Pisarz José Agustín żegna się ze swoimi czytelnikami: „Moja praca tutaj się kończy”.

Wydaje się, że godziny pracy meksykańskiego pisarza José Agustína (79 l.) zaczęły zanikać, gdy jeden z jego synów, José Agustín Ramírez, opublikował na swoim koncie na Facebooku raport we wtorek po południu, że jego ojciec otrzymał ostatnie namaszczenie od księdza w swoim domu, gdzie przebywał od kilku lat. „Odwiedził mnie ojciec José Luis, zapatystyczny ksiądz katolicki, stary przyjaciel mojego ojca i wielbiciel teologii wyzwolenia, a po namaszczeniu chorych ojciec powiedział: «Na tym kończę moją pracę tutaj»” – napisał.

Syn podziękował za wyrazy miłości, jakie jego rodzina otrzymała w ostatnich miesiącach i dniach, i podkreślił, że pomimo spokoju ojca „sytuacja kryzysowa jeszcze się nie skończyła”. „Bez wątpienia Jose Agustín jest o krok bliżej nieba” – napisał we wtorek. „Ściska wszystkich. Szczęśliwego roku 2024”. Dwa dni temu w sylwestra prosił także za pośrednictwem swoich sieci o „modlitwy i dobre samopoczucie” w intencji zdrowia ojca: „Ponieważ szef jest bardzo wrażliwy, ze względu na trwające od lat problemy zdrowotne”. Wyrwali go ze świata literatury i jeśli wierzysz w bogów lub masz dobrą wolę, którą możesz się z nim podzielić, będziesz nieskończenie wdzięczny…”

José Agustín, autor symbolizmu, twórca dzieł napisanych po raz pierwszy z łatwością i w języku narodowym, na których łamach czuła się reprezentowana meksykańska młodzież lat 60. i 70. XX wieku, był poza zasięgiem opinii publicznej i przez kilka lat znajdował się w centrum uwagi w wieku 40 lat przeprowadził się do rodzinnego domu w Cuautla, w stanie Morelos. W kwietniu ubiegłego roku po kilku latach milczenia pojawił się ponownie na wystawie promującej wznowienie swojej twórczości. Poruszał się na wózku inwalidzkim, ale nadal był bystry i energiczny. Jego stan zdrowia był delikatny od 2009 roku, kiedy upadł podczas podpisywania niektórych swoich książek w Puebla. Następnie wypadek z wysokości około dwóch metrów doprowadził do poważnych złamań czaszki i żeber i pozostawił go na intensywnej terapii przez ponad 20 dni.

Agustín reprezentuje to, co określił pisarz i krytyk literacki Mago Glantz Literatura falowa – Imienia, którego nigdy nie czuł. Jest autorem powieści symbolicznych, m.in Grób (1964), którą ukończył w wieku 16 lat – a opublikowano dwa lata później – co zapoczątkowało obszerną listę innych tytułów, takich jak Wymyślam to o czym marzę(1968), Jest już za późno (1973), Król zbliża się do swojej świątyni (1977), Opuszczone miasta (1982), Blisko ognia (1987), Dwie godziny słońca (1994), Życie z wdową (2004) i wielu innych. Jest także autorem sztuk teatralnych, artykułów, opowiadań, scenariuszy filmowych i publicystycznych, jest autorem autobiografii pt. Skała więzienna.

Subskrybuj tutaj Przejdź do newslettera EL PAÍS México i otrzymuj wszystkie niezbędne informacje o bieżących wydarzeniach w tym kraju