Teleskop Hubble'a odkrył w kosmosie niebiańską skamieniałość – naucz mnie czegoś o nauce

W tym tygodniu Teleskop Hubble'a uchwycił gromadę kulistą gwiazd wraz z niebieskimi skamieniałościami w Wielkim Obłoku Magellana (LMC).

Kosmiczny Teleskop Hubble'a, nazwany na cześć astronoma Edwina Hubble'a, został wystrzelony w latach 90. XX wieku i jest jednym z najbardziej znanych i powszechnie używanych teleskopów we współczesnej astronomii, ponieważ umożliwia uzyskiwanie obrazów o wysokiej rozdzielczości optycznej krążących wokół naszej planety Ziemia.

W tym tygodniu Teleskop Hubble'a ujawnił nowe zdjęcie gęsto zaludnionej gromady gwiazd – gromady kulistej – czyli „niebiańskiej skamieliny” – NGC 1841, która jest częścią Wielkiego Obłoku Magellana (LMC), nazwanego tak dlatego, że zawiera bardzo starożytne gwiazdy przypominające istniejące skamieliny na naszej planecie Ziemia. Dowiedzmy się więcej o LMC.

Według doniczka Galaktyki to zbiory gazu, pyłu, miliardów gwiazd i ich układów słonecznych, utrzymywane razem przez siłę grawitacji. Kształty te mogą być różne, na przykład spiralne, eliptyczne lub po prostu nieregularne. Jak wiemy, nasza planeta znajduje się w galaktyce zwanej Drogą Mleczną, która ma kształt spiralny. Droga Mleczna ma bliskich towarzyszy, takich jak Galaktyka Andromedy i kilka krążących wokół niej galaktyk, z których jedna to Galaktyka LMC.

LMC to galaktyka satelitarna naszej Drogi Mlecznej, położona 162 000 lat świetlnych od nas. Pamiętajmy, że galaktyki satelitarne to połączenia gwiazd krążących wokół większej galaktyki na skutek grawitacji.

W tym przypadku LMC jest trzecią najbliższą nam galaktyką, Drogą Mleczną, po Wielkiej Galaktyce Karłowatej i Eliptycznej Galaktyce Karłowej Strzelca. LMC to największa i najjaśniejsza z kilkudziesięciu galaktyk, stanowiąca 1% naszej Galaktyki, do tego stopnia, że ​​można ją oglądać gołym okiem na półkuli południowej, oczywiście w całkowicie ciemnym otoczeniu i bez zanieczyszczeń świetlnych.

NASA klasyfikuje Galaktykę LMC jako galaktykę spiralną z poprzeczką (SB), ponieważ jej wygląd jest nieregularny i nie wykazuje struktury pierścieniowej, co może wynikać z interakcji, jakie prezentuje z Drogą Mleczną i innymi pobliskimi galaktykami.

LMC zawiera około 30 miliardów gwiazd i ma około 35 000 lat świetlnych średnicy i obejmuje dużo gazu i pyłu; Jest bogata w ciała niebieskie i wszelkiego rodzaju zjawiska, których najbardziej godnym uwagi przykładem jest Mgławica Tarantula (30 Dorados, NGC 2070), największy obszar gwiazdotwórczy w całej Grupie Lokalnej.

LMC zawiera dużą liczbę gromad kulistych, a te ciała niebieskie leżą pomiędzy gromadami otwartymi, które są znacznie mniej gęste i ściśle powiązane, a małymi, zwartymi galaktykami.

Gromady te dostarczają nam informacji o powstawaniu gwiazd i wczesnej ewolucji życia, a skamieliny ziemskie dostarczają nam informacji o historii naszej planety, zapewniając stabilność i utrzymanie jej kształtu w ramach jej cech charakterystycznych przez długi czas. .

Chociaż nowe techniki pozwoliły nam odkryć, że populacje gwiazd i właściwości gromad kulistych są różnorodne i złożone, wciąż nie wiemy, w jaki sposób powstają te zwarte grupy gwiazd.