Ten kraj chciał 69-godzinnego tygodnia pracy. Millenialsi i pokolenie Z mieli inne pomysły

SEOUL, Korea Południowa (CNN) – Krótsze tygodnie pracy w celu poprawy zdrowia psychicznego i wydajności pracowników mogą zyskiwać na popularności w niektórych częściach świata, ale wydaje się, że co najmniej jeden kraj źle zrozumiał notatkę.

W tym tygodniu rząd Korei Południowej został zmuszony do ponownego przemyślenia planu, który zwiększyłby maksymalny czas pracy do 69 godzin tygodniowo, z obecnego limitu 52, po wywołaniu sprzeciwu wśród pracowników pokolenia Z i millenialsów.

Według Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju pracownicy i tak już potężnej gospodarki Azji Wschodniej mają do czynienia z jednymi z najdłuższych godzin pracy na świecie — czwarte miejsce za Meksykiem, Kostaryką i Chile w 2021 r., według Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju — oraz śmiercią związaną z przepracowaniem („ gwarosa”) szacuje się, że co roku pracuje kilkadziesiąt osób.

Jednak rząd poparł plan podwyższenia kapitału po naciskach ze strony grup biznesowych dążących do zwiększenia produktywności, dopóki nie spotkał się z głośnym sprzeciwem młodszego pokolenia i związków zawodowych.

Główny sekretarz prezydenta Korei Południowej Yoon Sok-yeol powiedział w środę, że rząd obierze nowy „kierunek” po wysłuchaniu opinii publicznej i powiedział, że jest zaangażowany w ochronę praw i interesów pracowników milenialsów, pokolenia Z i pracowników niezrzeszonych .

Podwyższenie pułapu było postrzegane jako sposób na zaradzenie zbliżającemu się niedoborowi siły roboczej, z jakim borykał się kraj z powodu niskiego współczynnika dzietności, najniższego na świecie i starzejącej się populacji.

Ale posunięcie to było szeroko krytykowane przez tych, którzy argumentowali, że ograniczanie pracowników tylko pogorszy sytuację. Eksperci często podają jako czynniki motywujące wymagającą kulturę pracy w tym kraju i rosnące rozczarowanie wśród młodszych pokoleń. problemy demograficzne.

Dopiero w 2018 r., ze względu na powszechne żądania, kraj obniżył limit z 68-godzinnego tygodnia pracy do obecnych 52 godzin, co spotkało się wówczas z ogromnym poparciem w Zgromadzeniu Narodowym.

Obecne prawo ogranicza tydzień pracy do 40 godzin plus do 12 godzin płatnych nadgodzin, chociaż w rzeczywistości, jak twierdzą krytycy, wielu pracowników jest pod presją, by pracować dłużej.

„Propozycja nie ma żadnego sensu… i jest daleka od tego, czego naprawdę chcą pracownicy”, powiedział Jong Junsik, 25-letni student ze stolicy Seulu, dodając, że nawet po zmianie rządu wielu pracowników nadal będzie być pod presją, aby pracować ponad dopuszczalne limity.

„Mój ojciec pracuje co tydzień ponad swoje możliwości i nie ma granicy między pracą a życiem” – powiedział.

„Niestety, jest to bardzo powszechne wśród siły roboczej. Inspektorzy pracy nie mogą monitorować wszystkich miejsc pracy 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Koreańczycy (pozostaną) narażeni na śmiertelne nadgodziny”.

według Organizacja Współpracy Gospodarczej i RozwojuKoreańczycy z południa pracowali średnio 1915 godzin w 2021 roku, znacznie powyżej średniej OECD wynoszącej 1716 godzin i średniej amerykańskiej wynoszącej 1767.

Długie godziny pracy – wraz z wyższym poziomem wykształcenia i wzrostem liczby kobiet wchodzących na rynek pracy – były powszechnie uznawane za siłę napędową niezwykłego wzrostu gospodarczego kraju po wojnie koreańskiej w latach pięćdziesiątych. Jeden z najbogatszych ludzi na świecie.

Jednak krytycy twierdzą, że druga strona tych długich godzin jest wyraźnie widoczna w dziesiątkach przypadków „guarsas” – „śmierci z wycieńczenia” – w których wyczerpani ludzie płacą za swoje życie atakami serca, wypadkami przy pracy lub bezsenną jazdą.

Haein Shim, rzeczniczka organizacji kobiecej Hail z siedzibą w Seulu, powiedziała, że ​​szybki wzrost i sukces gospodarczy kraju mają swoją cenę, a propozycja wydłużenia godzin pracy odzwierciedla „niechęć rządu do uznania realiów społeczeństwa”. Korea Południowa”.

Shim powiedział, że „izolacja i brak społeczności spowodowane długimi godzinami pracy i intensywnymi dniami pracy” dotknęły już wielu pracowników, a „nieświadome godziny pracy jeszcze bardziej zaostrzą wyzwania, przed którymi stoją koreańskie kobiety”.

Zaznaczył, że poza przypadkami „guaruzy” kraj ma też najwyższy wśród krajów rozwiniętych wskaźnik samobójstw – wynika z danych GUS.

„Bardzo ważne jest, aby rząd (i przedsiębiorstwa) zajął się pilnymi problemami, które naprawdę wpływają na życie” – powiedział Shim. „Nie można zapominać o potrzebie wsparcia i zdrowej równowadze między życiem zawodowym a prywatnym, jeśli mamy zapewnić dobrobyt osobom o najwyższym wskaźniku samobójstw w OECD”.

Według danych rządowych w 2017 roku, na rok przed ograniczeniem przez rząd maksymalnego czasu pracy, setki ludzi zmarło z powodu przepracowania. Nawet gdy limit został skrócony do 52 godzin, sprawy „gwarosa” nadal trafiały na pierwsze strony gazet. W 2020 roku związki podały, że 14 kierowców dostawczych zmarło z przepracowania, poświęcając swoje zdrowie psychiczne i dobre samopoczucie, aby utrzymać kraj w ruchu podczas szczytu pandemii COVID-19.

— Z reportażami Jake’a Kwona i Alexandry Field w CNN