„Oczywistym celem jest uniknięcie wojny” – DW – 19.12.2023

Unia Europejska i Stany Zjednoczone pochwaliły tę decyzję Wenezuela i Gujana zobowiązują się nie grozić sobie nawzajem ani nie używać siły W każdym sporze między obydwoma krajami, takim jak spór o region Essequibo. Nie oznacza to jednak, że spór o ziemie Gujany, które zajmują powierzchnię około 160 000 kilometrów kwadratowych i są bogate w ropę naftową i inne zasoby naturalne, jest… Wenezuela Twierdził przez dziesięciolecia.

Czy konflikt ten może doprowadzić do konfrontacji militarnej w regionie, który nie był świadkiem takiej konfrontacji od krótkiej wojny w Cinepie między Peru a Ekwadorem na początku 1995 r.? Analitycy, z którymi konsultował się DW, są zgodni, że taki scenariusz jest mało prawdopodobny, choć nie zaprzeczają, że istnieje ryzyko.

Ameryka Łacińska strefą pokoju?

„Ameryka Łacińska to region, w którym jest dużo przemocy i wiele kryzysów, ale w porównaniu z innymi regionami doszło do niewielu wojen między krajami. Istnieje długa historia przykładów kryzysów i konfliktów, które faktycznie eskalowały, ale bez wchodzenia w konflikty .” Otwarta wojna” – Jonas Wolf powiedział DW.

Naukowiec z Instytutu Badań nad Pokojem Leibniza we Frankfurcie podkreśla długą tradycję rozwiązywania tego typu konfliktów za pomocą dyplomacji i mediacji.

Przestrzega jednak: „Wojen było niewiele, ale były, więc i tej możliwości nie można wykluczyć. Powiedziałbym, że istnieje realne niebezpieczeństwo, bo te konflikty regionalne są trudne do rozwiązania i oczywiście, jeśli zostaną to obszary, które mają znaczenie strategiczne ze względu na zasoby naturalne, w tym przypadku staje się to trudniejsze.

Fernanda Cardoso, profesor stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Iberoamerykańskim w Puebla, zwraca uwagę, że „roszczenia do niektórych terytoriów w Ameryce Łacińskiej były częstsze, niż możemy przypuszczać. Istnieje wiele konfliktów i chociaż nie doprowadziły one do wojny”, istnieją roszczeń przed sądami międzynarodowymi.”.

Taka jest tendencja, wynikająca z postanowień Karty Bogockiej z 1948 r., dotyczącej pokojowego rozwiązywania sporów, która przewiduje mechanizmy takie jak mediacja, arbitraż lub środki sądowe.

Hugo Enrique Harvey, doktor studiów międzynarodowych i profesor na Uniwersytecie Ameryk w Santiago w Chile, uważa, że ​​w regionie nie ma już wojen, „ponieważ obowiązuje Pakt Bogota i ponieważ jest próba rozwiązania problemu problem.” Konflikty mają charakter pokojowy, bo istnieje pewna równowaga możliwości, a w przypadku krajów, które trochę od tej równowagi odbiegają, są one zainteresowane byciem liderami.

Rola Brazylii

Harvey w szczególności nawiązuje do Brazylii, kraju „o największym znaczeniu gospodarczym, politycznym i militarnym w Ameryce Południowej”, który aspiruje nie tylko do bycia liderem regionalnym, ale także międzynarodowym i „być może ma siedzibę w Ameryce Południowej”. Rada Bezpieczeństwa ONZ.

Analitycy przypisują Brazylii ważną rolę w próbach złagodzenia napięć w sprawie Essequibo. „To moment, w którym Brazylia musi udowodnić swoje regionalne przywództwo, jeśli Lula ma zamiar to pokazać i odłożyć na bok swoje ideologiczne ciężary” – Harvey mówi w rozmowie z DW.

Jonas Wolff uważa, że ​​„Brazylia jest głównym graczem w Ameryce Południowej i jest to widoczne w tym konflikcie, ponieważ jest bezpośrednim sąsiadem”. Podobnie uważa za pozytywne fakt, że „utrzymuje także stosunki z rządem Wenezueli, co jest ważne, aby móc negocjować, mediować itp.”.

Czynniki wewnętrzne i międzynarodowe

Ważnym aspektem obecnej sytuacji jest sytuacja polityczna w Wenezueli. „Sprawa Gujany-Esquipy przypomina mi trochę sprawę Malwiny, kiedy argentyńska junta wojskowa zaczęła odczuwać utratę legitymacji ze strony ludności argentyńskiej, a następnie kwestia ta została ponownie podjęta, w pewnym stopniu wzmocnić argentyńską tożsamość narodową; myślę, że jest to jedna ze „strategii, jaką wybiera rząd Maduro w obliczu nadchodzących wyborów, które będą najbardziej złożone, z jakimi przyjdzie mu się zmierzyć”.

„Nie jest dla nikogo tajemnicą, że Maduro przeżywał już kilka okresów problemów wewnętrznych” – zauważa Harvey. szczyt Z Guaido. A teraz, z ponownym pojawieniem sięMaria Corina Machadoi dotarł do ostatniego szczyt Niestabilności. Myślę więc, że ma dobry komponent wewnętrzny.

Ale globalna konstelacja również ma wpływ. „To okres absorpcji przez system międzynarodowy, czego również oczekują Chiny, i w tym przypadku Maduro wykorzystuje tę próżnię władzy, a Stany Zjednoczone nie mają materialnego potencjału, aby przebywać w regionie”. ”, analizuje chilijski naukowiec.

„Jesteśmy w fazie przejściowej, czyli zmiany porządku globalnego, wraz z powstaniem nowych potęg, wraz z końcem hegemonii USA i w tym kontekście wyraźnie widzimy także słabość prawa międzynarodowego”. Wilk zgadza się. „Na poziomie globalnym widzimy tę tendencję, która może również ułatwiać określone rodzaje agresji” – dodaje.

Wyjaśnia jednak, że w Ameryce Łacińskiej nie jest to często obserwowane. „Nadal wydaje mi się jasne, że w regionie nie będzie dużego wsparcia dla agresji militarnej. Zatem rząd, który zdecyduje się pójść tą drogą, spotka się z dużym sprzeciwem. Pytanie, czy to ma znaczenie” – mówi, przypominając to. Rosyjska inwazja na Ukrainę..

W każdym razie podkreśla, że ​​wszyscy aktorzy z Ameryki Łacińskiej „mają jasny cel, jakim jest uniknięcie wojny”, która „byłaby tragiczna dla regionu. Nie wydaje mi się to zbyt prawdopodobne i bardzo trudno jest rozważać wojnę” w taki scenariusz.”

(piasek)