Naukowcom udało się zasymulować czarną dziurę w laboratorium, która zaczęła promieniować – Enseñame de Ciencia

Czarne dziury są prawdopodobnie najbardziej tajemniczymi i ekstremalnymi obiektami astronomicznymi we wszechświecie jako całości. Obiekty te są tak skoncentrowane w masie, że mają pole grawitacyjne tak gęste i szerokie, że nic nie uchodzi z niego po wejściu do środka, nawet światło.

Ze środka masy czarnej dziury zaczyna krążyć wokół niej, generując prędkość tak dużą, że przekracza nawet prędkość światła, a ten próg jest znany jako horyzont zdarzeń lub horyzont zdarzeń, zgodnie z jego angielskim tłumaczeniem.

W 1974 roku fizyk teoretyczny Stephen Hawking zaproponował, że nieciągłości we fluktuacjach kwantowych, spowodowane przez horyzont zdarzeń czarnej dziury, mają skutek w postaci promieniowania bardzo podobnego do promieniowania cieplnego, chociaż to drugie nie jest jeszcze wykrywalne. . Mówimy o tak zwanym promieniowaniu Hawkinga.

Analogowe czarne dziury, tak nazywają się te eksperymenty na dużą skalę, które są przeprowadzane w celu przetestowania właściwości prawdziwej czarnej dziury w kontrolowanych środowiskach w laboratoriach.

Od kilku lat prowadzone są kontrolowane testy symulujące czarne dziury. Przy tej okazji szereg atomów ustawionych w linii posłużył do symulacji horyzontu zdarzeń, wywołując reakcję podobną do wspomnianego wyżej promieniowania Hawkinga, czyli cząstek powstałych w wyniku zaburzenia chwilowej zmiany energii w określonym punkcie przestrzeni. ., z powodu czarnej dziury w czasie i przestrzeni. Chociaż jest to tak słabe, że nie można go jeszcze wykryć.

Wewnątrz laboratorium powstał rodzaj horyzontu zdarzeń, który ingerował w naturę elektronów, a w efekcie spowodował wzrost poszukiwanej przez nie temperatury i był w stanie sprostać oczekiwaniom, których szukali naukowcy . , osiągając w ten sposób generację promieniowania Hawkinga. Czarna dziura, symulowana w tym laboratorium, zaowocowała świecącą poświatą. Zamiast używać dźwięków, eksperci ustawili łańcuch atomów, aby wygenerować jednowymiarowy rząd, a następnym krokiem było przepuszczanie strumienia elektronów przez ten łańcuch i zmiana jego właściwości, aby zaobserwować, jak ruch wpływa na wspomniane elektrony, zgodnie z hipotetyczny dziennik. bardzo interesujące.

Eksperyment pomógł potwierdzić, że kwantowe splątanie atomów odgrywa fundamentalną rolę w emisji promieniowania Hawkinga.

Mogłoby to zharmonizować dwie sprzeczne ze sobą gałęzie fizyki. Z biegiem czasu pojawiły się różnice między różnymi dziedzinami teoretycznymi, które próbują wyjaśnić wszechświat i jego działanie, wśród nich ogólna teoria względności, która wyjaśnia zachowanie grawitacji jako nieskończonego pola, zwanego także czasoprzestrzenią. , a znalezienie różnic poprzez studiowanie mechaniki kwantowej polega na próbie wyjaśnienia zachowania dyskretnych cząstek za pomocą matematyki. Zakłada się, że to ostatnie odkrycie może pomóc zaprowadzić pokój między dwiema teoriami, aby stworzyć jedną, zunifikowaną teorię grawitacji kwantowej, jak stwierdzono w Alarm naukowy.