„Niektóre teatry zniszczone w Polsce”

சி து Anna Karasińska (Łódź, 1978) Miał drobną sprzeczkę z jednym z recepcjonistek Lure’a o jego pierwotny ekstremizm. Pracownik teatru w Barcelonie odmówił mu klucza do sali prób, ponieważ jego przedstawienie wciąż było trochę zielone, a nie tytuł. — Coś musi być nie tak — powiedział posterunek. To wciąż nieistotna historia, ale pokazuje, że ten polski reżyser, związany z warszawskim Novi Dieterem i jako rosnąca postać na scenie Starego Kontynentu, przełamuje tę oś.

Plan, który miał pod ręką, został w końcu ochrzczony. Będzie wezwany Międzynarodowy Co więcej, szuka emocjonalnego wpływu, zamiast opowiadać niemal nienawistną historię wśród współczesnych twórców awangardowych. Bez tematu ani historii. „Staram się zerwać z tradycyjnym projektem publiczność-praca-aktor, aby można było nawiązać prawdziwy kontakt z publicznością” – wyjaśnia L Culture. „W tej pracy użyłem tego, co nazwałem„ wersją poetycką ”. Nie ma tu logicznej struktury, jak w moich poprzednich częściach, ale raczej przepływ okoliczności, który być może przybliża międzynarodówkę do tego, czym jest sztuka.

Młodzi aktorzy (nie aktorzy) wyłonieni podczas otwartej selekcji na Wasze polecenie. Pracuje z nimi powoli, czerpiąc inspirację z lokalnej rzeczywistości, „w głębszy sposób, niż widzimy w wiadomościach”. Karazińska, który studiował filozofię na Uniwersytecie Lotza, używał go przez całą swoją teatralną karierę osiem lat temu. płacz Eveliny Zainteresował się krytykami i programistami międzynarodowymi. „Moje studia usprawniły moje pisanie. Bardzo interesuję się nauką. Właściwie myślę, że mój teatr może być postrzegany jako mieszanka nauki i ontologii.

Od muzeum do biurek

Karasińskiej, który jest wyświetlany Międzynarodowy 25-go nie weszła w świat sceny, popychana przez wyraźną karierę w wyglądzie. Jego siedliskiem są bowiem sztuki piękne, kino i wspomniana filozofia. „Teatr nie był wtedy w moim interesie. Zaczął przykuwać moją uwagę występami w muzeach – wspominał. Chrześcijańskie szkło powiększające Mówią mu mniej. „Uważam to za żałosne, bardzo proste. Jednak cenię to, bo dla wielu ludzi jest źródłem światła teatralnego”.

Jersey Krotovsky i Dadius Condor, dwaj główni twórcy polskich tablic, z którymi często się spotyka w filmach. Przed skokiem do teatru. „Są atrakcyjni, ale jeśli jestem kontynuatorem ich tradycji, to nie jest to moja świadoma kwalifikacja” – mówi. Zapytany o stan teatru w jego kraju, rządzonym przez radykalną partię konserwatywną, był trochę zmęczony. „Napięcia ze skrajną prawicą są również wysokie w Europie Zachodniej. Niektóre teatry w Polsce z pewnością zostały zdyskredytowane i zniszczone. Walki słabną. Są jednak twórcy, którzy udowadniają, że ta sytuacja jest bardzo pomyślna..

Śledź swoje ulubione tematy