Polska zaczyna umieszczać ukraińskich uchodźców w publicznych schroniskach | Międzynarodowy

Ośrodek Sportu i Rekreacji Firlej to skromny hotel miejski z 13 pokojami i łazienkami położony nad brzegiem jeziora we wschodniej Polsce. Pod koniec lutego, kiedy wiosna jest jeszcze optymistyczną obietnicą, rząd zamkniętych okiennicami plażowych barów nadaje opuszczonej plaży upiorny charakter. Jednak dzięki sąsiadom, którzy chcą pomóc, uchodźcy…

Ośrodek Sportu i Rekreacji Firlej to skromny hotel miejski z 13 pokojami i łazienkami położony nad brzegiem jeziora we wschodniej Polsce. Pod koniec lutego, kiedy wiosna jest jeszcze optymistyczną obietnicą, rząd zamkniętych okiennicami plażowych barów nadaje opuszczonej plaży upiorny charakter. W sumie łatwo sobie wyobrazić komfort i spokój, jakie uchodźcy, którzy przybyli w 2022 roku, w tym samym dniu, w którym wybuchła wojna w ich kraju, znaleźliby w hostelu wypełnionym sąsiadami gotowymi do pomocy. Rok później, bez ochotników, liczba Ukraińców w schronisku zmalała z 40 do 23 — 11 kobiet, 11 dzieci i jeden mężczyzna po pięćdziesiątce — zadręczeni, czy zacząć płacić za zakwaterowanie; Kontrowersyjna reforma prawa, zatwierdzona niedawno przez polski rząd, ustala opłaty od 1 marca. Inna Lazarieva i jej córka Margerita są zdenerwowane: „Naszym planem B jest powrót na Ukrainę, ale się boimy”.

Według danych administracji, Polska udzieliła schronienia ok. 1,3 mln ukraińskich uchodźców. Według Kevina Allena, przedstawiciela UNHCR w tym kraju, polskie powitanie i solidarność były „imponujące”. Polacy i społeczność diaspory ukraińskiej otworzyli przed nimi drzwi swoich domów. Lokalne władze i społeczeństwo obywatelskie wróciły, by udzielić natychmiastowej pomocy humanitarnej, a rząd centralny, jeden z najbardziej wojowniczych UE wobec Rosji i jeden z najgłośniejszych orędowników bezwarunkowego wsparcia dla Kijowa, wprowadził środki w celu uregulowania kwestii nowo przybyłych. Służba zdrowia, edukacja, rynek pracy i same korzyści, z jakich korzystają obywatele polscy. „W mojej ponad 20-letniej pracy w UNHCR, to jest najbardziej niesamowita odpowiedź, jaką kiedykolwiek widziałem” — podkreśla Alan po wizycie w Firleju i po drodze do Lublina, prawie 350-tysięcznego polskiego miasta w pobliżu zachodniej Ukrainy.

Ogólnie rzecz biorąc, powitalna inicjatywa okazała się sukcesem: rok później 80% dorosłych uchodźców jest na rynku pracy, a większość żyje na własną rękę, według ultrakonserwatywnego rządu Prawa i Sprawiedliwości (PiS). Jednak około 80 000 Ukraińców nadal przebywa w 3615 publicznych schroniskach w kraju. „Jednym z największych wyzwań drugiego roku jest aktywizacja zawodowa i społeczna tych, którzy nie są jeszcze wolni” – wyjaśnia w swoim warszawskim biurze Paweł Cefernekar, sekretarz stanu odpowiedzialny za uchodźców z Ukrainy. Potwierdza, że ​​taki jest zamiar Termin płatności od tego tygodnia Od 40 zł dziennie (8,5 euro dziennie, 255 euro miesięcznie) jeśli przekroczą 120 dni pobytu, od 1 maja do 180 dni do 60 zł.

Ten przywódca polityczny powiedział: „Nie jest dobrze, aby migranci otrzymywali stałe fundusze od rządu. To nie jest kwestia pieniędzy, ale bycia aktywnym w dłuższej perspektywie. Ale wielu nie musi płacić [por las excepciones a la norma]. Z naszych szacunków wynika, że ​​połowa z nich wchodzi na rynek pracy i będzie płacić. Jednym z tych ekspertów, o których wspomina, jest Maciej Duszczyk, ekspert ds. migracji z Uniwersytetu Warszawskiego, który wyjaśnia inny kluczowy powód kontrowersyjnego posunięcia: „Jest problem i więcej Polaków mówi, że jest. Traktowani gorzej niż Ukraińcy. Polacy mogą „nie prosić rządu o umieszczenie ich w hotelach, jeśli są bezdomni. Dlatego chodzi o to, aby skromni obywatele nie czuli urazy do niedawno przybyłych Ukraińców.

Damian Lewtak, dyrektor ośrodka recepcyjnego Firlej, twierdzi, że Ukraińcy są dobrze traktowani i jest właśnie przykładem tych, którzy zdali sobie sprawę, że zmęczenie recepcyjne podsycane inflacją i kryzysem energetycznym zaczyna się pojawiać. „To tak, jak z gośćmi: przez kilka dni jest dobrze, ale po miesiącu zaczynają ci przeszkadzać” — wyjaśnia. „Nowa norma jest nieco bardziej uspokajająca” – mówi Levduk. „Po takim przyjęciu zawsze w społeczeństwie pojawia się poczucie zmęczenia, ale badania opinii publicznej wskazują, że 80% obywateli nadal popiera pomoc udzielaną Ukraińcom” – mówi sekretarz obrony stanu Sefernaker: „Są też takie opinie. Prawo do wyrażania się”.

Wyjątki od reguły

Tekst reformy legislacyjnej zawiera szereg wyjątków, aby uniknąć stygmatyzacji szczególnie wrażliwej grupy, która obejmuje 90% kobiet i dzieci. Seniorzy, osoby niepełnoletnie, kobiety w ciąży, osoby pozostające na utrzymaniu więcej niż trojga dzieci (lub dziecka poniżej pierwszego roku życia) oraz osoby niepełnosprawne nie muszą płacić za przejazd. Wspomina również o wyłączeniu dla osób w szczególnych okolicznościach, ale nie jest jasne, kto należy do tej kategorii. Wnioski rozpatrywane są przez samorządowe służby socjalne, a eksperci tacy jak prawnik Julian Hoffmann ostrzegają, że „różne organy mogą podejmować różne decyzje”.

W Firlage tylko dwie kobiety, które pracują jako sprzątaczki w sąsiednim mieście, znalazły pracę i to one muszą płacić. Inni wzywali do zwolnienia z opłat drogowych, ponieważ z niepokojem czekają na lato, kiedy bary na plaży i lodziarnie zostaną ponownie otwarte, a obszary wiejskie będą potrzebować rąk. „Przy ocenie petycji prawo mówi tylko, że funkcjonariusz musi traktować je humanitarnie” – wyjaśnia Hoffman w sali posiedzeń Instytutu na rzecz Państwa Prawa w Lublinie i ubolewa, że ​​w tekście nie jest sprecyzowane, czy muszą brać pod uwagę to, co mają. Dom na Ukrainie czy nie; oszczędności lub nic nie zaoszczędzone; praca lub inne zmienne. „Jest niepokój. Tylko, że zaczyna się 1 marca, tego nikt nie wie – mówi prawnik.

Inna Lazarieva, lat 50, i jej córka Margerita, lat 19, mają nadzieję na wyjątek, ale dopóki się nie dowiedzą, żyją z tą dodatkową presją. Matka choruje na raka, a córka zdalnie czyta gazetę. Nie mają dochodów ani pracy. W dresach i kapciach w domu tłumaczą, że życie w Firlegu jest nudne i nie ma co robić, ale perspektywa powrotu do Mikołajowa, ukraińskiego miasteczka, z którego pochodzą, jest wyraźnie ponura. Sekretarz Stanu zapewnia, że ​​nikt nie pozostanie bez dachu nad głową, ale nie wyjaśnił, co stanie się z tymi, którzy są winni, i tymi, którzy tego nie robią. Ekspert ds. migracji Duszczyk zaleca wysyłanie ich w miejsca o gorszych warunkach.

Viktoria Z, lat 44, która wraz z dwiema córkami przeprowadziła się z wygodnego życia w prywatnych szkołach w Kijowie do małego pokoju w hostelu w Warszawie, jest zasmucona reformą i twierdzi, że nie cieszy się luksusem. Perfekcyjnie po hiszpańsku mówi prawie jak po angielsku, przypominając im, że to nie imigranci, ale uchodźcy wojenni, którzy mają ogromny wkład w polską gospodarkę. „Chcę pracować, nie szukam tu możliwości życia za darmo. Ale chcę przyzwoitej pracy” – deklaruje. Znalezienie pracy odpowiadającej ich kwalifikacjom i opieka nad dziećmi poniżej wieku szkolnego to tylko niektóre z wyzwań, przed którymi stoi wiele ukraińskich kobiet.

Alternatywne wyjścia

Allen z UNHCR obawia się nowej zasady. „Będziemy musieli zobaczyć, jak to się potoczy” – powiedział, dodając: „Cieszymy się, że rząd wprowadził wyjątki”. Krzysztof Żuk, prezydent Lublina, gdzie są „trzy hotele pełne kobiet i dzieci” z Ukrainy, powiedział w przerwie podczas ceremonii otwarcia Baobabu, ośrodka integracji uchodźców, że „regulacja nie jest dobra. Nieskuteczna”. Również Anna Dąbrowska, szefowa organizacji pozarządowej Homo Faber, która odpowiada za nowopowstałe centrum, stanowczo odrzuca ustawę. Większość osób przebywających w schroniskach nie może samodzielnie opuścić schroniska i potrzebuje pomocy. Powinno się dążyć do ich eksmisji – mówi. Dąbrowska dodaje kolejne wyzwanie do poprzednich: znalezienie taniego mieszkania.

W Lublinie Stowerscinia Centrum Voluntariadu prowadzi tani projekt budownictwa wielorodzinnego. Według Justyny ​​Orłowskiej, koordynatorki organizacji, „częściowe zaangażowanie aktywizuje ludzi, zaczynają szukać pracy i szybko integrują się ze społeczeństwem”. „Kiedy ludzie płacą własne rachunki, czują, że mają kontrolę nad swoim życiem” – mówi. „Ale trzeba to zrobić we właściwym tempie”.

Nikt nie ma wątpliwości, że życie w długoterminowym ośrodku kolektywnym jest niepożądane. Pytanie brzmi, jak promować wyzwolenie bez karania uciekających przed wojną. Irina Sarańska, lat 63, mieszkała w schronisku z batalionem Azow podczas oblężenia Mariupola, a Lena Krochowska mieszka w jednym z pięciu schronisk w kraju, Domu Uchotsi w Lublinie. Ta dawna przychodnia jest domem dla 100 osób, które od 1 lutego płacą za jedzenie i podstawowe potrzeby z dużymi zwolnieniami, ale mają zapewniony dach i stałą pomoc w nauce języka polskiego i wejściu na rynek pracy. Pokoje wyposażone są w łóżka i mogą pomieścić do 10 osób. W kuchni jest dziewięć lodówek, trzy ceramiczne płyty grzejne, dwa piekarniki, dwie zmywarki i według Saranskiej „dużo cierpliwości i elastyczności, by uniknąć konfliktów”. – Jesteśmy wielką rodziną – mówi z uśmiechem.

W publicznym centrum Firleja, otoczonym nagimi drzewami bez cienia zieleni, Lazareevowie są w kiepskim humorze. Zatrzymałem się w tej wiosce z drewnianymi domami, żeby trzymać się blisko granicy. Kiedy nerwowo czekają, aż powiedzą im, czy mają zapłacić, córka ze smutkiem myśli: „Być może prawo zostało zreformowane przez zmianę społeczną”, odnosząc się do narastającego sprzeciwu między Polakami. Nieograniczona akceptacja dla Ukraińców.

Śledź wszystkie międzynarodowe informacje Facebook I Świergotlub wewnątrz Nasz cotygodniowy biuletyn.