W swoje 18. urodziny księżniczka Leonor zostaje zaprzysiężona na potencjalną przyszłą królową Hiszpanii

MADRYT (AP) – We wtorek księżniczka Leonor, osiągając pełnoletność, złożyła przysięgę, oficjalnie czyniąc ją następczynią tronu. Na formalnym posiedzeniu Kortezów (kongresu przedstawicieli i Senatu) córka królów przystąpiła do konstytucji i przysięgła wierność królowi.

Ta ustawa protokolarna zapewniała, że ​​Leonor zostanie zwolniona ze stanowiska ojca, Felipe VI, pod jego nieobecność, ze stanowiska króla, ale także głowy państwa hiszpańskiego, sprawującego najwyższe dowództwo nad siłami zbrojnymi i zapewniającego maksymalną reprezentację Hiszpanii w stosunkach międzynarodowych . . .

Po złożeniu przysięgi, przemówieniu w Pałacu Królewskim po otrzymaniu od rządu Hiszpanii najwyższego odznaczenia cywilnego (kołnierzyka Orderu Karola III), Leonor zauważył, że od dziś jest godny wszystkich Hiszpanów. „W tym ważnym dniu – który zawsze będę wspominał ze wzruszeniem – proszę Was, abyście pokładali we mnie pełne zaufanie, tak jak ja mam całkowitą pewność co do naszej przyszłości, przyszłości Hiszpanii”.

Ostatni raz składał przysięgę w Izbie Reprezentantów podczas zaprzysiężenia jego ojca, obecnego króla Filipa VI, w 1986 r., kiedy osiągnął pełnoletność. Po abdykacji Juana Carlosa I 19 czerwca 2014 roku intronizację objął jego syn Felipe VI.

„Przysięgam wiernie wykonywać swoje obowiązki, stać na straży i zapewnić poszanowanie Konstytucji i ustaw, szanować prawa obywateli i regionów autonomicznych oraz być wiernym królowi” – ​​Leonor odczytała konstytucję z protokołu. Jest to ustrój parlamentarny (monarchia parlamentarna).

Spikerka Izby Reprezentantów Francina Armengol pochwaliła przestrzeganie przez księżniczkę konstytucji, nazywając to „aktem historycznym, który pokazuje zaangażowanie księżnej koronnej na rzecz naszych obywateli”.

Armengol nawiązał do przemian społecznych i politycznych, jakie nastąpiły w 1986 r., kiedy jego ojciec zaprzysiągł konstytucję, do wydarzeń, nawet tych burzliwych, oraz do pluralizmu.

Podczas swojego przemówienia wielokrotnie cytował hiszpańskich poetów piszących we powszechnych językach urzędowych, takich jak walencki poeta Vicente Andres Estéles, baskijski pisarz Felipe Goriaste i galicyjski poeta Chohana Torres, z których przypomniał fragment domagający się równości mężczyzn . A kobiety: „Eu tamén Sail (też chcę żeglować) i żegnam się po hiszpańsku, walenckim, baskijskim i galicyjskim.

Na oficjalnej ceremonii było kilka nieobecności, w zasadzie emerytowany król Juan Carlos I i jego żona emerytowana królowa Zofia. Później wzięli udział w rodzinnym wydarzeniu w Pałacu Królewskim wraz z siostrami króla, Eleną i Christiną, oraz innymi członkami rodziny królewskiej.

Z politycznego punktu widzenia wiceprezydent Yolanda Díaz i dwóch jej kolegów wzięli udział w oficjalnym wydarzeniu, ale 18 innych przedstawicieli, w tym przedstawiciele Podemos, odmówiło udziału. To samo stało się z partiami niepodległościowymi Esquerra Republica de Catalunya i Junts per Catalunya, a także partiami baskijskimi, Baskijską Partią Nacjonalistyczną, Partią EH Bildu i Galicyjską Partią Bloku Nacjonalistycznego.

Wśród posłów, którzy nie byli obecni, było trzech pełniących obowiązki ministrów: Irene Montero (równość), Ione Pillara (prawa społeczne i sekretarz generalny Podemos) i Alberto Garzón (konsument i przywódca partii Izquierda Unida).

Nieobecni byli także prezydenci Katalonii i Basków, Pere Aragonés i Iñigo Orcolo.

Wszystko to w trakcie negocjacji w sprawie inauguracji Pedro Sancheza, która może nastąpić w nadchodzących dniach.