Włoski thriller i dramat w PRL o Złotego Lwa | Kultura i rozrywka

„Nie zostawiaj śladów”, prawdziwa historia polskiego studenta pobitego na śmierć przez członków komunistycznej milicji w 1983 roku, porównywana jest z „thrillerem psychologicznym” z udziałem dentysty, „Ameryka Łacińska”, finał duetu D’Innocenzo na Festiwal Filmowy w Wenecji.

Słynni scenarzyści „Dockman” reżyserów, Włochów Damiano i Fabio de Innocenso oraz Matteo Caron, miasto na południe od Rzymu, nawiązanie do łaciny. .

Damiano de Innocenzo wyjaśnia klaustrofobiczny ton historii na konferencji prasowej: „chcemy, aby widz był uwięziony jak mucha za lustrem”, dentysta w średnim wieku (Elio Germano) najwyraźniej prowadzi satysfakcjonujące życie – zawodowe i ekonomiczne rodzinny – na łuku znajdującym się na obrzeżach miasta.

Jednak od początku czuje się, że coś nie idzie dobrze. Pewnego dnia, kiedy schodzi do piwnicy swojego domu, dzieje się coś niewyobrażalnego i nie potrafi wyjaśnić, co tam jest, co sprawi, że wejdzie w cykl coraz bardziej nieznośnego bólu.

„Opowiada o tym, jak ukrywamy to, czego w sobie nie lubimy, aby zachować własny wizerunek” — mówi aktor Elio Germano. . „(„ Favolox ”, 2020).

Podkreśla również kobiece cechy swojej postaci. „Pomysł polegał na stworzeniu czegoś przeciwko zwycięskiemu mężczyźnie, modelowi potężnego mężczyzny, który został powołany do podboju i obecnie zajmuje wiele kobiet” – wyjaśnia.

Fabio i Damiano dzielą się zadaniami związanymi z pisaniem i reżyserią. Nikt nie widzi w tym filmie typowego thrillera. „To tajemnicze, niejasne. Jeśli chcesz opowiedzieć thrillerowi, możesz powiedzieć, że jest psychologiczny”, drugi to: „Podoba nam się ten gatunek i jego precyzyjne zasady, ale tutaj staraliśmy się ominąć niektóre zasady, aby nie robić tego ponownie . Już to zrobiłem”.

W fabule ważna jest idea miłości. „Kiedy mówimy o miłości, nasze duchy, pasje, niepewność przyszłości przychodzą natychmiast”, podkreśla Fabio, „Chcieliśmy zbadać, ile miłości może cię uratować, pomagając zjednoczyć wszystkie części układanki”.

Drugim uczestnikiem tego dnia był „Nie zostawiaj śladów”, Polak John P. Drugi film fabularny Maduszyńskiego i syna znanego poety Chryzokorsa odtwarza prejumiczną historię. Miał zaledwie 19 lat, gdy zmarł w wyniku pobicia przez agentów, którzy zatrzymali go na ulicy za to, że nie chciał pokazać dowodu osobistego.

Sprawa odbiła się wówczas ogromnym echem, a na jego pogrzebie wzięło udział 60 000 osób, co okazało się aktem o reperkusjach politycznych i tragicznych skutkach. Ksiądz, który jej przewodniczył, Jersey Popilusco, został zamordowany rok później.

Podczas śledztwa w sprawie śmierci Presemica napastnicy uniknęli kary, a dwie pielęgniarki skazano i zabrano do szpitala. Jednak kilka lat później, w maju 2008 roku, polskie sądy skazały jednego z bojowników komunistycznych, którzy brali udział w pobiciu, Ireneusza Kolciu, na cztery lata więzienia.

Dla Madhusinskiego, który urodził się w 1984 roku, sprawa ta jest aktualna, ponieważ „represje są nadal aktualnym problemem w wielu krajach”. W filmie szuka surowości w portretowaniu prawdziwych postaci, takich jak Barbara Sadovska, Krzekorsk Presemik czy ówczesny premier generał Vojich Zaruzelsky.

Z drugiej strony dla protagonisty, przyjaciela ofiary i Zurka Popiela, który jest tylko świadkiem wydarzeń, dozwolone są dalsze licencje.

78. edycja Festiwalu Filmowego w Wenecji czeka na ostateczne przedłużenie dwóch ostatnich filmów walczących o Złotego Lwa, których jutro nie będzie można zobaczyć, filipińskiego filmu „W pracy: brakująca ósemka”, Erica Mattiego i francuskiego „Un autre”. świat” Stephen Brisso.

Magdalena Chanis