Meksyk-Polska: jedność w czasie wojny

Przybył 28 grudnia 1942 r. do „Bazy Lotnictwa Kamuflażu”. Meksyk Ogólny Władysław SikorskiPremier Rządu RP na uchodźstwie i Naczelny Wódz Wojska Polskiego. The II wojna światowa był u szczytu, a obserwator europejski uzgodnił z rządem Manuela Ávili Camacho możliwość przyjęcia polskich uchodźców.

Historia przybycia Sikorski Potem przybyło 1432 polskich uchodźców Meksykpt. „Dzieci Santa Rosa” to opowieść o jedności, ale i zapomnieniu. Inne wyczyny ratunkowe, takie jak Sikorsky i Gilberto Bosques z rządu meksykańskiego, dopiero zaczynają wychodzić na światło dzienne.

Osiemdziesiąt lat po wydarzeniu 7 lipca w gdańskim Muzeum II Wojny Światowej otwarto wystawę. Polska, odtwarzając historię braterstwa między dwoma krajami. „Meksyk i Polska: wspólna droga. Wizyta generała Władysława Sikorskiego w Meksyku, en 1942” zawiera 40 historycznych obrazów, głównie odzyskanych z Narodowego Archiwum Generalnego (AGN), które przedstawiają epizod przyjaźni.

– O tym epizodzie nie wspominano w książkach, temat nie był dobrze znany, wpadliśmy przez przypadek – mówi historyk Gloria Carreno, która wraz ze swoją koleżanką Celią Zackiem de Zukerman dokumentowała to wydarzenie w książce The Illusory Agreement. Polish Refugees of Wojna w Meksyku (1943-1947)”. Carreño był także kuratorem wystawy w Polsce zorganizowanej przez Ambasadę Meksyku przy wsparciu SRE, AGN i Narodowego Archiwum Cyfrowego.

Wystawa skupia się na wizycie generała Sikorskiego w Meksyku: zdjęcia przedstawiają go w Xochimilco, wokół Kolumny Niepodległości, zdobionej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, oraz generała Francisco L. Pokazano, jak wraz z Urquiso przeglądają meksykańską piechotę. „To była bardzo wyjątkowa wizyta, ponieważ w czasie wojny został przyjęty jako głowa państwa i było to pierwsze przyjęcie, jakie spotkała głowa państwa europejskiego od czasu rewolucji” – mówi Carreno.

Pojawienie się Sikorsky’ego trafiło na nagłówki meksykańskiej prasy: „Zostaliśmy powitani protokołem; Miasto Meksyk przyjmuje go jako gościa specjalnego, zapraszają do Xochimilco na posiłek w Trajineras, nosi czapkę charro, dokonuje inspekcji oddziałów, idzie do szpitala wojskowego i wręcza mu medal; Wizyta kończy się ogłoszeniem porozumienia o przyznaniu uchodźcom 20 tys. wiz.

Zgubiony dokument

„Dni generała Sikorskiego w Meksyku naznaczyły stosunki między dwoma krajami w sposób fundamentalny, tworząc więzi, które między obydwoma krajami nie istniały, a z czasem utrwaliły się” – powiedział ambasador Meksyku w Polsce. , Juan Sandoval Mendiolea, podczas otwarcia wystawy.

W obliczu nazistowskiego okrążenia Polski od zachodu i armii rosyjskiej od wschodu podczas wojny ponad 1 700 000 Polaków przeniosło się do „najbiedniejszych i najbardziej odległych obszarów”, szczególnie na Syberię i Uzbekistan. skoncentrowani w obozach pracy. Wraz z wejściem Stanów Zjednoczonych do konfliktu zawiązał się sojusz między polskim rządem na uchodźstwie w Londynie a jego wrogiem – Rosją. Warunkiem współpracy było stworzenie armii i ewakuacja uchodźców do bardziej neutralnego miejsca w Iranie.

Sikorsky stał się symbolem wolności i odwagi, a Meksyk, który został włączony do Grupy Demokracji, postanowił zaprosić go do kraju. W 1942 r. polski generał odwiedził prezydenta Roosevelta w Stanach Zjednoczonych, a następnie miał okazję odwiedzić Meksyk, gdzie przypieczętował umowę o sprowadzaniu uchodźców z jego kraju.

W sumie Carreño wspomina, że ​​odbyły się dwie długie podróże: uchodźcy skoncentrowali się w Indiach, skąd przebyli Pacyfik do Stanów Zjednoczonych, a następnie pociągiem zabrali ich do Hacienda Santa Rosa w León w Guanajuato. W pierwszym rejsie było 706 osób, w tym 27 Żydów. Druga grupa liczyła 750 Polaków, z czego 387 było sierotami.

Z trzech milionów dolarów przekazanych przez organizacje polonijne w Ameryce, w Santa Rosa „utworzono szkołę, szpital, przytułki i miejsca wszelkich warunków dla dorosłych i dzieci”, które otrzymały polecenie pod opieką zakonnika.

Po wojnie Meksyk zezwolił uchodźcom na osiedlenie się i pracę poza kolonią oraz dał im indywidualne wizy, ale nie wszyscy zdecydowali się na pozostanie w Meksyku. „Problem polegał na tym, że podczas pobytu w dzielnicy Santa Rosa zawsze mówili po polsku, a dzieci uczyły się po polsku i według polskich programów; wywieziono je do Chicago, a inni dorośli pojechali do Ameryki; mała grupa, około 70 osób, wrócił do Polski i wielu tu zostało, mówi Carreno.

Ale dlaczego jest to iluzoryczna umowa? Po przeszukaniu archiwów Carreño i Zack de Zukerman nie znaleźli oficjalnego dokumentu podpisanego przez rząd meksykański i generała Sikorsky’ego. – Przynajmniej do tej pory go nie znaleźliśmy, podobno był to akt solidarności między Meksykiem a Polską, krajem, który miał kiepski okres wojny, najechany przez obie strony – mówi historyk.

KUMPEL