Peter Higgs: Ojciec „boskiej cząstki”, jednego z największych osiągnięć współczesnej fizyki, zmarł w wieku 94 lat

Uniwersytet opisał Higgsa jako „prawdziwie genialnego naukowca, którego wizja i wyobraźnia wzbogaciły naszą wiedzę o otaczającym nas świecie”.

W latach sześćdziesiątych Higgs wraz z innymi fizykami opracował pomysł wyjaśniający, dlaczego Wszechświat zawiera materię.

Pomysł ten zapoczątkował poszukiwania „Świętego Graala” w fizyce: cząstki, która mogłaby wyjaśnić trzy podstawowe oddziaływania (elektromagnetyzm oraz silne i słabe oddziaływania jądrowe) w ramach jednej teorii.

Profesor Brian Cox, fizyk z Uniwersytetu w Manchesterze i naukowiec w CERN (Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych), złożył hołd Higgsowi w jego książce Czasami, a szkoda – zawsze był czarujący i twardo stąpający po ziemi.

„Będziemy pamiętać jego imię tak długo, jak będziemy zajmować się fizyką związaną z bozonem Higgsa”.

W 2012 roku naukowcy wykorzystali Wielki Zderzacz Hadronów w Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych (CERN) w Szwajcarii do odkrycia cząstki, którą nazwali bozonem Higgsa.

Rok później twórczość Higgsa przyniosła mu Nagrodę Nobla wspólnie z François Englertem z Belgii.

Był nieśmiałym człowiekiem i nie czuł się komfortowo z uwagą, jaką przyciągała jego teoria. Kiedy ogłoszono nagrodę, otarł łzę z oka, ale powiedział reporterom: „Dobrze jest czasem mieć rację”.

„Peter był osobą wyjątkową, niezwykle inspirującą dla światowych fizyków, człowiekiem o rzadkiej pokorze, wspaniałym nauczycielem, kimś, kto wyjaśniał fizykę w bardzo prosty, ale bardzo głęboki sposób” – Fabiola Gianotti, dyrektor Organizacji Europejskiej Badań Jądrowych, powiedział BBC.

Dodała: „Jest mi bardzo smutno i będzie mi go strasznie brakować”.

Alan Barr, profesor fizyki na Uniwersytecie Oksfordzkim, pochwalił ogromny wpływ Higgsa na nasze zrozumienie wszechświata.

„Zaproponował istnienie pola leżącego u podstaw całego wszechświata, od masy po cząstki, od elektronów po kwarki”.

„Był także wspaniałym, pokornym i delikatnym człowiekiem, zawsze okazującym uznanie innym i zachęcającym przyszłe pokolenia uczonych i pracowników akademickich”.