Polska umacnia się jako potęga militarna w Europie

PARYŻ – Kiedy w listopadzie zabłąkany pocisk uderzył w polskie miasto przygraniczne, zabijając dwie osoby, europejscy przywódcy martwili się reakcją ultrakonserwatywnego rządu Polski, który martwił się, że Rosja jest odpowiedzialna za strzelaninę. Polska nie zawsze wierzy we wszystko, co przychodzi z Moskwy. Obecny rząd nigdy nie ukrywał głębokiej wrogości wobec reżimu Władimira Putina. Od Brukseli po Berlin wszyscy obawiali się, że będzie nieodpowiedzialny.

Zamiast jednak stracić spokój ducha, Polonia wykazała się spokojnym opanowaniem. Utrzymywał swoje wojsko w pogotowiu i cierpliwie czekał na wyniki śledztwa, które szybko okazało się, że ukraiński pocisk obrony powietrznej próbuje przechwycić rosyjski atak. Pokój będący odpowiedzią na prostą rzeczywistość, ignorowaną przez lata przez większą część Europy: Zdaniem wielu ekspertów Polska dysponuje obecnie najlepszymi siłami zbrojnymi na kontynencie. I jest zdeterminowana, by nadal je wzmacniać.

27 lipca wiadomość w wojskowych mediach wywołała szok. Polska poinformowała, że ​​podpisała z Koreą Południową największą umowę zbrojeniową, jaką kiedykolwiek podpisało państwo europejskie z byłego bloku sowieckiego. Jeśli to będzie możliwe, powinno sprawić, że Siły Zbrojne RP staną się najważniejsze na Starym Kontynencie.

W sumie Warszawa zamówiła 980 czołgów K2, 672 działa samobieżne 155 mm K9 i 48 myśliwców FA-50 od różnych południowokoreańskich firm. Oceniono całkowitą ilość aktywności Około 15 miliardów dolarów Według ekspertów jest to równowartość rocznego budżetu obronnego Polski.

„Polska armia musi być tak potężna, żeby dzięki swojej liczebności nie musiała iść na wojnę”– zapowiedział premier Mateusz Morawiecki przed Narodowym Świętem Niepodległości 11 listopada. Ewolucja, która znajduje dobre echo u niezastąpionego partnera Warszawy.

„Polska stała się naszym najważniejszym partnerem w Europie kontynentalnej” – mówi wysoki rangą urzędnik wojskowy USA. Kluczowa rola tego kraju we wspieraniu Ukrainy oraz w koordynowaniu obrony NATO w krajach bałtyckich.

W tym roku, Warszawa zapowiedziała, że ​​jej budżet obronny wzrośnie z 2,4% do 5% PKB. DOJednocześnie Niemcy, które w zeszłym roku przeznaczyły na obronność 1,5% swojego PKB, nie są pewne, czy osiągną 2%, o które NATO prosi swoich partnerów o specjalny fundusz inwestycyjny na obronność w wysokości 100 miliardów euro. Został zatwierdzony na początku roku.

Polska ma już więcej czołgów i wyrzutni pocisków niż Niemcy, a jej siły zbrojne muszą wzrosnąć: Celem jest dotarcie do 300 000 mężczyzn przed 2035 r., w porównaniu do 170 000 w Niemczech obecnie. Dziś siły polskie liczą 150 000 żołnierzy.

Zdaniem polskiego rządu, Nowa decyzja zakupowa została podjęta w związku z rosyjską ofensywą na Ukrainie. Podsyciło to obawy przed ekspansją Moskwy wzdłuż wschodnich granic Europy.

„Wyciągnęliśmy lekcję z tego, co dzieje się na Ukrainie. Nie możemy czekać. Musimy uzbroić polskie siły zbrojne” – zadeklarował wówczas minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak, jeśli akcent położono na zakup sił lądowych, bo „Oddziały pancerne i artyleria są niezwykle ważne na dzisiejszych polach bitew”.

Ten najnowszy zakup jest uzupełnieniem innych ogłoszonych w zeszłym roku. W 2020 roku Warszawa już zapowiedziała Kupił 32 myśliwce F-35 za łącznie 4,6 miliarda dolarów i 20 wielokrotnych wyrzutni rakiet Himars z USA za 410 milionów dolarów.Dodano kolejny kontrakt na 250 amerykańskich czołgów Abrams za 5 miliardów.

„Polska wzmacnia swoją armię od 2014 roku i anektuje Krym, półwysep, który uważa za opuszczony przez Zachód. Polacy są zdeterminowani, by się bronić” – wyjaśnia geostrateg Frederik Ensel.

– Z drugiej strony Warszawa chce odgrywać ważną rolę w NATO i przestać być uważana za wojsko drugorzędne – dodaje.

Aby działać szybko, rząd Mateusza Morawieckiego zdecydował się na zakup już używanego iw większości dostępnego sprzętu. Dlatego 180 czołgów K2 i 48 dział K9 powinno zostać dostarczonych do końca tego roku lub początku 2023 roku, a 12 samolotów FA-50 spodziewanych jest w ciągu pół roku.

„Polska kieruje się polityką pilności, która nie jest realizowana w Europie Zachodniej. Troskę tę podkreśla transfer pewnej ilości towarów na Ukrainę” – analizuje Thibaut Foylet, ekspert Fundacji Badań Strategicznych (FRS). Warszawa jest jednym z rządów, które od 24 lutego dostarczają Kijowowi większość broniDzień rosyjskiej inwazji: Na przykład wyeksportowano ponad 200 czołgów T-72 i PT-91 z własnych zapasów.

Prezydent Ukrainy Wołodymyr ZełenskiOsobiste podziękowania dla swojego polskiego odpowiednika w czwartek za tę pomoc – i z ciepłym uściskiem, Andrzeja Dudy, po powrocie z Waszyngtonu. Spotkanie odbyło się w Rzeszowie, na południu Polski, gdzie ukraiński transport jest mocno wspomagany, a lotniska którego pilnuje duży kontyngent amerykański.

„Analizujemy plany strategiczne na przyszłość, stosunki dwustronne i interakcje na poziomie międzynarodowym na rok 2023” – wyjaśnił Zełenski.

Czy polskiej armii mogą towarzyszyć większe wpływy polityczne w Europie? Jak dotąd dominujące siły centrowe w UE były głęboko nieufne wobec ultra-nacjonalistycznego polskiego rządu. Dowodem na to jest walka z Warszawą i Brukselą: UE potępia brak poszanowania zasad demokracji i praworządności w Polsce.

Waszyngton z zadowoleniem przyjął zobowiązania Polski w sprawie budżetu wojskowego. Administracja Bidena zastanawia się, czy Warszawa spełni te obietnice. Nie wspominając już o prawdziwej irytacji, jaką wywołało zwrócenie się tego kraju do Korei Południowej w celu sfinalizowania swoich najważniejszych przejęć.

„Jeśli opcja koreańska jest atrakcyjna, sprzęt wojskowy Seulu jest znacznie tańszy niż wszystkie alternatywy amerykańskie i europejskie” – analizował Ncell. Tą decyzją Warszawa dmuchnęła w „kataloński gwizdek” na marzenia francuskiego prezydenta o „strategicznej autonomii”. Emmanuela MacronaZachęca Europę zdolną do obrony własną bronią.

Polscy przywódcy tego nie ukrywali Europejskie naciski związane z kontrowersyjnymi reformami sądownictwa i innymi kontrowersyjnymi środkami socjalnymi To oni odegrali kluczową rolę w podjęciu decyzji o wyjeździe do Seulu na zakupy.