Gilterytynib w leczeniu podtrzymującym po przeszczepieniu ostrej białaczki szpikowej z wewnętrzną mutacją powtórzeń tandemowych FLT3.

Klucz wiadomości:

W tym randomizowanym badaniu klinicznym pacjenci z ostrą białaczką szpikową (AML), u których w pierwszej remisji po przeszczepieniu komórek macierzystych występowały mutacje FLT3 ITD, zostali losowo przydzieleni do leczenia podtrzymującego placebo lub gilterytynibem przez 24 miesiące. Chociaż gilterytynib wykazał poprawę przeżycia wolnego od nawrotów choroby (główny punkt końcowy), różnica nie osiągnęła istotności statystycznej w porównaniu z grupą placebo. Jednakże we wcześniej określonej analizie podgrup gilterytynib wykazał wyraźne korzyści u pacjentów z mierzalną chorobą resztkową (MRD) w okresie około przeszczepienia. Natomiast pacjenci, u których wynik testu na obecność MRD był ujemny, nie odnieśli znaczących korzyści ze stosowania gilterytynibu.

Wyniki te sugerują, że terapia podtrzymująca gilterytynibem przez 24 miesiące może poprawić przeżycie wolne od nawrotów u pacjentów z przewlekłą białaczką szpikową, którzy mają mutacje FLT3 ITD i są MRD-dodatni w momencie przeszczepienia.

streszczenie:

Cele:

Allogeniczny przeszczep komórek krwiotwórczych (HCT) poprawia wyniki u pacjentów z ostrą białaczką szpikową (AML), którzy mają wewnętrzną mutację duplikacji tandemowej FLT3 (FLT3-ITD) AML. Pacjenci ci są rutynowo leczeni inhibitorem FLT3 po HCC, ale istnieją ograniczone dowody na poparcie tej tezy. Dlatego przeprowadziliśmy randomizowane badanie kliniczne dotyczące leczenia podtrzymującego po HCT za pomocą gilterytynibu, inhibitora FLT3 (identyfikator ClinicalTrials.gov: NCT02997202), aby ustalić, czy wszyscy ci pacjenci odnoszą korzyści lub czy wykrycie mierzalnej choroby resztkowej (MRD) może zidentyfikować tych, którzy mogliby odnieść korzyść. .

Metody:

Dorośli z AML FLT3-ITD w pierwszej remisji zostali poddani HSCT i zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej placebo lub gilterytynib w dawce 120 mg raz na dobę przez 24 miesiące po HSCT. Pierwszorzędowym punktem końcowym był czas przeżycia bez nawrotów choroby (RFS). Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały przeżycie całkowite (OS) oraz wpływ MRD przed i po HSCT na RFS i OS.

wyniki:

Trzystu pięćdziesięciu sześciu uczestników zostało losowo przydzielonych po HSCT do grupy otrzymującej gilterytynib lub placebo. Chociaż przeżycie wolne od nawrotów było wyższe w grupie gilterytynibu, różnica nie była istotna statystycznie (współczynnik ryzyka [HR]0,679 [IC del 95%, 0.459 a 1.005]; Dwustronne P = 0,0518). Jednakże u 50,5% uczestników wykrywalny był MRD przed lub po HSCT, a według wcześniej określonej analizy podgrup gilterytynib był korzystny w tej populacji (HR, 0,515). [IC del 95%, 0.316 a 0.838]; P = 0,0065). Osoby bez wykrywalnego MRD nie wykazały żadnych korzyści (HR, 1.213.1). [IC del 95%, 0.616 a 2.387]; F = 0,575).

Wnioski:

Chociaż ogólna poprawa w zakresie przeżycia wolnego od nawrotów nie była istotna statystycznie, przeżycie wolne od nawrotów było większe w przypadku uczestników z wykrywalnym MRD FLT3-ITD przed lub po HSCT, którzy otrzymywali leczenie gilterytynibem. Według naszej wiedzy dane te są jednymi z pierwszych potwierdzających skuteczność terapii po HSCT opartej na MRD.

źródło: Biopress