Znaleźli starożytny grób w Polsce, w którym jeździec pochował młodego mężczyznę

Młody mężczyzna, który zmarł 5200 lat temu, został wysłany do życia pozagrobowego na saniach ciągniętych przez woły, według grobowca znalezionego w Polsce, który zawiera ślady dwóch starożytnych kultur, jednej z epoki brązu i jednej z neolitu.

Archeolodzy odkryli miejsce pochówku w Polsce Kultura w kolbie lejkowej Pochodzący z połowy drugiej połowy czwartego tysiąclecia pne.

Według artykułu opublikowanego w czasopiśmie Antiquity, miejsce pochówku przedstawia młodego mężczyznę pochowanego w drewnianych saniach ciągniętych przez dwa duże rogate zwierzęta.

Około sześciu tysięcy lat temu tzw Kultura w kolbie lejkowej Zaczął rozprzestrzeniać się w Europie. Jest to neolityczna kultura archeologiczna, której nazwa pochodzi od ceramiki, charakteryzującej się naczyniami z szyjkami w kształcie lejka.

Obszar tej kultury obejmuje część terytoriów Europy Środkowej i Wschodniej oraz południową część Skandynawii.

Gospodarka tych, którzy noszą kulturę statków lejkowatych, opiera się na rolnictwie i hodowli, a także łowiectwie i rybołówstwie. Kultura pucharów lejkowatych jest również znana z budowania megalitycznych budowli dla swoich zmarłych.

2018 Wykopaliska

Kamila Adamczaka z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu wraz z innymi współpracownikami przedstawił wyniki wykopalisk z 2018 roku we wsi Macowice, położonej w województwie gujawsko-pomorskim.

Archeologom udało się znaleźć 440 odłamków ceramiki, 1473 fragmenty kości ludzkich, 365 kości zwierzęcych i inne dowody długich okresów życia od późnego neolitu do nowego okresu (ok. 3650 pne – 1800 ne). .

Najstarsze znaleziska z połowy IV tysiąclecia pne zdaniem naukowców można wiązać z nosicielami kultury naczyń lejkowatych.

Archeolodzy odkryli między innymi siedem kurhanów i kilka studni, które mogły służyć do celów rytualnych.

Trzy grobowce

Na szczególną uwagę zasługują trzy grobowce (nr 615, 642 i 643). Górne partie tych dołów wydają się mieć drewniane konstrukcje podobne do tych znalezionych wcześniej podczas wykopalisk cmentarza na Węgrzech. kultura Badenii (między 3600 a 2800 pne). Analiza radiowęglowa pokazuje, że pochówek miał miejsce między 3510 a 3190 pne.

W grobowcu 614 badacze znaleźli szczątki dwóch dorosłych mężczyzn przykucniętych po ich prawej stronie. Grób nr. 615 zawierał również dwa szkielety, ale przybyły one w różnym czasie.

Pierwotnie dorosłego samca chowano w pozycji przykucniętej, później dodano szczątki samicy. Zdaniem badaczy jest to pierwszy przykład wtórnego pochówku znalezionego na stanowiskach kultury statków lejkowatych w Polsce.

Jednak ta praktyka jest również znana wśród nosicieli kultura Badenii, inna kultura archeologiczna epoki brązu znaleziona w Europie Środkowej. Obrządek pogrzebowy obserwowany w Polsce wskazuje, że miejscowa ludność pozostawała pod wpływem kultury badeńskiej.

Ponadto kucająca pozycja zmarłych w grobie jest również charakterystyczna dla kultury badeńskiej i nie występuje w Polsce w charakterystycznych zabytkach kultury dzbanów lejkowatych.

Młody człowiek z saniami

Najbardziej uderzającym dowodem wpływu kultury badeńskiej jest pochówek nr. jest 643. Jest to duży grobowiec o wymiarach 4,9 × 1,8 × 0,45 metra. W dole znajdowały się szczątki młodego mężczyzny w wieku od 18 do 20 lat, który został pochowany na prawym boku ze zgiętymi kolanami.

Obok ludzkiego szkieletu archeolodzy znaleźli szczątki dwóch dużych rogatych zwierząt, prawdopodobnie zwierząt pociągowych.

W grobie znajdowały się także naczynia kultury pucharów lejkowatych, dwuostrzowy grot kostny, dwa artefakty krzemienne oraz fragmenty płyt i kości zwierzęce.

W dole znajdowały się również ślady spróchniałej drewnianej platformy o wymiarach 1,8 × 0,9 metra. Często są to pozostałości sań, którymi jeździły zwierzęta.

Według naukowców jest to pierwszy wspólny pochówek człowieka i dużego rogatego zwierzęcia znaleziony na obszarze kultury naczyń lejkowatych. Jest to zgodne z wpływem badeńskich rytuałów pogrzebowych. Pochówek tego młodzieńca datuje się na około 3346-3104 pne.

Notatka

Miejsce pochówku TRB w Markowicach, Polska: wstępne spostrzeżenia i możliwości przyszłej pracy. Kamila Adamczaka i in. Starożytny, 27 lutego 2023 r. DOI: https://doi.org/10.15184/aqy.2023.19