Sześć tygodni, ludzkie tsunami w Europie i godna podziwu Polska

Masowy exodus uchodźców z Ukrainy spowodował kryzys humanitarny, który przyćmiewa wszystko, co widziano w Europie od II wojny światowej. Do sąsiednich krajów przybyło ponad cztery miliony ludzi, trwa barbarzyńska wojna prowadzona przez Rosję, a kolejne miliony uciekają. Napływ ukraińskich uchodźców jest już większy niż liczba Syryjczyków, Afgańczyków i Irakijczyków uciekających z europejskiej polityki. W perspektywie w roku 2015 około miliona Syryjczyków, Afgańczyków i Irakijczyków przekroczyło Morze Śródziemne i schroniło się w Europie. Od rozpoczęcia rosyjskiej inwazji 24 lutego z Ukrainy uciekło prawie milion osób. Co tydzień. Dziesięć milionów ludzi, czyli jedna czwarta ludności Ukrainy, może opuścić kraj w ciągu miesiąca lub dwóch.

Pierwsza reakcja Europy na odpływ ludności z Ukrainy była imponującym pokazem solidarności, biorąc pod uwagę nagłą erupcję kryzysu. Uchodźcy, w większości kobiety i dzieci, są przyjmowani i umieszczani w domach, ponieważ ich liczba rośnie z dnia na dzień. ten Unia Europejska Zrobiła już ważny krok, realizując nakaz przyznający obywatelom Ukrainy status ochrony czasowej na okres do jednego roku. Nowy środek daje im prawo do życia, pracy i uczęszczania do szkoły w krajach UE bez konieczności przechodzenia przez oficjalny proces ubiegania się o azyl. Niewątpliwie gwiazdą pod tym względem jest Polska. Chociaż pojawiła się krytyka, że ​​rząd odmówił uchodźcom z innych krajów wjazdu do kraju, niektórzy zaprzeczają, że polskie wysiłki w ostatnich tygodniach były nadzwyczajne. Warszawa, miasto liczące około 1,6 miliona ludzi, ma obecnie ponad 300 000 uchodźców, z których wielu śpi w ośrodkach szybkiego przyjmowania. W ciągu sześciu tygodni Polacy w niezwykły sposób zareagowali na kryzys uchodźczy, w wyniku którego do kraju przybyło 2,5 miliona Ukraińców. Co dziesiąta osoba w Polsce jest obecnie Ukraińcem. Zmobilizowano cały naród, od robotników kolejowych rozrzucających dużą liczbę nowych gości po Polsce po dziesiątki tysięcy wolontariuszy, którzy zrezygnowali ze wszystkiego, aby pomóc na granicy, dworcach kolejowych i ośrodkach dla uchodźców. W każdym zakątku miasta dostępna jest bezpłatna żywność dla uchodźców, od furgonetek z jedzeniem na ulicach po mobilne kuchnie na dworcach kolejowych. Szkoły przyjęły nowych uczniów, a setki tysięcy gospodarzy otworzyło swoje domy. Nowoprzybyli mogą zostać przez co najmniej 18 miesięcy i każdy ma prawo do pracy.

Jest wiele powodów, dla których kryzys ten stał się największym sukcesem Polski od czasu obalenia reżimu komunistycznego w 1989 roku. To, czego nauczyli się z przeszłości, jest niezwykłe. Pierwsza rosyjska inwazja na Ukrainę w 2014 roku wywołała falę ponad miliona Ukraińców na zachód i stała się próbą generalną dla wdrażanej obecnie polityki. Opierając się na tym doświadczeniu, decydenci wiedzieli już wiele rzeczy: będzie dużo ludzi w ruchu; Że dobrze się zintegrują, jeśli im pomożesz; A co najważniejsze, muszą być rozsiani po całym kraju, aby uniknąć ciężaru ogromnych obozów dla uchodźców przygranicznych. Dlatego w Warszawie, Krakowie i Wrocławiu jest więcej Ukraińców niż w przygranicznych miastach, takich jak Presmisle czy Lublin. Drugą kluczową strategią jest znalezienie domów dla wszystkich. W celu Ukraińcy Dach nad ich głową jest gwarantowany przez co najmniej dwa miesiące. Co ważne, większość wywieziono do prywatnych mieszkań, aby dzielić je z innymi Ukraińcami lub rodziną goszczącą. Trzecim czynnikiem jest ogólna odpowiedź. Kierowcy czekają na przejściach granicznych, aby zabrać ludzi tam, gdzie muszą jechać. Ośrodki dla uchodźców zatrudniają pracowników biurowych, którzy biorą tygodniowy płatny urlop. Setki szkół zapewniły miejsca dla ukraińskich dzieci, a niektóre prowadzą zajęcia w języku ukraińskim, aby pomóc młodym ludziom przystosować się. Na Dworcu Centralnym w Warszawie w jednostce ds. wolontariatu ds. rozpatrywania uchodźców pracuje już około 400 osób, w tym studenci, profesjonaliści, informatycy, specjaliści od marketingu i psychologowie.

Jednak tygodnie zamieniają się w miesiące. Miasta są przepełnione, a wolontariusze zaczynają wracać do pracy lub na studia. Ponieważ zasoby stają się coraz bardziej ograniczone, wojna nigdy się nie kończy, a ponad 20 000 uchodźców codziennie przybywa do Polski, na niebie Europy Wschodniej wisi wielkie pytanie: jak długo potrwa polskie powitanie? Polska powinna wydać 3 proc. swojej odpowiedzi na operacje uchodźcze PKB W tym roku. Pojawia się coraz więcej pytań o to, kto zapłaci za pobyt uchodźcy. To samo dotyczy opieki zdrowotnej: liczba pacjentów może w tym roku wzrosnąć o 10 proc. lub więcej, zwłaszcza ze względu na problemy ze stresem psychicznym i pourazowym, pochodzące od wielu Ukraińców, zwłaszcza z terenów, na których Rosjanie popełnili zbrodnie wojenne. Polski system opieki zdrowotnej zostanie poddany surowej próbie. Poza dostępnymi zasobami finansowymi i obciążeniem finansowym, które to wszystko stanowi, wpływ na dostępne mieszkania i infrastrukturę pozostaje kwestią bardziej subtelną. Jeśli wojna będzie trwała, wybuchną problemy domowe, przepełnią się szkoły i szpitale, czy Polacy staną się psychicznie wyczerpani? A jeśli przyjdą kolejne miliony?

Skala tego kryzysu jest oszałamiająca i wciąż raczkuje. Aby temu przeciwdziałać, potrzebna będzie dalsza koordynacja, wyobraźnia, finanse i stabilność w Europie oraz ze strony Stanów Zjednoczonych i ich dalszych sojuszników regionalnych. Istniejące ośrodki dla uchodźców muszą uzyskać większą pomoc i znaleźć sposoby, aby zachęcić uchodźców do przeniesienia się do bardziej zdolnych krajów. Trzeba teraz poczynić przygotowania, by pomóc Ukraińcom w końcu wrócić do domu, jeśli w końcu zapanuje trwały pokój. Szerokie otwarcie drzwi dla uchodźców europejskich stanowi nieuniknione porównanie z traktowaniem uchodźców z Syrii. Afganistan I inne kraje. Około 16 000 osób przebywa dziś w obozach dla uchodźców w Grecji, z których wielu umiera z głodu, ponieważ nie mają takich samych praw, jakie mają dziś zagwarantowane Ukraińcom. Ale odpowiedzią na oczywiste dwojakie stanowisko jest tym razem zamknięcie drzwi przed Ukraińcami. Uchodźcy to nie jedyny rezultat wojny Władimira Putina z Ukrainą. Masowe bombardowanie ludności cywilnej i infrastruktury jest częścią szerszej rosyjskiej strategii mającej na celu zdemoralizowanie ukraińskiego społeczeństwa i skierowanie go do sąsiadów. Przeszłość uchodźców i imigrantów jest obliczona na celowe podsycanie wewnętrznych podziałów i napięć w całej Europie.

Poza podkreśleniem w tym miejscu znaczącej polskiej solidarności i odpowiedzi na ukraiński kryzys uchodźczy oraz stojące przed nim wyzwania, potrzebne są dwie dodatkowe refleksje na temat dzisiejszej sytuacji w Europie. Po pierwsze, gdy świat wkracza w okres rosnącej niestabilności, rządy na całym świecie nie mogą ignorować potrzeby zintegrowanej, kompleksowej i humanitarnej odpowiedzi na 84 miliony przesiedleńców (uchodźcy, migranci i osoby wewnętrznie przesiedlone – więcej niż całkowita populacja). ). Po drugie, jaka lekcja jest obecnie przekazywana w polityce imigracyjnej i uchodźczej? Polska Naszym wyzwaniem dla Meksyku (dwa kraje z dużymi społecznościami diaspory za granicą) – oraz przeniesieniem do Ameryki Środkowej, Kuby i Haiti – jest wyciągnięcie wniosków z lekcji z przeszłości, jak radzić sobie z przepływami uchodźców w inteligentny, holistyczny, współczujący i skuteczny sposób. W tej chwili.