blanco, członek-założyciel Stowarzyszenia Ludantia: „Dzieła powstałe w przestrzeni publicznej w tych dziesięcioleciach zostały powiązane z tym rozwojem. W ten sposób jadalnia zyskała na wadze jako istotna część centrów , natomiast systemy dostępu spowodowały zmiany w wyglądzie ramp i wind; „Istniało również duże zapotrzebowanie na zadaszone rampy chroniące przed słońcem”.

Zmieniające się potrzeby

Jak wskazuje Blanco, coraz ważniejszym trendem jest poszukiwanie elastycznych, wielofunkcyjnych przestrzeni, które będą w stanie sprostać zmieniającym się potrzebom uczniów i nauczycieli. Podkreśla to również architekt Gabriel Verde: „Biorąc pod uwagę tradycję jednokierunkowej komunikacji i hierarchii między nauczycielem a uczniem, pojawiają się nowe metodyki pedagogiczne oparte na współpracy, zabawie, odwróconych klasach i edukacji opartej na kompetencjach…” Chociaż sale lekcyjne zostały zaprojektowane zgodnie z tymi metodologiami, obecnie wymaga się od nich więcej, co oznacza lepsze przestrzenie, „takie jak lepsza łączność lub meble odpowiadające tej elastyczności” – wyjaśnia.

„Niezbędne jest uwzględnienie humanizowanych strategii projektowania, które zapewnią użytkownikom łączność, empatię i godność” – mówi Patricio Martinez, współzałożyciel PMMT, zapewniając, że „ważne jest projektowanie uwzględniające wszystkie zmysły wpływające na percepcję przestrzenną, wizja i percepcja.” „Słuch, węch, dotyk i termorecepcja.” W praktyce obejmuje to pojęcia takie jak naturalne oświetlenie, wentylacja, kontrola termiczna lub klimatyzacja akustyczna i wpływa na takie aspekty, jak materiały budowlane, „w przypadku których na przykład wykończenia wnętrz, które nie będą Preferowane są emitujące lotne związki.” „.powietrze.”

Jednak ośrodki edukacyjne w Hiszpanii nadal cierpią głównie z powodu „półministerialnego projektu instytucjonalnego, regulowanego przez konsolidację jednostek” – mówi doktor architektury Jesús Anaya, profesor Wyższej Technicznej Szkoły Architektury na Politechnice. Madryt i szef studia Anaya Arquitectos. „Nie ma to nic wspólnego z bardziej innowacyjnymi trendami w Europie Północnej, jak ma to miejsce w przypadku szeroko rozpowszechnionych i odnoszących sukcesy szkółek leśnych”. W naszych granicach stwierdzamy, że najbardziej rozpowszechnione standardy projektowania cierpią z powodu „wymiaryzacji”, próby uogólnienia sal lekcyjnych i przestrzeni do zbiorowego użytku, zaprojektowanych bardziej jako obszary obiegu niż jako obszary socjalizacji i wymiany. „Wiele z tych przestrzeni jest całkowicie pustych” – dodaje Blanco. „Na podwórkach często nie ma gdzie usiąść, żeby zjeść kanapkę i nie ma cienia.”

Jako rozwiązanie Atreyu proponuje „przepisy rządowe standaryzujące wymagania, zalecające standardy i mające na celu personalizację doświadczenia edukacyjnego w oparciu o charakterystykę geograficzną i społeczną otoczenia”. Dekret królewski nr 132/2010, sporządzony pod kierunkiem Ángela Gabilondo, określa minimalne wymagania dla ośrodków edukacyjnych i „udało się, ale wymaga modernizacji”. W tym sensie Przewodnik po nowej architekturze edukacyjnej Zaleca, aby region Xunta de Galicia stanowił „przykład na poziomie międzynarodowym”.