Nagroda Nobla w dziedzinie medycyny przyznawana jest za spotkanie nauk biologicznych w Palermo

Idea granic, to Istnieje granica, którą należy przekroczyć, aby poszerzyć wiedzę.. W jednej dziedzinie nauki przyrodnicze, które obejmują neuronaukę, biologię roślin i środowiska, medycynę translacyjną oraz mikrobiologię. Oto tematy, które będzie omawiał przez trzy dni – do jutra – Spotkanie argentyńskich i niemieckich naukowców w Kulturalnym Centrum Nauki, na Biegunie Naukowym w Palermo. Wczoraj po południu jego czwartym wydaniem było Frontiers in Biological Sciences Udział laureata Nagrody Nobla: Niemca-Bawarczyka Erwina Nehera, zdobywcy najważniejszej nagrody naukowej w 1991 r. Badając, w jaki sposób informacja przechodzi przez neurony. Podczas swojej konferencji Neher zacytował bohatera lokalnej medycyny, Eduardo de Robertisa. Zrobił to nie po to, żeby schlebiać słuchaczom, ale dlatego, że opublikowana w 1954 roku jego praca na temat mechanizmów przekazywania informacji między neuronami była naprawdę kamieniem milowym w dalszych odkryciach; Między innymi te, które doprowadziły do ​​przyznania Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny dla Nehera, który w marcu skończy 80 lat.

Terapia psychodeliczna: jedno po drugim niezauważone ryzyko używania ekstazy

Argentyńsko-niemiecka współpraca naukowa nie jest nowa, ale jej znaczącym kamieniem milowym było otwarcie w 2012 roku pierwszego instytutu partnerskiego Towarzystwa Maxa Plancka w Ameryce Łacińskiej – Instytutu Badań Biomedycznych w Buenos Aires (Ibioba). Z Conisitu. Ibioba jest obecnie gospodarzem spotkania, w którym uczestniczy około 350 uczestników, w tym około 50 studentów, którym przyznano stypendia wewnętrzne z Funduszu Konwergencji Strukturalnej na rzecz Mercosur (Focem), sieci biomedycznej zajmującej się leczeniem chorób Alzheimera, Parkinsona i raka. Po dekadzie tej relacji Eduardo ArztZałożyciel Ibioby wyjaśnia znaczenie wydarzenia 2023: „Dwudziestu dyrektorów Instytutów Maxa Plancka przyjechało do naszego kraju i nie tylko zaprezentowało swoje najnowsze prace, ale także omówiło prace argentyńskich stypendystów i badaczy, pogłębiając szczególną relację, jaka reprezentuje jedyny w regionie instytut partnerski Towarzystwa Maxa Plancka.

Kontynuuj czytanie historii

Damiana RefujoObecny dyrektor Ibiopy podkreślił imponującą frekwencję badaczy i studentów, „pokazując znaczenie tych wydarzeń dla lokalnej społeczności naukowej; „To wyjątkowa okazja dla studentów do interakcji i zaprezentowania swojej pracy argentyńskim i niemieckim naukowcom na najwyższych międzynarodowych Jak przy wszystkich tego typu spotkaniach, najlepsza wymiana zdań następuje podczas nieformalnych spotkań, przy kawie i rozmowach przy plakatach prezentujących badania i odkrycia.

Neher, który oficjalnie odszedł z laboratorium, zwykle uczestniczy w spotkaniach z udziałem studentów i młodych badaczy.Jak to w Buenos Aires, czy tradycyjne spotkanie w Lindau, które słynie z goszczenia w tym samym miejscu kilkudziesięciu laureatów Nagrody Nobla przez tydzień. Zawsze interesował się mechanizmami i tym, jak elektryczność stoi również za procesami biologicznymi, dlatego odkrył „kanały jonowe”, kojarzone z jego nazwiskiem oraz Niemcem Bertem Sackmannem, z którym w 1991 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny. Fizyk , Często powtarza, że ​​ciekawość, fascynacja problemami naukowymi i obsesyjne myślenie o nich (przynajmniej przez chwilę) są niezbędne, aby uzyskać rezultaty.

„Całe pieniądze powinny trafić do niego” – powiedział żartobliwie, ale potem poważnie jeden z biologów. Wczorajszy wykład Lucasa Garibaldiego zakończył pierwszą sesję Konferencji Frontiers in Biological Sciences. Garibaldiemu powiedziano przez 25 minut, jak to zrobić Działa na rzecz zwiększenia różnorodności biologicznej w argentyńskim regionie rolniczym i hodowlanym w pełnym tego słowa znaczeniu, gdzie dominują monokultury „Zielona Pustynia”, jak ją zdefiniowano. Interesującą rzeczą w pracy Garibaldiego, badacza z Uniwersytetu Rio Negro i autora raportu Ibis, jest to, że nie tylko stawia on diagnozę wymierania śmiercionośnych gatunków – czegoś, co szkodzi ludziom na wiele sposobów – ale także wyrusza na poszukiwania rozwiązań lokalnych.

Jego praca dyplomowa nosiła tytuł „Jak projektować krajobrazy wielofunkcyjne” i przedstawiała cel, aby argentyńskie równiny nadal dostarczały żywności i obcej waluty, ale jednocześnie dodawały inne gatunki, a ekosystem nie byłby monotonny i zdegradowany. . „To, co robimy, to zmiana pojedynczego gatunku, tak aby istniały korytarze biologiczne umożliwiające tworzenie naturalnych siedlisk oraz osiągnięcie większej produkcji i większej różnorodności biologicznej. Tego właśnie szukamy. Wyjaśnił, że to, co proponujemy, ma wiele korzyści, ponieważ to krajobraz spełniający wiele funkcji. Jakość żywności zostaje zachowana, ale jednocześnie występuje większe zapylenie, niższe koszty pestycydów i mniej chorób.

Pomysł, nad którym już pracują na różnych polach w kilku guberniach, polega na przywróceniu naturalnego cyklu poprzez dodanie dróg wodnych i wprowadzenie lokalnej roślinności na obrzeżach pól i w strategicznych miejscach. Strategie, które nie modyfikują ogólnego plonu pola, a poprawiają np. zapylanie. „Można ponownie uruchomić maksymalnie 20% pola i osiągnąć tę samą rentowność” – stwierdził.Era się zmieniła, jeśli chodzi o wrażliwość na kwestie środowiskowe w obliczu dowodów zmian klimatycznych. „Przedsiębiorca chce być neutralny pod względem emisji dwutlenku węgla i bardzo innowacyjny. Widzi też degradację ziemi i widzi to wyraźnie. W latach 90. zwyciężył model sojowy, ale teraz degradacja jest wyraźna, co wiąże się z wieloma kosztami agrochemikaliów, które działają „Coraz mniej.”

Przed nim przełamał lody Nicole Dobilier z Instytutu Mikrobiologii Morskiej im. Maxa Plancka w Bremie mówiła o granicach wciąż ograniczonej wiedzy z zakresu różnorodności biologicznej morza.. W szczególności Dubilier poświęcił się badaniu symbiozy między bezkręgowcami morskimi, takimi jak niektóre małże, a bakteriami, które pomagają im pozyskiwać energię. Co ciekawe – zauważył Dobelier – organizmy te czerpią energię nie z fotosyntezy (jak rośliny), ale z chemosyntezy, która może być obiecująca nie tylko z punktu widzenia dokładnej wiedzy o działaniu organizmu. . „Co najmniej 15 grup bakterii utrzymuje symbiozę chemotaktyczną. Jest ona powiązana z co najmniej dwoma protistami i dziewięcioma grupami zwierząt” – stwierdził naukowiec.

Dla tej części Badaczka Ifeva/Conicet, Amy Austin, opowiada o pracy swojego zespołu nad obiegiem węgla w ekosystemach lądowych w suchych regionach planety. To, co wydaje się bardzo techniczne lub specyficzne pod względem chemicznym, w rzeczywistości ma praktyczne konsekwencje dla zmiany klimatu, ponieważ kluczowa jest wiedza, w jaki sposób lądy i oceany pochłaniają część – nawet połowę – globalnych gazów cieplarnianych; Druga połowa trafia do atmosfery, co poważnie zakłóca klimat. „Interesują nas ekosystemy suche i półsuche, które stanowią 40% ekosystemów lądowych i są domem dla 35% populacji ludzkiej. Ich liczba będzie się zwiększać w wyniku działalności człowieka” – wyjaśnił. Austin i jego zespół szukają ważnych informacji dotyczące ilości węgla potrzebnej do wyschnięcia na terenach suchych, aby ponownie przemyśleć sposób, w jaki definiujemy te ekosystemy.

Granice nauk biologicznych obejmują także neuronaukę Techniczne rozmowy na temat plastyczności mózgu i, bez sprzeczności, na temat funkcji różnych obszarów mózgu, a także badania nad udoskonaleniem chemioterapiiAlbo jak epigenetyka może pomóc w kontrolowaniu nowotworów (wykład Asify Akhtar, wiceprezes Instytutu Maxa Plancka, pochodzenia pakistańskiego).

Ceremonia otwarcia odbędzie się dziś po południu z udziałem argentyńskiego ministra nauki Daniela Vilmosa Przedstawiciel Ambasady Niemiec w kraju, Petera Nivena. Konferencja zakończy się jutro prelekcją na temat: Stefana Kaufmanna„, a także Maxowi Planckowi na temat lekcji szczepień przeciwko gruźlicy.