Wojna rosyjsko-ukraińska: najświeższe wiadomości, analiza inwazji i wiadomości

Uwaga wydawcy: Wendy Guerra jest francusko-kubańską pisarką i współpracowniczką CNN en Español. Jego artykuły ukazywały się w mediach na całym świecie, takich jak El País, The New York Times, Miami Herald, El Mundo i La Vanguardia. Do jej najbardziej znaczących dzieł literackich należą: „Bielizna” (2007), „Nigdy nie byłam pierwszą damą” (2008), „Nagie stoisko w Hawanie” (2010) i „Wszyscy odchodzą” (2014). Jego prace zostały opublikowane w 23 językach. Komentarze w tej rubryce należą wyłącznie do autora. Zobacz więcej na cnne.com/opinia

Urodziła się, wychowała i dojrzała z tym samym władcą.

Moje pokolenie musiało wytłumaczyć sobie, swoim dzieciom i wnukom niezgłębione manewry Fidela Castro, by rządzić Kubą przez 49 lat, od 1959 do 2008 roku.

Ta saga, która rozpoczęła się w drugiej połowie XX wieku na tym się nie kończy, bo gdy Fidel zachorował, jego następcą został jego brat Raul, który odziedziczył prezydenturę Republiki Kuby od 24 lutego 2008 do 19 kwietnia 2018 ; Następnie pozostał pierwszym sekretarzem jedynej partii dozwolonej na wyspie, Komunistycznej Partii Kuby (PCC), i pracował tam do zeszłego roku 2021. Dziś część tej rodziny nalega, aby nadal dyktować strategiczne pozycje poprzez „prawicę”. pokrewieństwa”. Castros ustanowił unikalną strukturę ucisku, przesiąkniętą izolacją, pseudoniepodległością, wojną partyzancką przebraną za solidarność, nadużycia, wykluczenie, amnezję, cenzurę, represje i więźniów politycznych. Niezawodny przepis dyktuje życie milionom Kubańczyków urodzonych tam lub na wygnaniu.

W moim kraju nauczyłem się, że pozostawienie jednego dyktatora drugiemu nie gwarantuje zbawienia narodu, a udział w pozorowanych wyborach nie oznacza korzystania z prawa do swobodnego głosowania. Dowiedziałem się, że sympatie symboliczne nie zawsze są uzasadnione, ale urojenia wynikające z grawitacji politycznej i że żaden dyktator nie może wytrzymać 60-letniego archiwum, bo to, co mówi się dzisiaj, jutro byłoby sprzeczne, zakazane, a nawet potępione. .

My Kubańczycy żyjemy między zakazem a obowiązkiem i nie tylko my. Na przestrzeni dziejów dominowało niebezpieczeństwo władzy poza jej granicami: dyktatorzy, którym udaje się uwiecznić poprzez zmianę prawa kraju, przemawiając w imieniu swojego narodu z groźbami, fałszywymi głosami lub po prostu bez nich.

Pojawienie się dyktatora o tak szczególnych cechach psychologicznych nie jest rzeczą na jeden dzień. Potrzebna jest istota charyzmatyczna, gotowa zrobić wszystko, z silną ręką, słuchająca samego siebie i potrafiąca zidentyfikować wiarygodnego wroga, rzeczywistego lub wyimaginowanego, działającego pod ochroną pewnych obcych mocarstw. Aby utrzymać jego program przy życiu, potrzebny jest scenariusz, który uwzględnia strach, brak informacji oraz pewne ekonomiczne i geograficzne cechy sprzyjające izolacji.

Siła uzależnia, a przyjemność człowieka stojącego na szczycie może drogo kosztować jego współczesnych. Z tego powodu partia, gabinet, ich lekarze, ich współpracownicy lub po prostu ci, którzy towarzyszą przywódcy, muszą być bardzo uważni na ich reakcje i ekscesy, a także na ich możliwe choroby lub zaburzenia, takie jak opisany przez naukowiec David Owen jest tym usposobieniem, w którym postać zachowuje się Silnie z dumą, arogancją i przesadną pewnością siebie, które prowadzą go do punktu pogardy dla innych i działają wbrew zdrowemu rozsądkowi. Zbyt łatwo jest ekonomicznie czerpać korzyści z dogadzania sobie, narcyzmu i potrzeby zaślepiania własnej hierarchii, podsycania pragnienia iluzorycznego, który stopniowo traci poczucie czasu i powody, by być „wybranym”. powszechne, aby zobaczyć, jak tyrani trzymają się fundamentalizmu, niepodległości, symboli i powodów historycznych. Religijne lub ideologiczne nieproporcjonalne.

Przeczytaj całą kolumnę tutaj.