Grenlandia staje się coraz bardziej zielona. Dlaczego jest to zła wiadomość?

(CNN) — region Grenlandia Z opublikowanego we wtorek badania wynika, że ​​obszar, który w ciągu ostatnich trzydziestu lat utracił lód, jest około 36 razy większy od obszaru Nowego Jorku i szybko ustępuje miejsca mokradłom i zaroślom.

Od połowy lat 80. do połowy XXI wieku ilość roślinności na Grenlandii podwoiła się, gdy obszary kraju pokryte wcześniej lodem i śniegiem zamieniły się w jałowe skały, tereny podmokłe lub obszary dżungli. W tym okresie liczba samych terenów podmokłych wzrosła czterokrotnie.

Analizując zdjęcia satelitarne, naukowcy odkryli, że w ciągu trzech dekad Grenlandia utraciła 28 707 kilometrów kwadratowych lodu i ostrzegli przed kaskadą skutków, które mogą mieć tragiczne konsekwencje dla zmiany klimatu i podnoszącego się poziomu mórz.

Lodowiec Russell w pobliżu Kangerlussuaq w zachodniej Grenlandii. Mokradła i obszary dżungli rosną tam, gdzie wcześniej znajdował się lód i śnieg. (Źródło: Jonathan Karivick/Uniwersytet w Leeds)

Widok na fiord Bowdoin w Qaanaaq, północno-zachodnia Grenlandia. Utrata lodu odsłoniła jałowe skały w niektórych częściach kraju. (Źródło: Mark Smith/Uniwersytet w Leeds)

Rosnące temperatury powietrza doprowadziły do ​​utraty lodu, co z kolei podniosło temperaturę Ziemi. Spowodowało to stopienie wiecznej zmarzliny, zamarzniętej warstwy znajdującej się tuż pod powierzchnią Ziemi, występującej w dużej części Arktyki, co powoduje uwolnienie dwutlenku węgla i metanu, które ogrzewają planetę, przyczyniając się do globalnego ocieplenia. Topnienie wiecznej zmarzliny powoduje również niestabilność terenu, co może mieć wpływ na infrastrukturę i budynki.

„Widzieliśmy oznaki wskazujące, że utrata lodu wywołuje inne sprzężenia zwrotne, które doprowadzą do dalszej utraty lodu i dalszego „zazieleniania” Grenlandii, ponieważ kurczący się lód odsłania nagie skały, które są następnie kolonizowane przez tundrę”. Na koniec, w sprawie krzewów, Jonathan Karivik, jeden z autorów raportu, stwierdził w notatce prasowej: „Jednocześnie woda uwalniana przez topniejący lód wypiera osady i muł, ostatecznie prowadząc do powstawania terenów podmokłych i bagien”.

Utrata lodu tworzy tzw. pętlę sprzężenia zwrotnego. Śnieg i lód często odbijają energię słoneczną z powrotem w przestrzeń kosmiczną, zapobiegając nadmiernemu ociepleniu w niektórych częściach Ziemi. Jednak w miarę zanikania lodu obszary te pochłaniają więcej energii słonecznej, podnosząc temperaturę powierzchni Ziemi, co może prowadzić do większego topnienia lodu i innych negatywnych skutków.

Topniejący lód zwiększa również ilość wody w jeziorach, ponieważ woda pochłania więcej ciepła niż śnieg, co zwiększa temperaturę powierzchni Ziemi.

Brązowe osady na topniejącym lodzie w pobliżu Kangerlussuaq na Grenlandii. Szybkie topnienie lodu ma szereg wpływów na krajobraz Grenlandii, w tym osadzanie się jej wód. (Źródło zdjęcia: Martin Zwick/REDA&CO/Universal Images Group/Getty Images)

Od lat 70. XX w. Grenlandia ociepliła się dwukrotnie w stosunku do średniej światowej, a autorzy badania ostrzegają, że w przyszłości prawdopodobne są jeszcze bardziej ekstremalne temperatury.

Grenlandia to największa wyspa na świecie, pokryta w większości lodem i lodowcami. Kraj zamieszkuje około 57 000 osób i jest to autonomiczne państwo w ramach Królestwa Danii. Duża część populacji to rdzenna ludność, a przetrwanie wielu jej mieszkańców zależy od naturalnych ekosystemów.

Michael Grimes, główny autor raportu, powiedział, że napływ osadów i składników odżywczych do wód przybrzeżnych stanowi szczególny problem dla społeczności tubylczych zależnych od rybołówstwa, a także rybaków w innych częściach wyspy.

„Te zmiany są krytyczne, szczególnie dla rdzennej ludności, której tradycyjne praktyki łowieckie na własne potrzeby zależą od stabilności wrażliwych ekosystemów” – powiedział.

„Ponadto utrata masy lodowej Grenlandii znacząco przyczynia się do wzrostu poziomu morza na całym świecie, a jest to tendencja, która stwarza poważne wyzwania zarówno obecnie, jak i w przyszłości”.