Eksperci w medycynie laboratoryjnej twierdzą, że narażenie na toksyczne metale sprzyja powstawaniu chorób serca

Madryt, 28 lat (prasa europejska)

W ramach Konferencji Komitetu Naukowego Hiszpańskiego Towarzystwa Medycyny Laboratoryjnej (SEQCML) ostrzeżono, że narażenie na metale toksyczne może sprzyjać pojawieniu się nadciśnienia, miażdżycy, miażdżycy, zakrzepicy i chorób sercowo-naczyniowych.

Rzeczywiście, rola toksycznych pierwiastków śladowych (m.in. ołowiu, kadmu, arsenu, rtęci i ceru) oraz stresu oksydacyjnego w genezie powikłań sercowo-naczyniowych jest nowym obszarem badań nad zdrowiem publicznym.

W związku z tym dr Montserrat Gonzalez Esteca wyjaśnił, że ekspozycja na ołów w populacji ogólnej była niezwykle ważna ze względu na jego stosowanie w benzynie w XX wieku, a jego najbardziej zbadany wpływ na układ sercowo-naczyniowy skupiał się przede wszystkim na jego związku z nadciśnieniem tętniczym. . .

Ponadto ołów jest związany z chorobą wieńcową serca, udarem, chorobą tętnic obwodowych i zmianami funkcji sercowo-naczyniowej, takimi jak przerost lewej komory i zaburzenia rytmu serca.

Ze swojej strony kadm, zwłaszcza z dymu tytoniowego, może brać udział w powstawaniu subklinicznej miażdżycy i jest związany z chorobowością sercowo-naczyniową. „Oceniono również zagrożenia dla środowiska i zdrowia związane z narażeniem na cer, inny rzadki, wysoce zanieczyszczający pierwiastek stosowany jako składnik katalizatorów i jako dodatek do oleju napędowego” – mówi.

Odnośnie metylortęci pochodzącej ze spożycia skażonych ryb: „Chociaż dowody są słabe, u dorosłych oraz w niektórych badaniach z populacjami silnie narażonymi na metylortęć zaobserwowano specyficzny związek z zawałem mięśnia sercowego, zaburzeniami rytmu serca, nadciśnieniem tętniczym i zmniejszeniem zmienności częstości. Tętno, tętno i rozwój blaszki miażdżycowej” – mówi dr Gonzalez Esteca.

Ponadto w ostatnich latach szczególną uwagę zwrócono na arszenik znajdujący się w zanieczyszczonej wodzie i spożyciu niektórych produktów spożywczych i stwierdzono, że odgrywa on ważną rolę w miażdżycy, nadciśnieniu, cukrzycy, obturacyjnym zapaleniu naczyń, chorobie wieńcowej i zawale mózgu.

Tak więc, jak twierdzi dr Gonzalez Esteca, narażenie na toksyczne metale powoduje stres oksydacyjny, zmniejsza dostępność tlenku azotu, sprzyja stanom zapalnym i apoptozie, może powodować uszkodzenia śródbłonka, zapobiega naprawie, hamuje angiogenezę i zwiększa agregację płytek krwi, co sprzyja wyglądowi. Od wysokiego ciśnienia krwi, miażdżycy, miażdżycy, zakrzepicy i chorób układu krążenia.

Ponieważ narażenie na ołów, kadm, rtęć i arsen jest bardzo rozpowszechnione w populacji ogólnej, nawet jeśli efekt jest umiarkowany, ma duży wpływ na całą populację. „Z tego powodu ważne jest, aby nadal organizować i wdrażać środki mające na celu zmniejszenie tego narażenia i pracować nad stylem życia, zwłaszcza poprzez ćwiczenia, dietę i rzucenie palenia” – podkreśla lekarz.

Znaczenie i pomiar stresu oksydacyjnego
Podobnie, zwiększony stres oksydacyjny przyczynia się do toksyczności toksycznych pierwiastków śladowych oraz do procesu zapalnego związanego z otyłością, cukrzycą i chorobami układu krążenia.

W tym sensie dr Isabelle Forte wyjaśnia, że ​​stres oksydacyjny powoduje uszkodzenie DNA, RNA, białek, lipidów błony komórkowej, wewnętrznych lipidów błony mitochondrialnej i otoczki jądrowej. A wszystkie te anomalie doprowadzą do nasilenia procesów zakrzepicy i miażdżycy.

Ponieważ choroba sercowo-naczyniowa nie jest klinicznie ani fizycznie widoczna, dopóki nie zostanie jasno zidentyfikowana, ekspert wyjaśnia, że ​​w celu zdiagnozowania tego czynnika „porozmawiamy o pomiarze produktów stresu oksydacyjnego, pamiętając, że im wyższa wartość tego samego, tym większe prawdopodobieństwo zachorowania na patologię i że jest już obecna w organizmie.”

Dlatego u pacjentów ze zdiagnozowaną chorobą układu krążenia celem wprowadzenia pomiarów objętościowych związanych ze stresem oksydacyjnym jest monitorowanie jej, jak również stanu redoks w celu jego redukcji.

„Biorąc pod uwagę, że wiedza o statusie redoks może pomóc w klinicznym postępowaniu z pacjentem, celem będzie przywrócenie ich do wartości fizjologicznych w oparciu o kliniczne procedury kliniczne, takie jak zalecenia dotyczące żywienia i aktywności fizycznej, a także żywienia, a nawet suplementacja leków.”, podsumowuje dr. Fort Galeva.