Boże Narodzenie w Polsce z afgańskim uchodźcą

Postawienie pustego talerza na stole podczas świątecznej kolacji to długa polska tradycja. W tym dniu może pojawić się nieoczekiwany, samotny i głodny gość, który może zapukać do drzwi, o której godzinie zostanie powitany.

W odpowiedzi na kryzys migracyjny we wschodniej Polsce Martina Tsivovskaya i jej mąż postanowili leczyć jedną z azylantów z Afganistanu. „Mój kraj nie przyjmuje ludzi, więc nie witam ludzi. Czuję się odpowiedzialny. Staram się wziąć w swoje ręce działanie, czuję się silniejszy niż bezsilny” – wyjaśnia.

Shamsul Rakman mieszka z rodziną za granicą polsko-białoruską od 6 miesięcy i 6 tygodni. – Bazując na sytuacji panującej w naszym kraju od wielu lat, wyjechałem i zaplanowałem ten wyjazd na piłkę nożną. Ponieważ liga trwała w Rosji, dotarliśmy tam i przyjechaliśmy z Rosji przez Białoruś i przez granicę. W Polsce.

Przez ponad pół roku granicę między Polską a Białorusią przekroczyły tysiące imigrantów. Przez płoty z drutu kolczastego, stawiając czoła przemocy ze strony władz po obu stronach oraz surowym warunkom leśnym i pogodowym. Zginęło kilkunastu z nich. Shamsul jest jednym ze szczęśliwych.

Uchodźcy i gospodarze wspominali dzień, w którym zadzwonił do nich pracownik socjalny. Shawn również wydawał się być w stresie, podobnie jak rozmowa o pracę.

W rodzinie Czyżewskich popularny czysty talerz nie jest dostępny w tym roku. „Wyjaśnialiśmy, czym jest Boże Narodzenie, jakie były tradycje, a on opowiedział nam, jak to się robi podczas Eid, na przykład dużo jedzenia i przebywania z rodziną” – wspomina Bartech.

Kryzys humanitarny trwa wzdłuż wschodniej granicy UE, pozostawiając tysiące migrantów utkniętych w niebezpiecznym i zimnym klimacie, co jest przykładem tego, jak rodzina Czejenów może przyjąć otwarte serce, które jest nieprzewidywalne, samotne i głodne.