Węgry i Polska tracą impet, by zawetować politykę migracyjną UE | Międzynarodowy

Podjęta przez ultranacjonalistyczne rządy Budapesztu i Warszawy próba zawetowania unijnej polityki migracyjnej w Radzie Europejskiej nie powiodła się. Polska i Węgry próbowały zablokować ustalenia szczytu dotyczące konieczności zaangażowania krajów trzecich w walkę z nielegalną imigracją. W rzeczywistości ich intencją nie jest ignorowanie tej strategii, ale protestowanie przeciwko niej.

Podjęta przez ultranacjonalistyczne rządy Budapesztu i Warszawy próba zawetowania unijnej polityki migracyjnej w Radzie Europejskiej nie powiodła się. Polska i Węgry próbowały zablokować ustalenia szczytu dotyczące konieczności zaangażowania krajów trzecich w walkę z nielegalną imigracją. W rzeczywistości jego celem nie jest ignorowanie tej strategii, ale przeciwstawienie się innemu kluczowemu aspektowi europejskiej polityki imigracyjnej. Nie poparł ich nawet ich naturalny sojusznik, premier Włoch Giorgia Meloni. Starał się łączyć Węgry i Polskę z innymi państwami, w sposób komplementarny do polityki prowadzonej w granicach Europy, z których wszystkie wierzyły w znaczenie znalezienia formuł kontroli napływu migrantów z ich „korzeni”, krajów pochodzenia i tranzytu. Ale Maloneyowi się nie udało. W końcu więc inne kraje szukały sposobu na ominięcie tej blokady: oddzielenie punktów dotyczących migracji od ogólnych decyzji spotkania i umieszczenie ich w osobnej deklaracji podpisanej przez przewodniczącego Rady Europejskiej Charlesa Michela.

Dla belgijskiego polityka strategia tych dwóch partnerów, poza możliwym wyczerpaniem ich ciągłych gróźb weta, pokazuje potrzebę znalezienia bardziej funkcjonalnych sposobów rozwiązania delikatnej kwestii imigracji, szeroko podzielanego konsensusu między dwudziestoma siedmioma, a przynajmniej 25 z nich. „Potrzebujemy zimnej krwi, zachowajmy spokój, idziemy do przodu. Umowa migracyjna została zweryfikowana, będziemy ją realizować” – nalegał Michael na konferencji prasowej na zakończenie szczytu, który również zakończył szwedzką rotacyjną prezydencję w UE.

„Migracja to wspólne wyzwanie, które wymaga europejskiej odpowiedzi”, a umowa zawarta przez ministrów spraw wewnętrznych na początku miesiąca, która ustanawia obowiązkową, ale elastyczną solidarność, ustala limit relokacji dla wszystkich partnerów lub wkład w wysokości 20 000 euro na migrację. Der Leyen. Niemcy wyraziły nadzieję, że negocjacje zmierzające do osiągnięcia ostatecznego porozumienia z Parlamentem Europejskim zostaną przyspieszone w nadchodzących miesiącach, na czele z Hiszpanią, która w najbliższą sobotę obejmie rotacyjną prezydencję 27 krajów. „Mamy prezydencję hiszpańską, aby pomyślnie ją zakończyć” – podkreślił.

Traktaty UE o polityce migracyjnej nie są ustalane jednomyślnie większością kwalifikowaną (55% państw reprezentujących co najmniej 65% ludności). Rzeczywiście tak było w przypadku większości polityk od czasu traktatu lizbońskiego, a tym bardziej polityki zagranicznej, budżetów wieloletnich czy podatków. Ale Polska i Węgry od lat odrzucają takie podejście do uchodźców, co widać w alternatywnym tekście przedłożonym przez Warszawę z odniesieniami do decyzji poprzednich Rad Europejskich, w których mówi się, że politykę migracyjną określa „konsensus”.

Przekonywał, że imigracja jest obecnie „bardzo drażliwą i polityczną kwestią” dla wszystkich członków Unii Europejskiej, a decyzje w tej sprawie muszą być podejmowane jednomyślnie. Ale dla Michaela Warszawa i Budapeszt mają „inną interpretację niż pozostałe 25 krajów” na temat postępów poczynionych od 2015 r. w celu osiągnięcia wspólnej polityki w tej sprawie. Tak więc w osobnym raporcie o migracji państwa członkowskie mówią, że „biorą pod uwagę” stanowisko Polski i Węgier, ale nie idą dalej ani nie zobowiązują się do żadnych zmian.

Teraz wieje w innym kierunku. Inwazja na Ukrainę pokazała, że ​​konsensus jest przeszkodą i otwiera drzwi do zagrożeń takich jak te, które podniósł węgierski premier Viktor Orbán. Bitwa nadała impet przyszłemu rozszerzeniu UE. Ramię w ramię z Ukrainą poczyniono alarmujące postępy na Bałkanach Zachodnich, a nawet w Mołdawii. Aby uwzględnić wiele krajów, potrzebny jest konsensus, a akceptacja możliwości weta, o które wnioskowały Węgry i Polska, jest w tym kontekście nie do przyjęcia.

Kluczowym przejawem izolacji Polski i Węgier w tym zakresie jest wyraźne poparcie Włoch dla klauzul migracyjnych zawartych w konkluzjach szczytu. Rzym jest jedną ze stolic najbardziej zaangażowanych w propozycję komisji, aby poprawić umowy z krajami pochodzenia i tranzytu, aby uniemożliwić migrantom dotarcie do obszarów społecznych, w zamian za pakiety pomocy gospodarczej. Michel, z pomocą Francuza Emmanuela Macrona – który wycofał się ze szczytu wcześnie w ten piątek – biorąc pod uwagę nasilenie protestów w jego kraju po zastrzeleniu młodego mężczyzny przez policjanta – i Niemca Olafa Scholesa, próbował do czwartku wieczorem spacyfikować dwa niezadowolone kraje. I próżny. Doprowadziło to do frustracji, a nawet zmęczenia dwudziestu siedmiu przywódców, którzy chcą iść naprzód wspólnym językiem, aby zawrzeć nowe umowy o wsparciu gospodarczym, wyjaśnić szczegóły zawarcia umowy z Tunezją, aby uniemożliwić małym łodziom wpływanie do sąsiadów na południu, takich jak Egipt, Nigeria czy Libia.

„Jest gorycz z poprzednich dyskusji na temat imigracji, odziedziczona po 2015 roku, i musimy iść dalej” – przyznała premier Estonii Kaja Kallas na początku drugiego dnia rozmów, podczas gdy ubolewał premier Hiszpanii Pedro Sánchez.

Pomimo niepowodzenia w sprawach imigracyjnych, 27 osób świętowało zakończenie spotkania, w którym potwierdziło – „już bez większych debat” – „niezachwiane” poparcie UE dla Ukrainy i jej aspiracje do integracji Unii Europejskiej i NATO pewnego dnia.Eliminacja ryzyka” (zmniejszyć ryzyko) ekonomicznie i politycznie, jeśli chodzi między innymi o Chiny.

Śledź wszystkie międzynarodowe informacje Facebook I Świergotlub wewnątrz Nasz cotygodniowy biuletyn.