To właśnie znajdziemy, jeśli udamy się do środka Ziemi – Enseñame de Ciencia

Ziemia składa się z kilku warstw, które pełnią określoną funkcję. Na przykład muszla jest domem dla życia, w którym możemy znaleźć nory kretów i borsuków, a także krokodyle nilowe, które mogą sięgać do głębokości 12 kilometrów.

W ten sam sposób możemy znaleźć podziemne miasta, takie jak Elengubu w Turcji (obecnie Derinkuyu), położone ponad 85 kilometrów pod powierzchnią ziemi. Zawiera 18 poziomów tuneli, które mogą pomieścić 20 000 osób. Podczas gdy najgłębsze kopalnie na świecie mogą zejść na głębokość 4 km, górnicy znaleźli robaki w odległości 2 km, ale wszystkie oznaki życia zatrzymują się, zanim dotrą do 3 km.

Pomiędzy 30 a 50 kilometrami dojeżdżamy do płaszcz, Jest to największy obszar na naszej planecie, obejmujący 82% jej objętości i 65% masy, zbudowany z gorących skał, które na pierwszy rzut oka wydają się solidne, ale w rzeczywistości się poruszają. Kiedy tak się dzieje, powoduje to trzęsienia ziemi w skorupie. Możemy też znaleźć ogromne lśniące morze, w którym znajdują się wszystkie wody oceanów, ale, o dziwo, nie ma w nim ani jednej kropli płynu. Dzieje się tak, ponieważ powstaje z wody uwięzionej w oliwinie, który stanowi ponad 50% górnego płaszcza. Na większej głębokości zamienia się w kryształy ringwoodytu w kolorze indygo.

Gdy schodzimy dalej, zwiększone ciśnienie deformuje atomy i powoduje dziwne zachowanie bardziej znanych materiałów. To tutaj skały stają się elastyczne jak plastik, a minerały są tak rzadkie, że nie można ich znaleźć na powierzchni. Weźmy na przykład dwa z nich: bregmanit I davimawita Wymagają one bardzo wysokiego ciśnienia z wnętrza Ziemi, które zapada się, jeśli zostanie wprowadzone do skorupy.

Na 2900 kilometrach znajdujemy odcinek dno płaszcza Tam, gdzie znajdują się masywne struktury, znane jako „prowincje dużych prędkości o niskim ścinaniu” (LLSVPS), mają tysiące kilometrów średnicy i zajmują 6% objętości planety. Chociaż znane są jego wymiary, nie wiadomo, z czego został wykonany, jak powstał, ani jak wpływa na naszą planetę. Wygląda jednak na to, że się trzymają rdzeń zewnętrzny.

W tej warstwie planety jest morze płynnego metalu, płynącego rozpalonego do czerwoności, z wolno poruszającymi się prądami, burzami i huraganami płynnego metalu. Może to brzmieć przerażająco, ale bez tego ruchu nie powstałoby pole magnetyczne, które umożliwia życie na Ziemi. Magnetosfera chroni planetę przed znaczną częścią promieniowania słonecznego i strumienia cząstek, które mogą uszkodzić atmosferę.

Teraz tak, przechodzimy do ostatniej warstwy: Rdzeń wewnętrzny. Jest to bardzo gęsta, tajemnicza kula z litego żelaza i niklu, o temperaturze równej powierzchni Słońca i mniejszej niż Księżyc. W tej części ciśnienie jest tak silne, że minerały krystalizują, tworząc stałą kulę w centrum naszej planety.

Pomimo tego, że od zawsze było wielkim marzeniem ludzkości i postępem technologicznym w gigantycznych krokach, prawdopodobnie jest to miejsce, którego nigdy nie poznamy, ponieważ warunki jakie oferuje są tak ekstremalne, że żadna sonda nie wytrzyma (6000 stopni Celsjusza i ciśnienie 3,5 miliona atmosfer).

Jednak nauka nie poddaje się i nadal bada każdą warstwę Ziemi z powierzchni. Ale zobaczyć to na własne oczy, prawdopodobnie nigdy nie będzie to możliwe.