Czy będzie kolejna prezydentura? | Artykuł autorstwa Mario Luisa Fuentesa

Meksykański system prezydencki jest konstrukcją historyczną, która zachowała, ze swoimi zmianami w ciągu niezależnego życia naszego kraju, praktyki i rytuały sprawowania i przekazywania władzy. Prawda jest taka, że ​​jego rozwoju na przestrzeni dziejów nie da się oddzielić od struktur wertykalnych, z których część ma wręcz autorytarny charakter, a także paternalizmu i patrimonializmu w sprawowaniu przywództwa.

W obliczu tego istniały okresy rządów, w których występowało większe pionowe ćwiczenie i koncentracja władzy. Tym, co udało się zachować niektóre funkcje i trwałość instytucji oraz ich procedur, było samowystarczalność, jeśli nie szefów władzy wykonawczej, to członków ich rządów, którzy cieszyli się autorytetem i zdolnością do działania oraz którzy ustanowili pewne równowagi, aby uniknąć znaczących rozłamów w sferze konstytucyjnej i instytucjonalnej.

Ten sposób zarządzania prawie zawsze prowadził do większej liczby wykroczeń niż sukcesów strukturalnych, co doprowadzi kraj do zbudowania procesu rozwoju, który będzie zrównoważony, pełen szacunku dla przyrody i włączający wszystkich, w sensie budowania ogólnych warunków dobrobytu i dobrobytu. Pełna gwarancja praw człowieka.

Z tego punktu widzenia otwarta została nowa trasa do Meksyku, która rozpocznie się w październiku przyszłego roku pod przewodnictwem dr. Claudia Sheinbaum Pardo, która została już ogłoszona jako prezydent-elekt Meksyku na kadencję 2024–2030.

Pierwsze pytanie, jakie się w związku z tym pojawia, brzmi: czy przy całej demokratycznej legitymacji, która wyniosła ją na urząd prezydenta i całej władzy, którą reprezentuje głos 35 milionów wyborców, którzy ją popierają, będzie musiała podjąć krok, którego wszyscy będą żądać? . Jej poprzednicy unikali: demontażu i demontażu systemu prezydenckiego, a zmierzania w stronę głębokiej reformy, która pozwoliłaby na utrwalenie podziału władzy jako zasady organicznego ustroju republiki, a także demokratyzację samej instytucji prezydenckiej, a kierując go bardziej w jego stronę. System półparlamentarny lub, jak kto woli, prezydentura z bardziej ograniczonymi możliwościami i uprawnieniami.

Jednym z najciekawszych pytań, które poznamy w nadchodzących miesiącach, jest to, że po raz pierwszy będziemy mieć kobietę na stanowisku prezydenta i jaki będzie to miało wpływ na to, czy istniejące od dziesięcioleci struktury władzy zostaną zdemontowane, czy nie. i najlepiej zmodyfikowane w celu wprowadzenia bardziej włączającego budowania narodu, ale przede wszystkim wspierającego i sprawiedliwego, w centrum decyzji publicznych.

Z tego punktu widzenia oczekuje się również, że nowa administracja dostosuje priorytety i standardy pracy. W ogólnej sferze gospodarczej nie można już marnować czasu, a pierwszym celem, jak zaproponowała kilka lat temu Komisja Gospodarcza ds. Ameryki Łacińskiej i Karaibów, jest osiągnięcie progu rentowności dla wzrostu; Ale jednocześnie wzrost, aby kontynuować proces „równości” w sposób zrównoważony w czasie.

Wyzwanie to nie może ignorować wymiaru środowiskowego i stawiać u podstaw wzrostu zasady konstytucyjne i prawne, które powinny regulować tę kwestię: zasadę odpowiedzialności międzypokoleniowej; Zasada zanieczyszczający płaci; Zasady zapobiegania i ostrożności; A także standardy naprawy szkód i przywracania ekosystemów.

Budowa nowego nieautorytarnego i niepatriarchalnego systemu prezydenckiego będzie obejmować przejście na stanowiska gubernatorów i burmistrzów w całym kraju; W tym sensie wyzwaniem jest także budowanie nowych sposobów uprawiania polityki na szczeblu państwowym i lokalnym; Jednak w świetle tego wielką niewiadomą pozostaje wizja federalizmu prezydenta-elekta, co nasuwa pytanie, czy będziemy kontynuować tę samą logikę opodatkowania i podziału wydatków, którą stosowaliśmy od dziesięcioleci, a która znacząco osłabiła możliwości . Rząd w gminach.

Pożądane byłoby także zapewnienie w procesie rozpoczynającym się budowy planu rozwoju kraju, że istnieją procesy podejmowania decyzji, dyskusji i wnoszenia pomysłów wynikających z inkluzywnej, demokratycznej wizji; Oraz o przywrócenie trzech kryteriów, które ta administracja porzuciła jako incydenty porządku publicznego: a) perspektywa płci; b) Niedyskryminacja; oraz c) prawa dziecka.

Instytucje państwowe muszą zostać poddane przeglądowi, aby zapewnić dostęp do wymiaru sprawiedliwości i zapewnić go. Oznacza to znacznie więcej, niż zapowiedziano w odniesieniu do jurysdykcji Unii; Musi to obejmować także głęboką reformę struktur bezpieczeństwa publicznego; Ale także systemu więziennictwa i mechanizmów reintegracji społecznej osób pozbawionych wolności.

Należy podkreślić, że wszystko to wiąże się z modelem prezydenckim, który historycznie rozwinął się w Meksyku i który został odtworzony w jednostkach i gminach; Wymagane zmiany są zatem istotne, jednak nadal nie wiadomo, jakie jest jednoznaczne stanowisko prezydenta-elekta w ich sprawie; A przede wszystkim, jaki będzie ich styl osobisty w stosunkach z gubernatorami i głównymi burmistrzami kraju.

Innym obszarem wymagającym wyjaśnienia są stosunki nowej prezydencji z mediami oraz organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i organizacjami międzynarodowymi mającymi swoje przedstawicielstwa w Meksyku; Jest to kwestia złożona, gdyż w planie i wizji kraju obecnego prezydenta stanowią one struktury mediacyjne, które są niepotrzebne, a nawet szkodliwe dla sprawnego funkcjonowania jego modelu rządów.

Przed naszym krajem stoi wiele problemów, opóźnień i wyzwań. W obecnym stanie rzeczy ich właściwe rozwiązanie będzie w dużej mierze zależeć od osobistych decyzji prezydenta, który, miejmy nadzieję, będzie w coraz większym stopniu zmierzał w stronę zorganizowanych systemów instytucjonalnych, pozostawiając na zawsze uznaniową i dobrowolną władzę, która dominowała przez ostatnie dziesięciolecia.

Pracownik naukowy w PUED-UNAM