Mistrzostwa Świata 2022: Kiedy powstał Katar i jeszcze 3 rzeczy, których możesz nie wiedzieć o wyjątkowym kraju, w którym odbywają się Mistrzostwa Świata

Półwysep kwitł najpierw pod panowaniem arabskich Abbasydów od VIII wieku, a następnie pod rządami Imperium Osmańskiego w XVI wieku, które rządziło Arabią przez 400 lat, aż do pierwszej wojny światowej.

W czasach osmańskich Portugalia stała się pierwszym europejskim mocarstwem, które postawiło stopę w tym regionie. Ale wtedy pozycja Imperium Brytyjskiego zostanie wzmocniona.

W 1916 roku Wielka Brytania podpisała traktat z Katarem przewidujący ochronę tego regionu. Według oficjalnej strony internetowej katarskiego MSZ, brytyjskie władze „ograniczały się głównie do nadzorowania niektórych spraw administracyjnych”. Ale Encyklopedia Britannica wymienia wśród tych kwestii precyzyjną kontrolę nad polityką zagraniczną Kataru.

Jednak nie był to pierwszy raz, kiedy Londyn negocjował z Katarem. W 1867 roku konfrontacja najpotężniejszych rodów w regionie otworzyła Brytyjczykom bramy półwyspu.

Podczas gdy oficjalna historia Państwa Katar mówi o zjednoczeniu plemion, które szejk Mohammed bin Thani przeprowadził w latach 1851-1878 jako początek dzisiejszego Kataru, Encyklopedia Britannica wspomina o przybyciu wielu rodzin do Kataru w 1766 r. miasto Zubara. Z Kuwejtu, zwłaszcza rodzina Khalifa. Ta ostatnia rodzina opuściła Katar w 1783 roku, aby zająć wyspę Bahrajn.

Tak jak rodzina Al Thani rządzi Katarem do dziś, tak rodzina Al Khalifa rządzi Bahrajnem do dziś.

Spór między szejkami wyspy a szejkami półwyspu doprowadził w 1867 roku do konfrontacji, w wyniku której miasto Doha zostało praktycznie zniszczone. Najpierw zwrócił na siebie uwagę Brytyjczyków.

W Encyklopedii Britannica czytamy: „Do czasu ataku Wielka Brytania uważała Katar za wasala Bahrajnu. Następnie w 1868 roku podpisała traktat niepodległościowy z Muhammadem bin Thani, który wyznaczył kierunek przyszłej niepodległości Kataru i panowania dynastii Thani”.

Rodzina Al Thani poruszała się następnie między dwoma imperiami, brytyjskim i osmańskim, aż do I wojny światowej, kiedy zniknęła druga z tych dwóch potęg. Wpływy brytyjskie rozciągały się przez 100 lat, aż Londyn ogłosił decyzję o wycofaniu się z Zatoki Perskiej. 3 września 1971 roku Katar ogłosił niepodległość..

Dziesięć lat później emirat dołączył do swoich pięciu sąsiadów – Arabii Saudyjskiej, Kuwejtu, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Bahrajnu i Omanu – tworząc Radę Współpracy Zatoki Perskiej. Wielu z nich zwróci się przeciwko niemu w nowym stuleciu.

Przed II wojną światową ludność Kataru zajmowała się handlem, przede wszystkim polowaniem na perły, ale działalność ta zaczęła spadać na półwyspie, gdy Japonia zaczęła eksportować hodowane perły. Ale w tym samym roku, w którym wybuchł globalny konflikt, na zachodnim wybrzeżu Dukhan odkryto „czarne złoto”.

Wojna pozwoliła na eksploatację ropy dopiero po dekadzie. Pierwszą koncesję otrzymało Iraq Petroleum Company (IPC), Europejska i amerykańska grupa firm.

Dochody z ropy wywołały wewnętrzne konflikty w dynastii Al Thani, która w drugiej połowie XX wieku była świadkiem zagranicznych interwencji i przewrotów pałacowych. W latach siedemdziesiątych wszystkie koncesje na ropę naftową zostały znacjonalizowane, ale firmy prywatne nadal odgrywały ważną rolę.

Rezerwy ropy w Katarze są skromne w porównaniu z zasobami w regionie. Ale jego zasoby gazu ziemnego należą do największych na świecie. Eksploatowany od lat 90. gaz ziemny wyprzedził ropę naftową jako największy udział w dochodach rządowych i PKB kraju w pierwszej dekadzie XXI wieku.

Bogactwo półwyspu przyciąga tysiące zagranicznych pracowników, zwłaszcza z krajów Azji Południowo-Wschodniej, takich jak Indie, Nepal, Bangladesz i Filipiny. Doprowadziło to do tego, że kraj ma bardzo szczególne dane demograficzne: z 2,9 miliona mieszkańców tylko 15% to Katarczycy.

Ponadto liczba mężczyzn przewyższa liczbę kobiet w stosunku 3 do 1, ponieważ tylko 25% populacji to kobiety.

Złe traktowanie tych pracowników podczas budowy całej infrastruktury Mistrzostw Świata (w tym siedmiu z ośmiu stadionów piłkarskich, nowego lotniska i nowego systemu metra) zostało potępione w międzynarodowej prasie i raportach grup praw człowieka. Co mówi o tysiącach zgonów z powodu gorąca i wyczerpania.

Oficjalną odpowiedzią były reformy systemu pracy. Rzecznik rządu powiedział: „Niewiele krajów zaszło tak daleko w tak krótkim czasie, a Katar jest teraz liderem regionu w zakresie praw pracowniczych”.

FIFA z zadowoleniem przyjęła te zmiany: „W ostatnich latach wdrożono szeroki zakres środków w celu poprawy ochrony pracowników w Katarze, a zmiany te są w dużej mierze wynikiem obchodów mistrzostw świata w tym kraju”.

Ale grupy takie jak Amnesty International ostrzegają, że zadanie ochrony pracowników migrujących W połowie zrobione W kraju arabskim i że „naruszenia praw człowieka trwają do dziś na dużą skalę.

Inną krytyką Kataru przed mundialem jest prześladowanie homoseksualizmu, który jest w tym kraju zakazany. Organizatorzy obiecali imprezę mundialu, na której „wszyscy są mile widziani”, ale organizacje LGBTIQ+ stwierdziły, że nadal istnieją powody do niepokoju.

Organizacja Human Rights Watch opublikowała niedawno raport stwierdzający, że katarskie siły bezpieczeństwa nadal przetrzymują, a czasem zmuszają gejów, lesbijki i osoby transpłciowe. poddać się terapii konwersyjnej.

Islam jest oficjalną religią w Katarze. Większość to muzułmanie sunniccy, choć istnieje niewielka mniejszość szyicka. Rządząca dynastia wyznaje wahabizm, tę samą interpretację islamu co Arabia Saudyjska. Zagraniczni imigranci są podzieleni na muzułmanów, chrześcijan i hinduistów.

Dlaczego Katar był wcześniej izolowany? 5 Od sąsiadów i musiałeś importować krowy?

Katar jest nie tylko pierwszym krajem arabskim, który będzie gospodarzem mistrzostw świata Najmniejszy kraj spośród wszystkich krajów, które były gospodarzami turnieju. Jest to około 160 km z północy na południe i około 80 km ze wschodu na zachód.

Fatima Al-Nuaimi, dyrektor wykonawczy ds. komunikacji Komitetu Organizacyjnego turnieju, określiła go jako „kompaktowe” mistrzostwa świata, z dodatkową atrakcją uczestnictwa w więcej niż jednym meczu dziennie, ponieważ największa odległość między dwoma stadionami wyniesie 55 km, a niektóre z nich oddalone są od siebie o mniej niż 10 km.

Al Nuaimi dodał, że turniej „zaprezentuje najlepszą gościnność Arabów i Kataru i otworzy drzwi dla całego regionu”.

Trudno byłoby sobie wyobrazić tę „otwartość” jeszcze kilka lat temu, kiedy Cały region odizolował Katar. Jednak aby zrozumieć, co wydarzyło się w latach 2013-2021, trzeba cofnąć się o ponad trzy dekady. W latach 1990-1991 Katar zrobił duży krok na arenie międzynarodowej, kiedy jego siły uczestniczyły w pierwszej wojnie w Zatoce Perskiej po stronie międzynarodowej koalicja kierowana przez Waszyngton w celu obrony Kuwejtu przed iracką inwazją.

Po tym udziale Katar zezwolił siłom zbrojnym USA na wykorzystanie swojego terytorium do rozmieszczenia sprzętu i wykorzystania pasów startowych, które byłyby niezbędne w kampanii przeciwko Afganistanowi w 2001 roku. Dwa lata później ten arabski kraj stał się kwaterą główną operacji Stanów Zjednoczonych Ameryki w drugiej wojnie w Zatoce przeciwko Irakowi.

W latach 90. nowe dochody z wydobycia gazu skłoniły kraj do inwestowania w rozwój krajowy i międzynarodowy wizerunek poprzez projekty kulturalne i medialne. Jak promowanie Al-Jazeera InternationalCo często wywoływało konflikty z innymi krajami arabskimi i Katarem z powodu doniesień prasowych.

W czerwcu 2014 roku trzech dziennikarzy tej sieci zostało skazanych w Egipcie na siedem lat więzienia pod zarzutem terroryzmu, po upadku Bractwa Muzułmańskiego od władzy rok wcześniej.

Poparcie Kataru dla tej islamistycznej grupy spowodowało, że Arabia Saudyjska, Bahrajn i Zjednoczone Emiraty Arabskie (członkowie Rady Współpracy Zatoki Perskiej) tymczasowo wycofały swoich ambasadorów z Doha w tym roku.

W czerwcu 2017 r. Egipt i te trzy kraje zerwały stosunki dyplomatyczne i wzmocniły blokadę ekonomiczną Kataru, oskarżając go o wspieranie ugrupowań islamistycznych i bliskie związki z Iranem, głównym regionalnym rywalem Arabii Saudyjskiej.

Bogactwo kraju i sprzyjające środowisko dla międzynarodowego biznesu Pozwoliło mu to wchłonąć traumę izolacji od sąsiadów. W tym celu szukała nowych rynków, takich jak Turcja, Kuwejt i Azja Południowo-Wschodnia, opuściła OPEC (Organizację Krajów Eksportujących Ropę Naftową) i nie wahała się wykorzystać wszystkich swoich zasobów, aby nadrobić straty.

Na przykład Encyclopædia Britannica wyjaśnia, że ​​na początku mszy zniknęły wszystkie produkty mleczne zakupione na sąsiednich targowiskach. Katar przeniósł więc na półwysep tysiące krów iw krótkim czasie stał się samowystarczalny pod względem produktów mlecznych.

W styczniu 2021 roku blokada została oficjalnie zniesiona.

Pamiętaj, że możesz otrzymywać powiadomienia z BBC News World. Pobierz i aktywuj nową wersję naszej aplikacji, aby nie przegapić naszych najlepszych treści.