Odkrycie astronomiczne, które wprawia społeczność naukową w zakłopotanie – Enséñame de Ciencia

Prawie 13 lat po ich odkryciu pochodzenie tych dwóch masywnych obiektów pozostawało niepewne i nie było logicznego sposobu wyjaśnienia ich pochodzenia ani roli, jaką odegrały w naszej galaktyce. Ponieważ odkryli je za pomocą dużego Kosmicznego Teleskopu Promieni Gamma Fermiego, nazwali je „bąbelkami Fermiego” – nazwą, którą są bardzo zaszczyceni, ponieważ wydawało się, że nasza galaktyka bawi się materią gwiazdową (gazem i pyłem kosmicznym) i uwalnia je chmury cumulonimbus w postaci dwóch gigantycznych bąbelków.

Bąbelki Fermiego

Te gigantyczne globule znajdują się w centrum naszej galaktyki (jak pokazano na powyższym obrazku) i widać, że rozciągają się powyżej i poniżej płaszczyzny naszej galaktyki, rozciągając się na ponad 25 000 lat świetlnych. Choć ich źródło nadal nie jest do końca jasne, z dużą dozą pewności wiadomo, że emitują one promieniowanie o wyższej energii, czyli promienie gamma.

Według niedawnego oświadczenia wydanego przez ultramasywny detektor cząstek o nazwie Ice Cube Neutrino Observatory, znajdujący się na Antarktydzie, odkryto 10 ultramasywnych neutrin, które pochodzą z gigantycznych bąbelków Fermiego, co czyni te obiekty jeszcze bardziej tajemniczym obiektem.

Kiedy wysokoenergetyczne cząstki znajdujące się w promieniach kosmicznych oddziałują z gazem i pyłem, powstają promienie gamma, które świecą niezwykle jasno w naszej galaktyce. Bąbelki Fermiego emitują promienie gamma o wyższej energii niż reszta ciała galaktycznego.

Schematyczne przedstawienie pęcherzyków Fermiego. Kredyty obrazkowe: NASA Goddard

Pochodzenie gigantycznych baniek

Uważa się, że bąbelki Fermiego są ściśle powiązane z uwalnianiem ogromnych ilości energii przez supermasywną czarną dziurę (zwaną Strzelcem A), znajdującą się w centrum naszej galaktyki. Cóż, wiadomo, że w innych galaktykach czarne dziury pochłaniające ogromne ilości materii wyrzucają wysokoenergetyczne dżety.

Hipotezę tę potwierdza przestrzenna orientacja bąbelków Fermiego, które w idealnym przypadku rozciągają się powyżej i poniżej płaszczyzny, w centrum galaktyki.

Oprócz tej początkowej hipotezy zaproponowano dwa możliwe źródła energii tworzącej te bąbelki:

Jest prawdopodobne, że kilka milionów lat temu Strzelec A pochłonął ogromną ilość materii, która została podgrzana i w wyniku oddziaływania dużych sił fizycznych (elektrycznych i magnetycznych) część tej materii zdołała uciec z horyzontu zdarzeń, w w postaci cząstek o wysokiej energii, który został rozprowadzony i rozcieńczony, ale do dziś zachował swój stan aktywny.

Druga hipoteza sugeruje, że możliwe jest również, że gigantyczna gwiazda zbliżyła się zbyt blisko Strzelca A i gwałtownie rozdzieliła się, uwalniając w jednym działaniu cząstki o wysokiej energii grawitacyjnej, co doprowadziło do powstania tych bąbelków.

Oto kilka możliwych wyjaśnień tego niesamowitego zjawiska.