Refleksje ewangeliczne – Kazanie niedzielne, 17 marca 2024 r

już czas.

Drodzy bracia, pokój i dobroć.

Wkraczamy w piąty tydzień Wielkiego Postu. Siedem dni od Niedzieli Palmowej i czternaście dni od Wielkanocy. Zbliżający się. Czas nie nadszedł, ale nadchodzi. Kontynuujemy naszą podróż poprzez Mszę św.

W tym tygodniu możemy raz jeszcze zastanowić się nad relacją Izraela do Boga, a raczej nad tym, jak Bóg nie opuszcza swojego ludu. Z tej okazji wersja Jeremiasza. Jak wszyscy prorocy pamięta istniejący od czasów starożytnych sojusz, który obiecał Izraelowi wierność mu, ale zawsze kończył się zdradą. Jak zawsze, konsekwencje były dla nich straszne. I za każdym razem, zamiast ukazywać się jako niezadowolony lub mściwy bóg, daje Mu kolejną szansę, ponieważ nie zachowuje się jak człowiek. Zapowiada nowy sojusz, który nie będzie kruchy i tymczasowy, ale mocny i ostateczny.

Historia narodu izraelskiego może być naszą historią. Obiecywanie zbyt wiele, ale nic nie robienie i wielokrotne wyznawanie tych samych grzechów może prowadzić do pesymizmu. Ale mimo wszystko to, co Bóg obiecał, zaczęło się spełniać. Głęboko w naszych sercach zapisane jest prawo Boże, które stamtąd rośnie powoli, a my nie wiemy jak. To ziarno jest słabe i wymaga dużo opieki i pomocy, ale może wydać wiele owoców.

Życie dla nas, wierzących, nie jest łatwe. To jest to, co Jezus dobrze wie, bo żył jako jeden z nich. Nie został tam, żeby myśleć o naszych problemach. Nie zbawia nas z góry, z daleka, ale wcielił się, aby kroczyć drogą życia razem z nami, swoimi braćmi. Chociaż był synem, nauczył się posłuszeństwa poprzez cierpienie. Dzielił się chlebem i stał się „towarzyszem” w drodze. Dlatego wie, ile kosztuje bycie wiernym, dlatego możemy mu zaufać, ponieważ pomaga nam na tej drodze, jego ciężar jest znośny, a jego jarzmo łagodne (por. Mt 11,28-30). Nie żąda rzeczy niemożliwych, wzywając nas do pójścia za Nim. On sam był do tego skłonny

Grecy, o których mowa w Biblii, chcieli naśladować Jezusa lub przynajmniej Go poznać. Nie była to ciekawostka „teoretyczna”. Słysząc tak wiele o nim, z pewnością chcieli wiedzieć, co myśli i być może, jak mogliby go naśladować. Czy wydaje nam się, że wiemy już wszystko, czy nadal interesuje nas Jezus? Szukamy tego, czy po prostu tam siedzimy?

Grecy ci nie zbliżają się bezpośrednio do Chrystusa. Rozumieją, że nie jest łatwo zbliżyć się do nauczyciela bez przechodzenia przez społeczność. Z tego powodu komunikują się z apostołami, aby doprowadzić ich do Jezusa. Wspólnota chrześcijańska jako środek do jej osiągnięcia.Jaka jest moja wspólnota? Otwarty, ekspansywny, misyjny? Lub zamknięte i nie chcąc nikogo powitać? Świadkowie Światła czy „Strażnicy Lochów”?

Co odkryli Grecy, gdy zbliżyli się do Jezusa? Być może widzieli człowieka oddanego sprawie, sprawie Królestwa Bożego. Powód, za który był gotowy umrzeć. Ponieważ przez swoją śmierć prowadzisz życie pełne, zgodnie z Bożymi planami. Oto, co musi zrobić ziarno, aby wydało owoc. Z tego powodu całe życie Jezusa było procesem stopniowego umierania, poddania się woli Ojca i finalizacji ofiarowania swojej obecności na krzyżu. Oto, co Grecy zobaczyli i czego się nauczyli, żyjąc z Jezusem.

Każdy przeszczep, każdy wzrost wiąże się z pracą, cierpieniem, potem i bólem. Czasem łzy. Nasza własna formacja jako ludzi, jako profesjonalistów, a nawet jako chrześcijan. Ale zawsze z nadzieją: bo chcemy być lepsi, bo chcemy być coraz bardziej tacy, jacy powinniśmy być. Źródłem tej nadziei jest przykład Boga Syna i Jego Słowa.

Syn Boży umiera, aby dać życie. Nie wiem, czy kiedykolwiek uda nam się to zrozumieć. Tę tajemnicę i świadectwo możemy jedynie kontemplować, zanurzeni w tej ofierze miłości. Nadszedł czas, aby zadać sobie pytanie, czy chcemy naśladować Jezusa i służyć mu. Odpowiadajcie miłością na tę miłość. Trzymaj się blisko Niego, jak Grecy, i pozwól, aby Twoje przyciąganie do Niego z każdym dniem rosło coraz bardziej. Przede wszystkim wiedzieć, za co trzeba umrzeć. Świat, w którym żyjemy, nie sprzyja zbytnio dawaniu innym. Wygląda na to, że każdy szuka czegoś wyjątkowego. Jednakże, gdy następuje katastrofa – tsunami, trzęsienia ziemi, pożary, wypadki… – poziom solidarności wzrasta. Przeciwieństwem „prawa dżungli” jest „prawo miłości”. Mimo wszystko inny świat jest możliwy.

Prawdziwie poznać Jezusa oznacza porzucić siebie, swoje uprzedzenia i pozwolić Bogu prowadzić zgodnie ze swoją wolą. Proście Go często, aż da nam to, czego potrzebujemy. Pragnąwszy Go poznać i nauczyć się wyrzekania siebie, nadal posuwali się naprzód, uznając wielką miłość, jaką darzy nas Ojciec, aby budować lepsze społeczeństwo. Każdego dnia po trochu umiera.

Twój brat w wierze Alejandro CMF