Zdrowie i dobre samopoczucie | Wracać czy nie wracać do pracy? – Słońce Hermosillo

Skala wpływu Covid-19 na zdrowie i gospodarkę kraju sprawia, że ​​konieczne jest wdrożenie polityk publicznych, które sprawiedliwie rozdzielają koszty i szkody. Nowa legislatura Sonory ma doskonałą okazję, biorąc pod uwagę warunki ostatnich szarych legislatur, których doświadczyliśmy, oraz kiepski standard, z jakim z kolei uporali się ustawodawcy. Czego oczekujemy od posłów?

Co oznacza, że ​​w stanie jest dużo do zrobienia i pierwszą rzeczą, którą muszą zrobić, jest zidentyfikowanie problemu, czy możesz pomyśleć o jakimkolwiek? Mamy wybór. Jednak to, co nas uderza, to powrót do codziennej pracy, biorąc pod uwagę powagę pandemii, która nadal pochłania życie. Co robić? Czego nie powinieneś robić?

Jest słabo zdefiniowany na poziomie szkoły, pracy i biznesu. Podczas pandemii Covid-19 konieczne było przedłożenie interesów społeczeństwa ponad interesy indywidualne; Nie zaniedbując dobra wspólnego, jakim jest poszanowanie autonomii jednostki, konieczne jest określenie, kiedy należy przechylić równowagę w kierunku interesów zbiorowych, w tym przypadku w odniesieniu do zdrowia publicznego.

Nadal istnieją warunki izolacji pracowników formalnych, które doprowadziły do ​​zastoju gospodarki (pracownicy nieformalni nie mieli możliwości ograniczenia się). Z tego powodu konieczne jest posiadanie standardów, które minimalizują ryzyko po powrocie do pracy.

Ustalić kryteria identyfikacji warunków podatności na rozwój ciężkiego Covid; Pozwala nam to działać w sposób bardziej odpowiedzialny, wykraczający poza zwykłe izolowanie pracowników z którymkolwiek z tych warunków. Normy te mogą być stosowane do wszystkich pracowników, chociaż istnieją szczególne względy dla tych pracowników służby zdrowia, którzy są narażeni na dodatkowe ryzyko infekcji i dla których nie jest możliwa praca zdalna (jak ma to miejsce w przypadku innych rodzajów pracowników, na przykład pracownika administracyjnego ).

Ryzyko przyjęcia dyskryminacyjnej polityki, w której sytuacja ryzyka jest równoznaczna z niezdolnością do pracy, jest wiadome, ale uwaga! Nie ten sam. To rozumowanie jest bardzo istotne, ale sugestia jest uzasadniona, ponieważ istnieją elementy, które ją wspierają.

W sytuacjach nietypowych, takich jak ta, przez którą przechodzimy, wdrażane są środki, które nie byłyby brane pod uwagę w normalnych sytuacjach. Należy jednak rozważyć kilka pytań: Czy mówimy o umożliwieniu powrotu, ponieważ pracownicy potrzebują pracy, aby przetrwać, dlaczego chcą wznowić swoją działalność i poprzednie życie, czy też dlatego, że firmy ich potrzebują? Czy pracownik, który nie jest w takim niebezpieczeństwie, jest zobowiązany do powrotu, nawet jeśli odczuwa strach i niepokój, że najsłabsi członkowie jego rodziny zostaną zarażeni? Jeśli zostanie udowodnione, że pracownik nie może wrócić ze względu na wyjątkowo niebezpieczną sytuację, czy jest on zobowiązany do nie wracania?

Rozważając te pytania, decydującym elementem jest to, czy pracownicy wysokiego ryzyka, którzy nie powinni już mieć dostępu do wsparcia finansowego, aby żyć godnie, dla siebie i swoich rodzin. Jeśli nie, będziemy mieli problem moralny i niepokojące jest to, że żyjemy w kraju, który nie jest w stanie zapewnić takich warunków.

Z drugiej strony pracownik, który nie wraca, musi postępować zgodnie z dokładnymi zaleceniami i zostać oceniony w rozsądnym czasie, aby sprawdzić, czy jego ryzyko się zmniejszyło. Konieczna jest refleksja nad już istniejącymi problemami sprawiedliwości społecznej, które zostały zaostrzone przez tę pandemię: nierówność ekonomiczna i występowanie wysokiego wskaźnika chorób, którym można zapobiec w dużej części populacji.

Mamy nadzieję, że refleksja i dyskusja wokół kwestii zdrowia publicznego i sprawiedliwości będą kontynuowane, ponieważ oprócz tego, że prowadzi nas do bardziej sprawiedliwego społeczeństwa, pozwala nam lepiej przygotować się do zapobiegania, w najlepszych przypadkach, i rozwiązywania sytuacji podobnych do tych, które obecnie Twarz.