Co stanie się z biznesem Grupy Wagnera w Afryce? – DW – 28.06.2023

Niepewność jest wyczuwalna w Bamako, stolicy Mali. Trzy lata temu zamach stanu oznaczał oddalenie się od krajów zachodnich i zbliżenie do Rosji. Wielu witało żołnierzy z radością Wagnera. ale potem Powstanie ludzi Jewgienija Prigożyna A po jego zerwaniu z Putinem pojawiają się pytania.

Świadek mówi: „Nawet rosyjski rząd ich nie kontroluje. Co teraz robimy? To pokazuje, że tej armii nie da się kontrolować i jest dla nas bardzo niebezpieczna”.

Moskwa stara się pokazać ciągłość. Minister spraw zagranicznych Siergiej Ławrow powiedział w poniedziałek RT, że Grupa Wagnera wykonuje dobrą robotę w Mali i Republice Środkowoafrykańskiej i że będzie kontynuować swoją pracę. Dwa dni później ton był nieco inny: rzeczniczka tego samego ministerstwa wskazała, że ​​kraje afrykańskie same powinny zdecydować, czy kontynuować współpracę z Grupą Wagnera. Rzecznik prezydenta powiedział, że rosyjscy trenerzy pozostaną aktywni w Republice Środkowoafrykańskiej, ale nie mają żadnego związku z Wagnerem.

Afrykańskie złoto

W Afryce Grupa Wagner działa tam, gdzie ma swoją siedzibę surowy materiał; i kontroluje pracę. Były poseł Republiki Środkowoafrykańskiej Jean-Pierre Marat podsumowuje, że dla rządu Putina jest jasne, że sprawy muszą iść do przodu. „Potrzebuje złota z Afryki Środkowej, złota Mali, aby sfinansować wojnę, więc nic się nie zmieni. Ale nie jest jasne, czy będą to ci sami gracze” – powiedział DW.

W ciągu kilku lat Grupa Wagnera ugruntowała swoją pozycję w kilku krajach afrykańskich dotkniętych kryzysem, w tym w Mali. Mówi się, że rząd wojskowy był gotów zapłacić tym najemnikom 10 milionów dolarów miesięcznie. Podwoi to roczną kwotę przydzieloną Departamentowi Sprawiedliwości na rok 2023.

Ale reżim jest obecnie dotknięty sankcjami międzynarodowymi. Pieniądze są napięte, a Mali ma długi wobec grupy bukmacherskiej. Jednak różne źródła podają, że grupa uzyskała dostęp do różnych kopalni złota w kraju.

Republika Środkowoafrykańska: całkowita zależność

W Republice Środkowoafrykańskiej, gdzie dopiero w lutym 2019 r. osiągnięto porozumienie pokojowe po dziesięcioleciach wojny domowej, sznurki pociągane przez Grupę Wagnera idą dalej. Według różnych obserwatorów dociera ona do wielu lukratywnych obszarów kraju, w tym do eksploatacji ropy naftowej. Od 2018 roku sam prezydent Faustin-Archange Touadera znajduje się pod opieką najemników Wagnera. Do jego doradców zawsze należał człowiek mający bliskie kontakty z Prigożynem.

Paul Crescent Beninga, przedstawiciel społeczeństwa obywatelskiego w Afryce Środkowej, z niepokojem patrzy na sytuację. „Republika Środkowoafrykańska nie korzysta z tego. Zwycięzcami są Rosjanie” – powiedział DW i jest szczególnie zaniepokojony wpływem Grupy Wagnera na sprawy polityczne kraju.

„Prezydent Touadera jest zakładnikiem Wagnera i on o tym wie”, mówi były minister Adrien Bossou, autor książki „Afryka nie potrzebuje Putina”. W rozmowie z DW stwierdza, że ​​„w rezultacie, mimo nieudanego buntu Grupy Wagnera, Sytuacja będzie się nadal pogarszać Dopóki większa siła nie wejdzie w taniec.”

Rzecznik rządu Afryki Środkowej odrzucił krytykę jako „nonsens”.

Co stanie się teraz z działalnością Grupy Wagnera w Afryce? Wszystko wskazuje na to, że transakcje są zbyt lukratywne i zbyt ważne, by Moskwa mogła z nich zrezygnować. Historyk Irina Filatova, która szeroko zajmowała się stosunkami rosyjsko-afrykańskimi, zauważa, że ​​​​Wagner obejmował sieć spółek zależnych. „Mogą zmieniać nazwy lub działać pod tą samą marką, mogą działać niezależnie” – mówi. Zauważa jednak, że sposób, w jaki każda z tych kombinacji zostanie umieszczona w przyszłości, będzie całkowicie zależał od szczęścia. Prigożyn.

We współpracy z Bobem Barrym, Sandrine Blanchard, Jean-Michel Bosse i Mahamadou Kaine (Bamako).

(ERS/ELM)