Dolaryzacja gospodarki: co to oznacza i które kraje wdrożyły propozycję Javiera Mileya

Ponad 14 milionów Argentyńczyków wybrało Javiera Mileya (53 lata) w odpowiedzi na nękający kraj kryzys inflacyjny. Po zwycięstwie wyborczym nad peronistą Sergio Massą Miley obejmie prezydenturę Argentyny w najbliższą niedzielę, 10 grudnia. Wśród jego propozycji złagodzenia kryzysu znajduje się „dynamit” banku centralnego, państwo minimalne, ograniczenie wydatków socjalnych i dolaryzacja gospodarki.

W Ameryce Łacińskiej są trzy kraje, które przyjęły dolara amerykańskiego jako swoją oficjalną walutę. Panama była pierwszą, która to zrobiła w 1904 r. Następnie podążył za Ekwadorem, który zaczął zastępować swojego sucre dolarem amerykańskim w 2000 r. Wreszcie od 2001 r. waluta ta była oficjalną walutą w Salwadorze.

Co oznacza dolaryzacja gospodarki?

W ekonomii dolaryzacja oznacza przyjęcie dolara amerykańskiego jako oficjalnej waluty kraju. Według specjalisty Eduardo Levi YayatiWaluta amerykańska jest używana jako środek płatniczy i wymiany, rezerwa wartości, jednostka rozliczeniowa i prawny środek płatniczy. Ekonomista Juan Manuel Telechea twierdzi, że aby dolaryzować gospodarkę Argentyny, należy wymienić krążące w obiegu peso argentyńskie. „Nie tylko rachunki i gotówka, ale także depozyty w bankach. To wszystko trzeba wymienić na dolary.”

Javier Maile mianował Emilio Ocampo, dyrektora Centrum Studiów Historii Gospodarczej na UCEMA, na osobę odpowiedzialną za napisanie i wdrożenie planu dolaryzacji. W swojej książce Dolaryzacja: rozwiązanie dla ArgentynyOcampo proponuje dwie reformy, aby skutecznie zastąpić peso argentyńskie. Pierwszym z nich jest przyjęcie waluty amerykańskiej jako prawnego środka płatniczego. Oznacza to, że dolar jest uznawany w Argentynie za oficjalny środek wymiany w transakcjach handlowych i finansowych. Obywatele i firmy będą zmuszeni zaakceptować walutę jako środek płatniczy, pozostawiając peso argentyńskie. Druga reforma Ocampo proponuje, aby oszczędności Argentyńczyków były „poza zasięgiem władzy politycznej”.

„Proponujemy zastąpienie funkcjonującego od co najmniej siedemdziesięciu lat systemu korporacjonistycznego, klientelistycznego i protekcjonistycznego konkurencyjną, otwartą i zintegrowaną gospodarką. Taka zmiana systemu nie będzie możliwa, jeśli dolaryzacji nie będą towarzyszyć inne reformy strukturalne i instytucjonalne, ” – mówi Emilio Ocampo.

Według Juana Manuela Telechei plan dolaryzacji Miley jest „śmieszny” i wymaga co najmniej 30 miliardów dolarów na realizację. Nie ma wystarczającej liczby dolarów, aby wdrożyć dolaryzację. Jeśli się powie, ile dolarów będzie potrzebnych na dolaryzację gospodarki, to nie mówimy o mniej niż 30 miliardach dolarów. W zasadzie jest to liczba, która wydaje się bardzo trudna do osiągnięcia w argentyńskich warunkach.

Które kraje w Ameryce Łacińskiej przeliczyły swoje gospodarki na dolara?

W Ameryce Łacińskiej w Ekwadorze, Panamie i Salwadorze dolar amerykański jest prawnym środkiem płatniczym. Sprawa panamska sięga 1904 r., kiedy rząd uznał walutę północnoamerykańską za walutę oficjalną, co było spowodowane budową i eksploatacją Kanału Panamskiego. W kraju karaibskim waluta współistnieje ze swoją lokalną walutą, balboa, używaną do drobnych zakupów i której wartość odpowiada jednemu dolarowi amerykańskiemu.

Kryzys gospodarczy w Ekwadorze, który rozpoczął się w 1998 r., zmusił prezydenta Jamila Moawada do rozpoczęcia kompleksowego procesu dolaryzacji. Od 2000 r. w operacjach finansowych sucre ekwadorski został zastąpiony dolarem amerykańskim. Stała się jedyną walutą w obiegu w kraju. Rząd Mahuada ustalił stały kurs wymiany na poziomie 25 000 sucre za dolara, co spowodowało wzrost cen produktów i usług.

Salwador przyjął dolara amerykańskiego jako swój prawny środek płatniczy począwszy od 2001 roku, pomijając dwukropek, swoją lokalną walutę. Pod rządami Bukele ten kraj Ameryki Środkowej również przyjął Bitcoin jako swoją oficjalną walutę. W obu krajach dolaryzacja oznaczała wzrost kosztów życia i stopniową dezindustrializację, co doprowadziło do bezrobocia i zmusiło do utrzymywania się z eksportu.

Jak wymienialne było peso argentyńskie na dolara za rządów Carlosa Menema?

Wraz z przybyciem Javiera Mileya nie będzie to pierwszy przypadek, gdy Argentyna ucieka się do dolara, próbując chronić swoją gospodarkę. W 1991 r. prezydent Carlos Menem oparł się na prywatyzacji i wymienialności peso argentyńskiego na dolara, aby powstrzymać hiperinflację. Rozwiązanie to wdrożył Domingo Cavallo, dwukrotny Minister Gospodarki. Wymienialność, która ustaliła stały parytet peso argentyńskiego i dolara amerykańskiego, była wspierana przez rezerwy banku centralnego; Doprowadziło to jednak do najgorszego kryzysu gospodarczego, jakiego Argentyna doświadczyła w grudniu 2001 roku.

20 lat po „Coralito” propozycja dolaryzacji Argentyny powraca do debaty publicznej wraz z przyszłą inauguracją Javiera Mileya w Casa Rosada. Propozycja została skrytykowana w liście napisanym przez Thomasa Piketty’ego, Jayati Ghosha i ponad stu ekonomistów. Wydaje się, że dolaryzacja oferuje rozwiązanie chronicznego problemu inflacji w Argentynie i może być kusząca, gdy szalejąca inflacja zmniejsza wartość oszczędności i siłę nabywczą. Obecny niedobór rezerw walutowych spowodowałby, że początkowy kurs wymiany peso na dolara byłby tak wysoki, że spowodowałby dalszą inflację.

Zdaniem ekonomistów wymienialność rządu Menema oznaczała „iluzję stabilności”, która doprowadziła do bezrobocia i utraty dochodów w 2001 r.: „Doprowadziła do większego kryzysu ze względu na fiskalne i monetarne ograniczenia związane z powiązaniem peso z dolarem”. Wreszcie ostrzegają, że jeśli gospodarka zostanie dolaryzowana, wnioski z historii gospodarczej zostaną zignorowane, co oznacza, że ​​Argentyna zrzeknie się suwerenności monetarnej wahaniom amerykańskiej waluty i utraci zdolność manewrowania finansowego.